Το ημερολογιακό ζήτημα, οι πρώτοι αποσχισθέντες επίσκοποι της Εκκλησίας και ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος

Αρχικός τίτλος:
Γιατί ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος δεν άφησε διαδόχους;

Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης

 

ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (ΓΟΧ)

 

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της Ιστορίας είναι το συναίσθημα, όπως αποδεικνύεται πάντοτε από την έρευνα της Ιστορίας, και της Εκκλησιαστικής βεβαίως. Οι λόγοι που ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης δεν άφησε διαδόχους είναι κυρίως συναισθηματικοί, αλλά όχι μόνο. Πριν όμως δούμε γιατί δεν χειροτόνησε άλλους επισκόπους, ας δούμε πρώτα γιατί χειροτόνησε τους τέσσερις επισκόπους το 1935.

Έχει αποδειχθεί περίτρανα (υπάρχουν όλα τα στοιχεία για αυτό) ότι η ημερολογιακή καινοτομία του 1924 υπήρξε αντικανονική (παράνομη δηλαδή) και αυθαίρετη. Όπως έχει αποδείξει με αδιάψευστα στοιχεία ο νεοημερολογίτης εκκλησιαστικός ιστορικός π. Θεόκλητος Στράγκας στο επτάτομο έργο του "Εκκλησίας Ελλάδος ιστορία", την περίοδο εκείνη κυβερνούσε την Εκκλησία της Ελλάδος μόνος του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο οποίος υποτίθεται ότι ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου, μιας Ιεράς Συνόδου - "φάντασμα", που είχε καταστεί τέτοια λόγω των πολιτικών συνθηκών της εποχής και της επέμβασης της Πολιτείας στα εκκλησιαστικά ζητήματα.

 

Από τα περιεχόμενα του β΄ τόμου του έργου του π. Θ. Στράγκα

 

 

Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος υπήρξε φανατικός πρωτεργάτης της ημερολογιακής αλλαγής, την οποία επιθυμούσε διακαώς η Πολιτεία (βλέπε Μασονία) μην υπολογίζοντας το κόστος που αυτή θα είχε. Έτσι αφού εξαπάτησε αρχικά την Ιερά Σύνοδο (λέγοντας ότι σύμπασα η Ορθόδοξος Εκκλησία θα δεχθεί το νέο ημερολόγιο και ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως που θα πρωτοστατήσει στην αλλαγή αυτή δεν πρέπει να εκτεθεί και να μείνει άνευ στηρίξεως), πίεσε στην συνέχεια (με τη βοήθεια της Κυβέρνησης) το Οικουμενικό Πατριαρχείο να αποδεχτεί την ημερολογιακή αλλαγή, την οποία παρουσίασε ως τάχα διακαή επιθυμία της Ιεράς Συνόδου [1].

Όταν οι παραδοσιακοί Ιεράρχες άρχισαν σιγά σιγά να αντιλαμβάνονται την σκευωρία του Παπαδόπουλου και βλέποντας, από την μία, την αυξανόμενη αντίδραση των πιστών και, από την άλλη, την άρνηση των περισσοτέρων Τοπικών Εκκλησιών να αλλάξουν το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, άρχισαν να αντιδρούν. Επίσκοποι όπως οι Δημητριάδος Γερμανός, Κασσανδρείας Ειρηναίος, Δράμας Βασίλειος, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, Δρυινουπόλεως Βασίλειος, άρχισαν να αντιδρούν ανοιχτά και να ζητούν την επαναφορά του παλαιού ημερολογίου.

Το 1933 έγινε Πρωθυπουργός (με τη βοήθεια των ψήφων των Παλαιοημερολογιτών) ο Παναγής Τσαλδάρης, ο οποίος είχε υποσχεθεί πως θα επαναφέρει το παλαιό ημερολόγιο.

Έχοντας αυτό υπόψιν οι συντηρητικοί Ιεράρχες, και φοβούμενοι ότι το σχίσμα μεταξύ των Ορθοδόξων Ελλήνων θα παγιωνόταν (αφού ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ήταν ανένδοτος ως προς την επαναφορά του παλαιού ημερολογίου), αποφάσισαν να δράσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να επαναφέρουν ΑΜΕΣΑ το παλαιό ημερολόγιο και να αποκατασταθεί η ενότητα του Πληρώματος της Εκκλησίας της Ελλάδος [2].

 

Το σχέδιο περιλάμβανε διαδοχικά βήματα πίεσης για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που ήταν τα εξής:

α) Τρεις Επίσκοποι (Δημητριάδος Γερμανός, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος και Ζακύνθου Χρυσόστομος) θα προσχωρούσαν στις τάξεις των Παλαιοημερολογιτών και θα προέβαιναν σε κανονική καταγγελία της επίσημης Εκκλησίας ως σχισματικής.

β) Οι υπόλοιποι συντηρητικοί Ιεράρχες (όπως ο Δράμας Βασίλειος, ο Δρυινουπόλεως Βασίλειος, ο Σάμου Ειρηναίος, ο Ύδρας Προκόπιος, ο Χαλκίδος Γρηγόριος, ο Ακαρνανίας Ιερόθεος) θα βοηθούσαν την κίνηση αυτή από μέσα.

γ) Ευελπιστούσαν παράλληλα ότι τα Πατριαρχεία και οι Τοπικές Εκκλησίες, που ακολουθούσαν το παλαιό ημερολόγιο, θα ενέκριναν την στάση αυτή.

δ) Ομοίως ότι και η Κυβέρνηση θα την στήριζε και θα υλοποιούσε την υπόσχεσή της.

ε) Επιπλέον, μετά την πάροδο δέκα ημερών από την αποκήρυξη της επισήμου Εκκλησίας (κατά τις οποίες δεν προέβησαν σε καμία ιεροπραξία) οι χειροτονίες των τεσσάρων επισκόπων (οι οποίοι καθόλου τυχαία έλαβαν τίτλους πάλαι ποτέ διαλαμψάντων Επισκοπών) θα χρησίμευαν ως επιπλέον μοχλός πίεσης.

Σκοπός όλων των παραπάνω, όπως είπαμε, ήταν η επίσημη Ιερά Σύνοδος να πιεστεί και να επαναφέρει το παλαιό ημερολόγιο άμεσα  ή στην χειρότερη περίπτωση να αναγνωριζόταν προσωρινώς η Σύνοδος των Παλαιοημερολογιτών, μέχρι τελεσιδίκου λύσεως, υπό Πανορθοδόξου Συνόδου.

 

Ο κύριος σκοπός του διαβήματος αυτού της επαναφοράς του παλαιού ημερολογίου απέτυχε, για πολλούς λόγους (δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν), ο κυριότερος εκ των οποίων ήταν η στάση της Κυβέρνησης, αποδεικνύοντας πρώτον ότι η Μασονία (η οποία ελέγχει την Πολιτεία πάνω από έναν αιώνα) δεν ήθελε με τίποτα να συμβεί κάτι τέτοιο και δεύτερον ότι μόνο με χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους μπορούν να επιλυθούν τα εκκλησιαστικά ζητήματα.

Όπως είδαμε η χειροτονία των τεσσάρων τιτουλαρίων επισκόπων, Γερμανού Βαρυκόπουλου, Πολύκαρπου Λιώση, Χριστόφορου Χατζή και Ματθαίου Καρπαθάκη, οι οποίοι έλαβαν ψιλούς τίτλους, ήταν μέρος του σχεδίου για την ενότητα της Εκκλησίας και όχι αυτοσκοπός [3][4].

Η διακοπή κοινωνίας στην οποία προέβησαν οι ηγήτορες του αρχιερατικού κινήματος του 1935, δεν εμπίπτει αυστηρώς στην κατηγορία της αποτείχισης εξαιτίας αιρέσεως, αλλά συνιστά περισσότερο επαινετό σχίσμα, το οποίο επεδίωκε την άμεση επίλυση του προβλήματος [5].

Το κίνημα αυτό αν και ήταν παρακινδυνευμένο, αν πετύχαινε, θα είχε απαλλάξει την Εκκλησία από μερισμούς και σχίσματα, που επέφερε η ημερολογιακή μεταρρύθμιση και θα είχε αρθεί ο διχασμός του Ορθοδόξου Πληρώματος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε νεοημερολογίτες και Παλαιοημερολογίτες.

Απέτυχε όμως και έτσι ο Ζακύνθου Γερμανός, με τους νεοχειροτονηθέντες Μεγαρίδος Χριστοφόρο και Διαυλείας Πολύκαρπο, επέστρεψαν στην επίσημη Εκκλησία.

Οι υπόλοιποι Αρχιερείς συνέχισαν τον Ιερό Αγώνα, ο οποίος εξακολουθούσε να έχει ως κύριο στόχο την ένωση των διεστώτων συμφώνως προς την πατρώα εορτολογική τάξη.

 

Το 1937 όμως οι άλλοι δύο από τους νεοχειροτονηθέντες, Κυκλάδων Γερμανός και Βρεσθένης Ματθαίος, αποκήρυξαν τους χειροτονήσαντες αυτούς Δημητριάδος Γερμανό και πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο και έπηξαν ξεχωριστό θυσιαστήριο προφάσει εκκλησιολογικών λόγων.

Το 1950 κοιμήθηκε στο σχίσμα του ο Βρεσθένης Ματθαίος, ο οποίος είχε ήδη (το 1948) χειροτονήσει μόνος του και αντικανονικώς τέσσερις επισκόπους. ["Ν": Για τον αρχιεπίσκοπο Ματθαίο λόγος και αντίλογος εδώ].

Το 1951 κοιμήθηκε ο Κυκλάδων Γερμανός σε κοινωνία με τον χειροτονήσαντα αυτόν πρώην Φλωρίνης.

Το 1953 οι Μεγαρίδος Χριστοφόρος και Διαυλείας Πολύκαρπος, οι οποίοι είχαν επανέλθει το 1944 στον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο, επέστρεψαν ξανά στην επίσημη Εκκλησία.

Κατόπιν τούτων, πως ο πρώην Φλωρίνης να χειροτονήσει επισκόπους; Εκτός από το γεγονός ότι είχε μείνει μόνος του (ως θεολόγος ήξερε πολύ καλά τι σημαίνει υφ' ενός χειροτονία και τι συνέπειες έχει), επέδρασσε στην ψυχή του και το συναίσθημα, το πηγάζον εκ της πορείας των χειροτονηθέντων υπ' αυτού επισκόπων. Αυτοί οι δύο ήταν οι λόγοι που δεν προέβη σε νέες χειροτονίες.

Γράφει επίσης ο ανεψιός του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Γεώργιος Καβουρίδης πως ο θείος του φοβόταν για την διάσπαση του Αγώνος γι' αυτό και δεν έκανε άλλους Αρχιερείς. Αναφέρει μάλιστα πως του είχε πει ότι αν τον τιμωρήσει ο Θεός για κάτι, αυτό θα είναι γιατί έκανε αυτούς τους δεσποτάδες [6].

 

Κλείνουμε με ένα απόσπασμα από την γραφίδα του ιδίου του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου (Επιστολή προς Στ. Καραμήτσο - 24-4-1951) [7], με το οποίο, σε συνδυασμό με όλα όσα παραθέσαμε, δίνεται ξεκάθαρη απάντηση για το ερώτημα που θέσαμε ως τίτλο:

"Προκειμένου περὶ τοῦ ζητήματος τῶν χειροτονιῶν σὲ παραπέμπω εἰς τὴν σχετικὴν πρὸς τὸν πατέρα Ἀκάκιον [8] ἐπιστολήν μου, ἣν διεβίβασα διὰ χειρός Σου. Τὸ ζήτημα τοῦτο, ἀγαπητὲ Σταῦρο, δὲν εἶναι δεκτικὸν οὔτε συζητήσεως, ὑφ’ ἃς συνθήκας διατελοῦμεν, μὴ ἔχοντες ἐλευθερίαν σκέψεως καὶ ἠρεμίαν πνεύματος. Δὲν ἤταν καθόλου φρόνιμον οὐδὲ λυσιτελὲς διὰ τὸν ἀγῶνα τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ λαμβάνωμεν ὑπὸ τοιαῦτας συνθήκας ἀποφάσεις μελλούσας νὰ προσδώσουν μίαν σκιάν εἰς τὸ τόσῳ λάμπον ἀπὸ ἰδεολογίαν τηλαυγὲς πρόσωπον τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος, ὅστις θὰ καταλάβῃ μίαν λαμπρὰν σελίδα εἰς τὴν νεωτέραν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ζήτημα τοῦτο, ἀγαπητέ μοι Σταῦρο, θὰ γίνη ἀντικείμενον σκέψεως ἐν καιρῷ τῷ δέοντι, ὁπότε καθοριζομένης ἁρμοδίως τῆς θέσεως τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος ἀπέναντι τῆς Κρατούσης Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, δυνάμεθα νὰ λάβωμεν ἀποφάσεις κανονικὰς καὶ ἐγκύρους ἀπέναντι τῆς ὅλης Ἐκκλησίας. Ἡμεῖς, ἀγαπητὲ Σταῦρο, οἱ Παλαιοημερολογῖται, τόσῳ οἱ κληρικοὶ ὅσον καὶ οἱ λαϊκοὶ διὰ τὸν ἱερὸν ἀγῶνα, ὃν τόσῳ ἐντίμως καὶ εὐόρκως ἀγωνιζόμεθα, ἀπέβημεν πλέον πρόσωπα ἱστορικὰ καὶ δὲν πρέπει μία σκέψις πολλῷ δὲ μᾶλλον πρᾶξις ὄζουσα ἰδιοτελείας καὶ προσωπικῆς ἱκανοποιήσεως, ὑπὸ τὸ πρόσχημα ἐκκλησιαστικῆς ἀνάγκης  νὰ σκιάσῃ καὶ ἀμαυρώσῃ τὸ καθαρὸν κάτοπτρον τῆς ἰδεολογίας [9] μεθ’ ἧς ἀγωνιζόμεθα σθεναρῶς ἐπὶ τῶν ἐρυμνῶν ἐπάλξεων τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ ἐκφραζόμενοι φόβοι περὶ ἐλλείψεως ἐπισκοπικῆς (σ. σ. προφανῶς λείπουν λέξεις) ἀκραδάντως ὅτι ὁ ἱερὸς ἡμῶν ἀγῶν διατελεῖ ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψιν καὶ τὴν προστασίαν τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ, ὅστις ἑκάστοτε ἐγείρει τοὺς προμάχους τῆς πίστεως ἐν καιρῷ τῷ δέοντι, ὅπως μὴ ἀφίσῃ ἄνευ μαχητῶν τὸ εὐγενὲς καὶ ἱερὸν μέτωπον τῆς Ὀρθοδοξίας καθ’ ἧς καὶ πύλαι ᾄδου οὐ κατισχύσουσιν. Ἡ παραμικρὰ παρέκκλισις ἡμῶν ἐκ τοῦ πλαισίου τῶν ὑπὸ τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων τεθέντων ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων ὁρίων θὰ καταστήσῃ ἡμᾶς ὑπευθύνους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἱστορίας καὶ θ’ ἀφαιρέσῃ ἀφ’ ἡμῶν τὴν κυριωτέραν ἀσπίδα τοῦ ἀγῶνος, ἤτοι τὴν κανονικότητα καὶ ἰδεολογίαν». 

 

Νικόλαος Μάννης

  

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

 

[1] Περί των απίστευτων σκευωριών του Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου βλέπε "Η πραγματική αλήθεια περί του εκκλησιαστικού ημερολογίου" - Γρηγορίου Ευστρατιάδη.
 

[2] Γράφει χαρακτηριστικά ο πρώην Φλωρίνης: "Ὁμολογητέον ὅτι ἤχθημεν εἰς τὴν ἀπόφασιν ταύτην οὐχὶ διότι ἐπεδιώκομεν προσωπικὰς βλέψεις καὶ φιλοδοξίας, ὡς διέδοσεν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἀλλά, διότι ἠλπίζομεν νὰ ἐκβιάσωμεν διὰ τοῦ τρόπου τούτου αὐτὸν νὰ καλέσῃ τὴν Ἱεραρχίαν καὶ να θέσῃ ὑπὸ τὴν κρίσιν Αὐτῆς τὸ ἔγγραφον τῆς ἀκοινωνησίας ἡμῶν ὡς καὶ ὅλον ἐν γένει τὸ ζήτημα τὸ ἡμερολογιακόν. Δὲν ἐφανταζόμεθα δὲ ποτέ, ὅτι ἡ Διοικοῦσα Σύνοδος θὰ προέβαινεν εἰς τὴν ἔκπτωσιν ἡμῶν ἐκ τῶν θρόνων, ἄνευ διαδικασίας ἡμῶν κατὰ τοὺς Κανόνας καὶ τὸ Καταστατικὸν καὶ τὴν κήρυξιν ἕως τέως Μητροπολιτῶν καὶ ὡς ὑποδίκων ἐνώπιον Συνοδικοῦ Δικαστηρίου" (Τὸ ἡμερολόγιον ἐν σχέσει πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν  – 31/3/1938).
 

[3] "Ἡμεῖς ἔχοντες ὑπόψιν τοὺς Κανόνας καὶ τὸ Καταστατικὸν ἐκ τῆς κηρύξεως ἡμῶν ὡς ἐκπτώτων ἄνευ διαδικασίας τινός, ἤχθημεν εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ Διοικοῦσα Σύνοδος ἐνέκρινεν τὸ ἀποκοινωνητικὸν ἡμῶν ἔγγραφον, ὁπότε ἔδει νὰ μεριμνήσωμεν καὶ ἡμεῖς ὡς προσωρινὴ πλέον Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχὴ τῶν παλαιοημερολογιτῶν διὰ τὰς θρησκευτικὰς ἀνάγκας αὐτῶν, πρώτη ἐκ τῶν ὁποίων ἦτο καὶ ἡ ἀνάδειξις Ἐπισκόπων εἰς τὰ ἐπαρχιακὰ τμήματα, ὅπου ὑπῆρχον συμπαγεῖς μᾶζαι παλαιοεορτολογιτῶν. Ἰδοὺ διατὶ προέβημεν εἰς χειροτονίαν τεσσάρων Ἐπισκόπων, καθ’ ὃ εἴχομεν δικαίωμα ἐκ τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων. Εἰς τὴν χειροτονίαν ταύτην τῶν Ἐπισκόπων προέβημεν καὶ διὰ τὰς θρησκευτικὰς ἀνάγκας τῶν ὀκτακοσίων καὶ πλέον Παραρτημάτων τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἐν ταῖς διαφόροις ἐπαρχίαις, ἀλλὰ καὶ ἵνα δώσωμεν εἰς τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν Κυβέρνησιν νὰ ἐννοήσῃ καὶ ἐκτιμήσῃ δεόντως τὴν σοβαρότητα τοῦ ἐγχειρήματος ἡμῶν, ἀποσκοποῦντος τὴν ἄρσιν τοῦ σκανδάλου καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν Χριστιανῶν, διὰ τῆς ἀναστηλώσεως τῆς Ὀρθοδόξου καὶ αἰωνοβίου ἑορτολογικὴς παραδόσεως" (αυτόθι).

[4] "Τὸ διάβημα τοῦτο (σ. σ. οἱ χειροτονίες τοῦ 1935) ὁμολογοῦμεν ὅτι ὑπῆρξεν ἐσπευσμένον καὶ ἀπὸ Κανονικῆς ἀπόψεως παρακεκινδυνευμένον ὡς πρωθύστερον, ἀλλὰ προέβημεν εἰς τοῦτο ἐπ’ ἐλπίδι πάντοτε, ὅτι τὸ Ἀρχιερατικὸν ἡμῶν Συμβούλιον, ὡς ἐχόμενον στεῤῥῶς τῶν ὀρθοδόξων θεσμῶν καὶ τῶν σεπτῶν παραδόσεων, θὰ ἀνεγνωρίζετο, ἔστω καὶ κατ’ Ἐκκλησιαστικὴν οἰκονομίαν, ὑπὸ τῶν λοιπῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μέχρι τῆς ὑπὸ μιᾶς πανορθοδόξου Συνόδου ἐγκύρου λύσεως τοῦ ἐπιδίκου ἡμερολογιακοῦ ζητήματος» (Πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου - Ὑπόμνημα ἀπολογητικὸν ὑπὲρ ἀναστηλώσεως τοῦ Πατρίου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου -  1945)

 
[5] Οι ορθόδοξοι δεν διέκοπταν την κοινωνία μόνο για λόγους πίστεως, αλλά και για κανονικές παραβάσεις που έθιγαν τα δόγματα. Τα αντίθετα ισχυρίζονται σήμερα συνήγοροι των καινοτόμων, που ούτε εξαιτίας της αιρέσεως του οικουμενισμού δεν τολμούν να αποτειχισθούν από τους φορείς της. Περί των επιβαλλομένων και επαινετών σχισμάτων βλέπε "Κανονική θεώρησις του ημερολογιακού σχίσματος" - Θεοδωρήτου Ιερομονάχου (σελ. 15 -19) και "Το ημερολογιακόν σχίσμα. Δυνάμει ή ενεργεία;" του ιδίου, όπου καταγράφονται (σελ. 10 - 11) μερικά εκ των επαινετών σχισμάτων της εκκλησιαστικής ιστορίας.

[6] Βλέπε στον φερόμενο ως γ΄ τόμο των Απάντων του πρ. Φλωρίνης (περιλαμβάνει διαλέξεις και ιδιόχειρες επιστολές) τις αναμνήσεις του Γεωργίου Καβουρίδου, ως εισαγωγή.

[7] Βλέπε στο "Ο σύγχρονος Ομολογητής της Ορθοδοξίας" - Σταύρου Καραμήτσου (σελ. 83-84).

[8] Δυστυχώς, δεν έχω στο αρχείο μου την επιστολή αυτή. Ο π. Ακάκιος (μετέπειτα χειροτονηθείς υπό δύο Επισκόπων της Ρωσικής Διασποράς ως Επίσκοπος Ταλαντίου), επιθυμούσε να χειροτονηθεί επίσκοπος ήδη από την εποχή που ήταν στο ματθαιϊκό σχίσμα. Επειδή όμως ο Ματθαίος δίσταζε να προβεί σε χειροτονίες, τον εγκατέλειψε και ενώθηκε με τον πρ. Φλωρίνης, τον οποίο επίσης πίεζε να προβεί σε χειροτονίες. Το τι του απάντησε ο πρ. Φλωρίνης, μπορεί να καταλάβει κανείς από το απόσπασμα της επιστολής προς τον Καραμήτσο που παραθέτουμε.

[9] Πόσο δίκαιον είχε ο Άγιος πρ. Φλωρίνης! Δυστυχώς με την χειροτονία του Ακακίου σκιάστηκε ο Ιερός μας Αγώνας. 

 

Δείτε επίσης:

 
Οι απόψεις του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου για την Εκκλησία του ν.ημ.

Είναι άγιος ο αρχιεπίσκοπος Γ.Ο.Χ. Ματθαίος Καρπαθάκης;

Το ζήτημα αυτό μας απασχολεί και φυσικά δεν μπορούμε να επιχειρήσουμε να το απαντήσουμε.
Θα δημοσιεύσουμε εδώ το λόγο και τον αντίλογο και ας βγάλει τα συμπεράσματά του κάθε ενδιαφερόμενος. Ή μάλλον, καλύτερα, ας χρησιμεύσουν όλα αυτά ως βάση και αφορμή για περαιτέρω έρευνα. Την αλήθεια την ξέρει ο Θεός.

Εδώ πάντως δεχόμαστε ότι υπάρχουν άγιοι στις τάξεις του πατρίου ημερολογίου (ως και του νέου), ενώ έχουμε παρουσιάσει και ορισμένες οσιακές μορφές που ανήκουν στη μερίδα των "Ματθαιικών". Συνεπώς δεν κινούμαστε με προκατάληψη, αλλά με ειλικρίνεια. Η περίπτωση όμως του αρχιεπισκόπου Ματθαίου (αγίου μόνο κατά τους "Ματθαιικούς") είναι δύσκολη, δεδομένου ότι θεωρούσε τον εαυτό του ως "το μοναδικό ορθόδοξο επίσκοπο επί γης". Ο Θεός ας ελεήσει όλους μας και ας βοηθήσει να ξεκαθαριστεί το τοπίο, προς όφελος εαυτών και αλλήλων.

Πατήστε στους τίτλους:

Καθηγητού Αντωνίου Μάρκου, Υποστήριξη της αγιότητας του αρχιεπισκόπου Ματθαίου
 
Μαρτυρίες μετά θάνατον εμφανίσεων του αρχ. Ματθαίου: εδώ & εδώ.

Ασματική ακολουθία του Αγίου Ματθαίου του Νέου Ομολογητού
 
Νικολάου Μάννη, δασκάλου, Ο αντίλογος, κατά της αγιότητας του αρχιεπισκόπου Ματθαίου  (διαβάστε και τα σχόλια - το ιστολόγιο "Κρυφό Σχολειό" πρόσκειται στη μερίδα των Γ.Ο.Χ. επιγόνων του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου).

Μέρος Β΄

Ολόκληρη η μελέτη

Επιστροφή 5 ιερέων σχισματικής ομάδας (μαζί με εκατοντάδες πιστούς) στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Κονγκό

Από το Ιστολόγιο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής. Δεν αναφέρεται από ποια ομάδα προέρχονται οι αδελφοί.

Το νέο τεύχος του περιοδικού ΦΩΣ των Εθνών (Ιερ. Σύλλογος Πρωτόκλητος Πάτρας) δημοσιεύει μια ευχάριστη είδηση. 5 Ιερείς σχισματικής ομάδας επανήλθαν στην Μητρόπολη Κεντρώας Αφρικής (Ορθόδοξη Εκκλησία του Κονγκό) και μαζί τους εκατοντάδες άνθρωποι από τις περιοχές δράσης τους.
Ο Θεός να ευλογήσει τις ορθόδοξες εκκλησίες όλου του κόσμου και να οδηγήσει όλες τις αυτοαποκαλούμενες ”ορθόδοξες” ομάδες και “ανεξάρτητες εκκλησίες” στην ένωσή τους με την Μία, Αγία, Ορθόδοξη, Καθολική Εκκλησία που υπάρχει διαρκώς εδώ και 21 αιώνες.





ΦΩΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ, Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολής "Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ", Μιαούλη 68, 26222, Πάτρα, τηλ. 2610.329737, 2610.322722, fax: 2610-329390. email: protoklitos@gmail.com (μπορείτε να ζητήσετε να γίνετε συνδρομητές του περιοδικού).

Ένωση της Ιεράς Συνόδου των Ενισταμένων με την Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος

Στις 5/18 Μαρτίου 2014, η Ιερά Σύνοδος των Ενισταμένων ενώθηκε με την Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος (αρχιεπίσκοπος Καλλίνικος). Πρόκειται για δύο σημαντικές μερίδες του παλαιοημερολογιτικού κινήματος στην Ελλάδα και η ένωσή τους, κατά τη γνώμη μας, συμβάλλει στην τραυματισμένη ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.
Εδώ βέβαια κάποιοι θα γκρινιάξουν (και ήδη γκρινιάζουν). Θα που ίσως ότι η ένωση έγινε αφού πέθανε ο ιδρυτής της Συνόδου των Ενισταμένων μητροπολίτης Κυπριανός, που κάποτε είχε αποκοπεί από τη μερίδα του Καλλίνικου. Θα πουν επίσης ότι και πάλι έχουμε δύο σχισματικές παρατάξεις, οπότε είναι ένα συμβάν που δεν αφορά καθόλου στην πραγματική Εκκλησία του Χριστού, αλλά στο εσωτερικό ενός σχίσματος. Ίσως ανακαλυφθούν και σκοπιμότητες - οικονομικές ή άλλες, φιλοδοξίες π.χ. - ως βαθύτερα κίνητρα της ένωσης.
Δε γνωρίζουμε την καρδιά κανενός. Όμως ταπεινά και ειλικρινά συγχαίρουμε για την ένωση και ευχόμαστε ο Κύριος να βοηθήσει να αποτελέσει ένα βήμα για την ενότητα της Ορθοδοξίας.
Ας διαβάσουμε λίγα λόγια απ' όσα έγραψαν οι εμπλεκόμενοι.



Από εδώ

Ύμνον και ευχαριστίαν ανέπεμψε προς τον Δομήτορα της Εκκλησίας Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ανέπεμψε σήμερα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, στο Συνοδικό Συλλείτουργο που τελέσθηκε στην ιστορική Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου Παιανίας.
Προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Καλλινίκου, και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Νέας Υόρκης και Ανατολικής Αμερικής κ. Αγαθαγγέλου (*), Προέδρου της Ι. Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς, η Ιερά Σύνοδος επισφράγισε την Ενότητα και την Κοινωνία, τόσο με τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς της άλλοτε εκκλησιαστικής κοινότητος των «Ενισταμένων» αλλά και με τους εκπροσώπους της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ρουμανίας και αυτούς της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς.
Στο συλλείτουργο έλαβαν μέρος εκτός των δυο Προκαθημένων, δεκαέξι Μητροπολίτες και Επίσκοποι.
Μέγα το πλήθος των πιστών που ένωσε τις προσευχές του με την ηγεσία της Εκκλησίας μας, σε ένα Συλλείτουργο που προέταξε την ανάγκη της Ενότητος και της κοινής Μαρτυρίας.

(*) "Συγχώρησις": Πρόκειται για ομάδα αποσχισθείσα από τη Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς μετά την αποκατάσταση της ενότητάς της με το Πατριαρχείο Μόσχας. Περισσότερα εδώ.

Μερικά κείμενα σε μορφή pdf από την ιστοσελίδα των τέως Ενισταμένων:

ΚΟΙΝΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ:

Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς Αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ - Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικὰ (Μάρτιος 2014)

Όσο και αν κάποιος ίσως διαφωνεί σε πολλά σημεία με το παραπάνω κείμενο, μπορεί να αποτελέσει έναυσμα γόνιμης αυτοκριτικής για την καθ' ημάς Εκκλησία, η οποία καταγγέλλεται σ' αυτό για οικουμενισμό, εμπλοκή με τη μασονία, εκκοσμίκευση και χλιαρότητα. Η "κρατούσα" Ορθόδοξη Εκκλησία του ν.ημ. και του π.ημ. διαθέτει πολλούς αυθεντικούς πνευματικούς αγωνιστές και θεοφόρους γέροντες. Όμως στο σώμα της έχουν εισβάλει όλες οι παραπάνω πνευματικές ασθένειες και, παρά τον τιτάνιο αγώνα πλήθους ορθοδόξων για τη θεραπεία της, η κατάστασή μας είναι ανησυχητική.
Ας μην αυταπατώμεθα λοιπόν κι ας σκεφτούμε το μέλλον της ορθόδοξης χριστιανοσύνης. Αν δεν εμπιστευόμαστε τους παλ/τες, ας γίνουμε καλύτεροι.
Ανάλογες πληγές φυσικά υπάρχουν και στο σώμα του παλαιοημερολογιτικού κινήματος.

Δεν υπάρχει πλέον Ιερά Σύνοδος Ενισταμένων, αλλά Ιερά Μητρόπολις Ωρωπού και Φυλής
 
Ἐπίσημος Ἐνημέρωσις γιὰ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἕνωσιν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων

ΙΝΑ ΠΑΝΤΕΣ ΕΝ ΩΣΙΝ

Από το ιστολόγιο Κρυφό Σχολειό

ΣΧΟΛΙΟ "ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ": Διαβάσαμε στο ιστολόγιο του εκλεκτού θεολόγου κ. Νικολάου Σαββόπουλου το παρακάτω ωραιότατο κείμενο (εδώ) και το δημοσιεύουμε ασμένως!

Το ενωτικό συλλείτουργο την Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως [2014] τοῦ πατρώου εορτολογικοῦ χώρου μᾶς φέρνει εις τον νοῦν το 17ο κεφάλαιο τοῦ κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. Στο στίχο 11 (ίνα ῶσιν έν καθώς ημείς) παρακαλεῖ ο Κύριος για την ενότητα «εν τῆ δόξη τοῦ Χριστοῦ», πού δίδεται στους αγίους και είναι παροῦσα πραγματικότητα μέσα στην Εκκλησία, και όχι για την μελλοντική ενότητα τῶν διαφόρων ομολογιῶν με την Ορθοδοξία. Κατ’ αρχάς ο λόγος για την ένωσι τῶν «Εκκλησιῶν» είναι θεολογικά αδόκιμος, αφοῦ η Εκκλησία, ως Σῶμα Χριστοῦ, δεν έχει ποτέ σχισθῆ. Μόνον οι άνθρωποι έχουν αποσχισθή από την Εκκλησία, που είναι η Αλήθεια.
Η φρᾶσι «ίνα ῶσιν έν», παρατηρεῖ κανείς ότι συνδέεται αμέσως με το «καθώς ημεῖς», με το «εν ημῖν», με την δόξα τοῦ Πατρός, τοῦ Υιοῦ και τοῦ Αγίου Πνεύματος. Η σύνδεσι αυτή μᾶς δίδει την πραγματική ερμηνεία τοῦ χωρίου. Συγκεκριμένα, η ενότητα τῶν πιστῶν είναι αληθινή όταν συνδέεται με το «καθώς ημεῖς», όταν δηλ. είναι Τριαδική. Ο Κύριος το είπε ξεκάθαρα: «ίνα πάντες έν ῶσιν, καθώς Σύ πάτερ, εν εμοί καγώ εν Σοί». Στην αρχιερατική προσευχή δεν γίνεται λόγος για μια εξωτερική ενότητα, πού είναι αποτέλεσμα εξωτερικῶν προσπαθειῶν και γνωρισμάτων και πού είναι προσδοκία τοῦ μέλλοντος, αλλά για ενότητα στο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού δόθηκε την ημέρα τῆς Πεντηκοστῆς και είναι παροῦσα πραγματικότητα. Αυτή την ενότητα εβίωσαν οι Άγιοι Πατέρες. Γι’ αυτό η διδασκαλία τους δεν είναι φιλοσοφικός στοχασμός, αλλά αποκάλυψι τοῦ Αγίου Πνεύματος. Αυτή είναι η βασική διαφορά μεταξύ τῶν αιρετικῶν και τῶν Αγίων Πατέρων. Η εμπειρία τῆς Εκκλησίας διατυπώνεται σε κάθε χρονική περίοδο από τους αγίους, χωρίς να αλλοιώνεται και χωρίς να διαφοροποιεῖται από όλη την διδασκαλία τῶν προηγουμένων πατέρων. Όταν έχουμε διαφοροποίηση, τότε έχουμε παρέκκλισι. Άρα αίρεσι.
Τέλος στο διάλογο για την ένωσι πρέπει να συμμετέχουν σύγχρονοι άγιοι πατέρες, πού θεωρούν την δόξα τοῦ Θεοῦ, πού έχουν προσωπικές εμπειρίες θεώσεως, πού έχουν έτσι κοινωνία με όλους τους Αγίους Πατέρας και επομένως εκφράζουν αλάνθαστα την συνείδησι τῆς Εκκλησίας.
Παραθέτω προς ενημέρωση την Διακήρυξι τῆς ενότητος τοῦ πατρώου εορτολογικοῦ χώρου πού εῖχε αποτέλεσμα το Ενωτικό Συλλείτουργο Ρουμάνων – Ρώσσων – Ελλήνων επισκόπων.

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος

Υ.Γ. (του αρχικού ιστολογίου, το οποίο όμως προσυπογράφουμε ταπεινά) Ζητούμεν να καταδικασθῆ η παναίρεσι τοῦ Οικουμενισμοῦ από την Σύνοδο τῆς Ιεραρχίας τῆς Εκκλησίας τῆς Ελλάδος τοῦ νέου εορτολογίου, διά να επιτευχθῆ η ενότητα τῶν πιστῶν.

Ὁμάδες πού προέρχονται ἀπό τήν Ρωσική Ἐκκλησία τῆς Διασποράς (ΡΟΕΔ)

Απόσπασμα εκτενούς μελέτης του καθηγητή Αντωνίου Μάρκου. Για τη ΡΟΕΔ παρακαλώ δείτε ολίγα και εδώ. Η ιστοσελίδα του βασικού κορμού της ΡΟΕΔ (ROCOR) είναι εδώ.

 

Σήμερα, μετά ἀπό παλινδρομήσεις, ἀνακατατάξεις, καθαιρέσεις καί διαφοροποιήσεις, καθώς καί μετά τήν ἕνωση τῆς ὑπό τόν Μητροπ. Λαύρο ΡΟΕΔ μέ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, ὑπάρχουν στή Ρωσία τά ἀκόλουθα - ἐκτός Πατριαρχείου Μόσχας - ἐκκλησιαστικά σχήματα, τά ὁποῖα ἀπαρτίζονται ὄχι μόνον ἀπό Κληρικούς καί πιστούς πού προέρχονται ἀπό τήν Ἐκκλησία Κατακομβῶν, ἀλλά καί ἀπό συντηρητικούς καί ἀντιφρονοῦντες πρός τήν γραμμή τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, καθώς καί ἀπό καθηρημένους γιά διαφόρους λόγους ἀπ’ αὐτό, ἀκόμη καί ἠθικούς. Σημειώνω, ὅτι τά στοιχεῖα μπορεῖ νά ἔχουν ἀλλάξει, διότι οἱ ἀνακατατάξεις στίς ὁμάδες αὐτές εἶναι συνεχεῖς.

1. Ὁμάδες πού προέρχονται ἀπό τήν ΡΟΕΔ

α. Ὁμάδα τοῦ Μητροπολίτου Βιταλίου

Διέθετε τρεῖς Ἐπισκόπους καί 35 περίπου Ἱερεῖς, μέ περίπου ἰσάριθμο ἀριθμό Ἐνοριῶν - Κοινοτήτων.
· Ἐπίσκοπος Μπέλσκ καί Μολδαβίας Ἀντώνιος.
· Ἐπίσκοπος Βλαδιβοστόκ καί Ἄπω Ἀνατολῆς Ἀναστάσιος.
· Ἐπίσκοπος Σλαβιάνσκ καί Νοτίου Ρωσίας Βίκτωρ.
Καί οἱ τρεῖς αὐτοί Ἐπίσκοποι χειροτονήθηκαν μετά τό σχίσμα στή ΡΟΕΔ. Δέν ὑπάρχουν στοιχεῖα γιά τήν κατάσταση μετά τόν θάνατο τοῦ Μητροπ. Βιταλίου.

β. Ὁμάδα τοῦ Μητροπολίτου Ἀγαθαγγέλου

Συγκεντρώνει ὅσους διαφωνοῦν μέ τήν ἕνωση τῆς ΡΟΕΔ μέ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας. Μέ τήν σύμπραξη τῶν Ἐνισταμένων τοῦ «Μητροπ. Ὠρωποῦ» Κυπριανοῦ, ὁ Ἐπίσκοπος Συμφερουπόλεως Ἀγαθάγγελος προχώρησε σέ χειροτονίες Ἐπισκόπων καί συγκρότησε Σύνοδο (3 – 4 Ἀρχιερεῖς). Ὁμολογιακά - Ἐκκλησιολογικά ταυτίζονται μέ τούς Ἐνιστάμενους.

γ. Ὁμάδα τοῦ Μητροπολίτου Βαλεντίνου
Πρόκειται γιά τό μετά τό ἐσωτερικό σχίσμα στή ΡΟΕΔ εὑρύ ἐκκλησιαστικό σχῆμα τό ὁποῖο ἐμφανίζεται ὡς "Ρωσική Αὐτόνομος Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία", τῆς ὁποῖας ἡγεῖται ὁ Μητροπολίτης Βαλεντῖνος τοῦ Σούζνταλ, μέ Σύνοδο 10 Ἐπισκόπων.
· Μητροπολίτης Σούζνταλ καί Βλαδιμήρ Βαλεντῖνος.
· Ἀρχιεπίσκοπος Μπορισόβσκ καί Σανῖνο Θεόδωρος (19.3.1994).
· Ἀρχιεπίσκοπος Σουχούμι καί Ἀμχαζίας Σεραφείμ (Κατακομβίτης Ἐπίσκοπος, πνευματικό τέκνο τοῦ Ὁμολογητοῦ Ἀρχιεπισκόπου Γκλαζώφ Πέτρου Λαντίγκιν, + 1957).
· Ἀρχιεπίσκοπος Νταουγκάβπιλς καί Λιθουανίας Βίκτωρ (21.6.1995).
· Ἀρχιεπίσκοπος Γιαράνσκ Ἀντώνιος (Κατακομβίτης Ἐπίσκοπος).
· Ἐπίσκοπος Σμίλι Ἰλλαρίων (Κατακομβίτης Ἐπίσκοπος στήν Οὐκρανία).
· Ἐπίσκοπος Ὀρενμπούργκ Τιμόθεος (24.11.2000).
· Ἐπίσκοπος Χαμπαρόβσκ Ἀμβρόσιος (26.11.2000).
· Ἐπίσκοπος Σουκχοντόλσκ Γερόντιος (24.2.2001).
· Ἐπίσκοπος Τοῦλα καί Μπριάνσκ Εἰρήναρχος.
Ἡ δικαιοδοσία τοῦ Μητροπ. Βαλεντίνου, παρά τόν διωγμό πού ὑφίσταται, ἐμφανίζεται ὡς ἡ πλέον ὀργανωμένη ὁμάδα (Περιοδικό Vetrograd, παρουσία στό Διαδύκτιο). Διαθέτει περίπου 130 ἐνορίες καί πλέον τῶν 100 Κοινοτήτων Κατακομβιτῶν πιστῶν. Μάλιστα ἐπενέβη καί στά ἐκκλησιαστικά πράγματα τῆς Ἀμερικῆς μέ τήν χειροτονία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ντένεβρ Κολοράντο Γρηγορίου (ὁ ὁποῖος στήν συνέχεια ἀποστασιοποιήθηκε καί ἤδη δραστηριοποιεῖται καί στή Βουλγαρία μέ 4 Ἱερεῖς. Ἀπό τήν δικαιοδοσία αὐτή προσχώρησε στή Γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ὁ Ἱερεύς π. Πέτρος ἀπό τήν Βραζιλία, γενόμενος δεκτός ἀπό τόν Σεβ. Μητροπ. Κήρυκο διά Βαπτίσματος καί Χειροτονίας ὡς προερχόμενος ἀπό τόν Παπισμό).
Ἡ δικαιοδοσία αὐτή ἀντιμετωπίζει προβλήματα μέ τήν ἐπανεμφάνιση τῆς αἱρέσεως τῶν Ὀνοματολατρῶν. Τελευταῖα δύο Ἐπίσκοποι ἀποσπάσθηκαν, χειροτόνησαν τρίτο καί δημιούργησαν νέα «Σύνοδο».

δ. Ὁμάδα τοῦ Ἐπισκόπου Ἀλεξάνδρου
Διαθέτει τρεῖς Ἐπισκόπους καί 20 - 25 Κοινότητες Κατακομβιτῶν. Ὁ ἀριθμός τῶν Κληρικῶν τῆς ὁμάδος αὐτῆς δέν εἶναι γνωστός.
· Ἐπίσκοπος Καζάν Ἀλέξανδρος.
· Ἐπίσκοπος Μπριάνσκ Ἀρσένιος.
· Ἐπίσκοπος Ἀμβρόσιος Καταμάτζε.
Οἱ δύο πρῶτοι ἔχουν καθαιρεθεῖ ἀπό Ρωσική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς καί ὁ τρίτος εἶναι πρ. Ἀρχιερεύς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας.

ε. Ὁμάδα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τύχωνος
Ἡ ὁμάδα αὐτή προέκυψε ἤδη ζῶντος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Λαζάρου τοῦ Ταμπώφ (+ 2005), μέ τήν χειροτονία ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο Λάζαρο καί τόν Ἐπίσκοπο Βενιαμίν 4 Ἐπισκόπων. Τήν Ἱεραρχία της ἀποτελοῦν οἱ Ἀρχιερεῖς:
· Ἀρχιεπίσκοπος Ὄμσκ Τύχων· καί
· Ἐπίσκοπος Νόβγκοροντ Διονύσιος.
Κατά πληροφορίες ὑπάρχουν καί ἄλλοι Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι δηλώνουν ὅτι ὑπάγονται στόν Μητροπ. Βιτάλιο, ἀλλά ὁ τελευταῖος δέν τούς ἀναγνωρίζει. Δέν ὑπάρχουν στοιχεῖα γιά τόν Κλῆρο καί τίς ἐνορίες τῆς ὁμάδος αὐτῆς. Βρίσκεται σέ ἀνεπίσημη κοινωνία μέ τήν Ἑλληνική Παλαιοημερολογιτική ὁμάδα τοῦ «Ἀρχιεπισκόπου» Χρυσοστόμου Κιούση.

2. Ὁμάδες πού προέρχονται ἀπό τίς Κατακόμβες

α. Ἡ ὁμάδα τῶν Σεραφειμο - Γενναδιτῶν

Πρόκειται γιά μία μεγάλη ὁμάδα πού προέρχεται ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Σεραφείμ Pozdiyev καί τόν Μητροπολίτη Γεννάδιο Sekach. Ἐπί πρωθιεραρχίας τοῦ Μητροπ. Φιλαρέτου (+ 1985), ἡ Ρωσική Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς ἀρνήθηκε νά ἀναγνωρίσει τίς χειροτονίες τῆς ὁμάδος αὐτῆς.
Μέχρι τό 2006 τόν χῶρο τῆς ὁμάδος αὐτῆς δραστηριοποιοῦνταν 6 Ἀρχιερεῖς:
· Μητροπολίτης Θεοδόσιος Gumenikov (στό βόρειο Καύκασο).
· Μητροπολίτης Ἐπιφάνιος Kaninsky (στή Λευκορωσία).
· Ἀρχιεπίσκοπος Βασίλειος Biliak (στά Μετακαρπάθια).
· Ἐπίσκοπος Ἰωάννης (στή Μόσχα).
· Ἐπίσκοπος Μωϋσῆς (Κατακομβίτης Ἐπίσκοπος).
· Ἐπίσκοπος Δοσίθεος (Κατακομβίτης Ἐπίσκοπος).
 

Τό θέμα τοῦ 666 - Bar Code προκάλε στίς τάξεις τῆς ὁμάδας αὐτῆς σκάνδαλα καί διχοστασίες, μέ ἀποτέλεσμα τήν δημιουργία σχισμάτων - νέων ὁμάδων.

1. Ὁμάδα τοῦ Μητροπολίτου Ἐπιφανίου.
Ὁ Μητροπολίτης Ἐπιφάνιος Gumenikov καθαιρέθηκε ἀπό τόν Μητροπολίτη Θεοδόσιο καί δραστηριοποιεῖται συνεργαζόμενος μέ τόν Μτροπολίτη Ραφαήλ (ἀγνώστων λοιπῶν στοιχείων).
2. Ὁμάδα τοῦ Μητροπολίτου Θεοδοσίου.

Ὁ Μητροπολίτης Θεοδόσιος Kaminsky δραστηριοποιεῖται μαζί μέ τόν Ἐπίσκοπο Βλαδίμηρο (ἀγνώστων λοιπῶν στοιχείων).
3. Ὁμάδα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βασιλείου.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Βασίλειος τῶν Μετακαρπαθίων (Biliak) δραστηριοποιεῖται μέ τούς Ἐπισκόπους Λέβ (Λεωνίδα) καί Νικήτα (ἀγνώστων λοιπῶν στοιχείων).
Γιά τούς λοιπούς Ἐπισκόπους (Ἰωάννη, Μωϋσῆ καί Δοσίθεο) δέν ὑπάρχουν πληροφορίες γιά τήν τοποθέτησή τους.
Ὁ ἀριθμός τῶν Κληρικῶν καί τῶν Ἐνοριῶν - Κοινοτήτων τῶν ὁμάδων αὐτῶν παραμένει ἀπροσδιόριστος

β. Ἡ ὁμάδα τῶν Ἀνδρεϊτῶν

 Πρόκειται γιά μία ἀκροδεξιά - ναζιστικῆς κατευθύνσεως - ὁμάδα, μέ ἔντονο πολιτικό χαρακτῆρα, ἡ ὁποία ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει τήν Ἀποστολική Διαδοχή ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀνδρέα τῆς Οὔφα (+ 1937). Ἡ ὁμάδα ὑποστηρίζει, ὅτι ἔχει 12 Ἐπισκόπους (τόσο τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, ὅσο καί ὁ Βλαδίμηρος Moss, δέχονται τήν θέση αὐτή), βεβαιωμένη ὅμως εἶναι ἡ παρουσία τῶν ἀκολούθων δύο:
· Ἀρχιεπίσκοπος Γότθων Ἀμβρόσιος (Κόμης φόν Σίβερς).
· Ἐπίσκοπος Παν - Γερμανίας Εὐάγριος (Βαρῶνος Ντένελν).
Ὁ ἀριθμός τῶν Κληρικῶν καί τῶν Κοινοτήτων τῆς ὁμάδος αὐτῆς παραμένει ἀπροσδιόριστος (κατά πληροφορίες οἱ πιστοί της ἀνέρχονται σέ ἀρκετές χιλιάδες). Ἀπό πολλούς συγχρόνους μελετητές, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμβρόσιος θεωρεῖται ἀπό τούς πλέον εἰδικούς σέ θέματα τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Ἄλλοι ἰσχυρίζονται, ὅτι ἐργαζόταν στά ἀρχεῖα τῆς KGB (ἀπό ὅπου πῆρε τά στοιχεῖα πού ἀφοροῦν τήν Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν) καί εἶναι αὐτοχειροτόνητος.

γ. Ἡ ὁμάδα τοῦ Ἐπισκόπου Ἰσαάκ
Ὁ καθηρημένος ἀπό τούς Σεραφειμο - Γενναδίτες Ἐπίσκοπος Ἰσαάκ δραστηριοποιεῖται στή Μόσχα. Ὁ ἀριθμός τῶν Κληρικῶν καί τῶν Ἐνοριῶν - Κοινοτήτων τῆς ὁμάδος αὐτῆς παραμένει ἀπροσδιόριστος.

δ. Ἡ ὁμάδα Galinsky
Πρόκειται γιά 14 Ἱερομονάχους οἱ ὁποῖοι μετά τόν θάνατο τοῦ Ἐπισκόπου τους Ἀντωνίου Galynsky - Mikhailovsky (+ 1976), προσλήφθηκαν μυστικά ἀπό τόν τότε Προκαθήμενο τῆς Ρ.Ο.Ε.Δ. Μητροπ. Φιλάρετο. Τήν 5/18.5. 1990, ἡ Σύνοδος τῆς Ρωσική Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς ἀναγνώρισε τίς χειροτονίες τοῦ Ἐπισκόπου Ἀντωνίου. Μετά τόν θάνατο τοῦ Μητροπ. Φιλαρέτου (1985), οἱ Ἱερομόναχοι αὐτοί παρέμειναν ἀκέφαλοι. Σήμερα δέν εἶναι γνωστό πόσοι βρίσκονται στήν ζωή. Ὁ ἀριθμός τῶν Ἐνοριῶν - Κοινοτήτων τῆς ὁμάδος αὐτῆς δέν εἶναι γνωστός.

ε. Οἱ ἀρνητές διαβατηρίων
Πρόκειται γιά μεγάλες ὁμάδες λαϊκῶν καί μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι κατά τήν διάρκεια τοῦ Σοβιετικοῦ καθεστῶτος ἀρνήθηκαν νά παραλάβουν πολιτική ταυτότητα (ἐπειδή θεώρησαν, ὅτι ἡ παραλαβή ταυτότητας ἀποτελοῦσε ἀναγνώριση τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος), μέ ἀποτέλεσμα νά ἀποκοποῦν ἀπό τήν κοινωνία. Ὁ ἀριθμός τῶν κοινοτήτων καί τῶν μελῶν τους παραμένει ἄγνωστος. Μετά τήν πτώση τοῦ Σοβιετικοῦ καθεστώτος, κάποιες ὁμάδες φιλομοναρχικῶν πεποιηθήσεων, ἀρνήθηκαν νά παραλάβουν ἀκόμη καί ταυτότητες τῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας! ἐπειδή δέν ἔφεραν τά διακριτικά τῶν Τσάρων.

Γ. Οἱ ὑπό τήν δικαιοδοσία Παλαιοημερολογιτικῶν Παρατάξεων ὁμάδες

 
Οἱ περισσότερες Παλαιοημερολογιτικές Παρατάξεις ἐπενέβησαν στά ἐκκλησιαστικά πράγματα τῆς Ρωσίας. Ὅπως προκύπτει ἀπό τούς ἐτήσιους ἡμεροδείκτες τῶν παρατάξεων αὐτῶν:
1. Στή Φλωρινική Παράταξη ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο Μακάριο ὑπάγονται 9 Κληρικοί, 9 Ναοί, 4 Μονές καί 42 μοναχοί καί μοναχές στήν Ρωσία καί 5 Κληρικοί καί 3 Ναοί στήν Οὐκρανία. Τελευταῖα χειροτονήθηκε γιά τήν Ρωσία ὁ Ἐπίσκοπος Ὀλύμπου Νεκτάριος.
2. Στή Φλωρινική Παράταξη ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο ὑπάγονται 2 Ναοί στήν Ρωσία καί 1 στήν Γεωργία καί ἱσάριθμοι Κληρικοί.
3. Στήν "Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βορείου Ἀμερικῆς" (HOCNA), ὑπό τόν Μητροπ. Βοστώνης Ἐφραίμ, ὑπάγονται 4 Ἐνορίες στήν Ρωσία, 4 στήν Γεωργία, 1 στήν Οὐκρανία καί μία 1 στήν Λευκορωσία.
4. Στήν ὑπό τόν Μητροπολίτη Ὠρωποῦ καί Φυλῆς Κυπριανό Σύνοδο τῶν Ἐνισταμένων ὑπάγονται 3 Κληρικοί καί ἀρκετές Ἐνορίες - Κοινότητες στήν Γεωργία, καθώς ἐπίσης 3 Κληρικοί καί ἀρκετές Ἐνορίες - Κοινότητες στήν Νότια Ὀσετία. Τό 2005 χειροτονήθηκε γιά τήν Ὀσετία ὁ Ἐπίσκοπος Ἀλανίας Γεώργιος (Πουχάεβ· Περιοδικό "Ἅγιος Κυπριανός", φ. 329, Νοεμ. - Δεκ. 2005, σελ. 250 - 254).

Κοιμήθηκε ο Μητροπολίτης Φυλής και Ωρωπού Κυπριανός (Ιερά Σύνοδος Ενισταμένων)

Ομολογώ ότι το έμαθα μόλις πρόσφατα. Ανεξάρτητα από τη συμφωνία ή διαφωνία κάποιου με τις απόψεις του, σίγουρα υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στο "παλαιοημερολογιτικό" κίνημα (γράφω τον όρο χωρίς υποτιμητική διάθεση, όπως ασφαλώς γνωρίζουν πλέον όσοι μπαίνουν εδώ μέσα).
Προσωπικά μου ήταν συμπαθής, για τον ίδιο λόγο που προφανώς σε άλλους ήταν αντιπαθής: επειδή εκφράστηκε με μετριοπάθεια.
Εύχομαι ανάπαυση στην ψυχή του και να τον διαδεχτεί ένας πνευματικός άνθρωπος, προς ώφελος της Εκκλησίας και του ορθόδοξου λαού.
Η είδηση από εδώ. Δείτε λεπτομέρειες και φωτογραφίες εδώ. Η ιστοσελίδα της Ιεράς Συνόδου των Ενισταμένων εδώ.

ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ 17-30/5/2013 Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΩΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΗΣ Κ.ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ.

Οι εν Ελλάδι μερίδες («παρατάξεις») των ΓΟΧ (Β΄)

ΟΙ "ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ" ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.: ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ 

Το παρακάτω άρθρο προέρχεται από το ιστολόγιο Κρυφό Σχολειό (ΓΟΧ) και περιέχει το ιστορικό των μερίδων των ΓΟΧ, καθώς και κριτική, από το διαχειριστή του ιστολογίου, που -όπως θα φανεί- ανήκει στη μερίδα των "Φλωρινικών".

Μας το έστειλε ο ίδιος και το αναδημοσιεύουμε με χαρά, ευχαριστώντας τον. Το βάζουμε ως β΄ μέρος, με α΄ μέρος αυτό. Φυσικά, μπορεί ως νεοημερολογίτες να διαφωνούμε σε λεπτομέρειες, αλλά αυτές είναι επουσιώδεις. Για τις απόψεις του πρ. Φλωρίνης Χρυοσοστόμου σχετικά με το ημερολογιακό ζήτημα δείτε ανάρτησή μας εδώ.

Στο ζήτημα της χειροτονίας επισκόπου από τον αρχιεπίσκοπο Ματθαίο μόνον, παραθέτουμε και την άποψη των Ματθαιικών, επιχειρώντας την τήρηση κάπως "ίσων αποστάσεων", απαραίτητη για κάποια πρόοδο. Εμείς δε μπορούμε να βγάλουμε τελικό πόρισμα, που μόνο ο καρδιογνώστης Θεός μπορεί να βγάλει. Τα προβλήματα -λέμε απλώς- λύνονται και με την οικονομία, όχι μόνο με την ακρίβεια (αρκεί βέβαια να υπάρχει μετάνοια και ταπείνωση, που τις διαθέτουν ακόμη και -ή μάλλον, κατ' εξοχήν- οι άγιοι).

  

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στο άρθρο μας «ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ» αναφέραμε κάποια βήματα που πρέπει να γίνουν ως απαραίτητη προϋπόθεση για την θεραπεία της μεγάλης πληγής στο σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή το ημερολογιακό σχίσμα, το οποίο προκάλεσε η παναίρεση του Οικουμενισμού με την εισαγωγή του νέου ημερολογίου.

Τα βήματα αυτά είναι (αντιγράφουμε από το προαναφερόμενο άρθρο):

«Στον χώρο του νέου ημερολογίου:

Βήμα 1ο: Να αποκαλυφθούν οι Ιεράρχες που πρεσβεύουν οικουμενιστικά και άλλα αιρετικά δόγματα και οι υπόλοιποι Ιεράρχες που εκφράζονται ευθαρσώς κατά του οικουμενισμού, να πάψουν να έχουν επικοινωνία με τους οικουμενιστές. Είναι υποκρισία να πολεμά κανείς στα λόγια την αίρεση και ταυτόχρονα να έχει κοινωνία με τον αιρετικό.

Βήμα 2ο: Να λαλήσουν οι θέλοντες να θεωρούνται ορθόδοξοι Ιεράρχες και οι μορφωμένοι και ενάρετοι ιερείς και μοναχοί, ως μία γροθιά τον λόγο της αληθείας, ενημερώνοντας το ποίμνιό τους, μη φοβούμενοι μήπως στερηθούν τον κρατικό μισθό, αλλά ούτε και την «δόξα» των ανθρώπων. 

Βήμα 3ο: Εάν δεν υπάρχει δράση από την Ιερά Σύνοδο και τους Επισκόπους, να αρχίσουν, από ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς, αποτειχίσεις άμεσα, ως απαραίτητο μέτρο για την διαφύλαξη της Ορθοδοξίας. Παράλληλα, επιστροφή στο παλαιό εορτολόγιο, αφενός για την ενότητα του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, αφετέρου για την διαφοροποίησή του, από τους αιρετικούς και σχισματικούς οικουμενιστές.

Στον χώρο του παλαιού ημερολογίου:

Βήμα 1ο: Να αποκαλυφθούν όλες οι παρατάξεις, με σκοπό να ξεκαθαρίσει ποιες από αυτές έχουν έγκυρες χειροτονίες και ποιες αποτελούνται από αυτοχειροτόνητους.

Βήμα 2ο: Οι παρατάξεις που έχουν διαδοχή να συνέλθουν σε διάλογο ενότητος με σκοπό την ένωση σε ΜΙΑ, με βάση την κρυστάλλινη εκκλησιολογία του ομολογητού πρώην Φλωρίνης Χρυστοστόμου (=να δεχτούν δηλαδή ότι δεν αποτελούν μία ξεχωριστή Εκκλησία, αλλά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος).

Βήμα 3ο: Με ξεκάθαρη πλέον εκκλησιολογία να μεριμνήσουν μαζί με τους αποτειχισμένους αδελφούς (που πλέον θα βρίσκονται επί το αυτό και λόγω κοινού εορτολογίου), να στείλουν υπομνήματα σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, για τα θέματα αυτά της πίστεως».

Και για όσα αφορούν τα βήματα στο χώρο του νέου ημερολογίου, καλό θα είναι να αναλάβουν δράση οι ανήκοντες στον χώρο αυτό. Εμείς ως ανήκοντες στο χώρο του Πατρίου Ημερολογίου, θα ασχοληθούμε με τα του οίκου μας.

Αναλύοντας το πρώτο βήμα θα μιλήσουμε ξεκάθαρα για τον ενδοπαλαιοημερολογιτικό διχασμό, για τις λεγόμενες «παρατάξεις» και για τις αιτίες της δημιουργίας αυτών, καθώς και για τον τρόπο της άρσης της πολυδιάσπασης. Με το πρώτο αυτό βήμα αφενός μεν θα φανεί η αλήθεια για τον κατακερματισμό του Ακαινοτομήτου Πληρώματος και αφετέρου θα καταρριφθεί το ψεύδος ορισμένων νεοημερολογιτών περί «δεκάδων αλληλο-αναθεματιζομένων παρατάξεων».

Ως γνωστόν το 1924 με την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου στην εκκλησιαστική ζωή, παρανόμως και μονομερώς, από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, χιλιάδες πιστοί αντέδρασαν στην καινοτομία αυτή. 

Οι «παλαιοημερολογίτες» (όπως τους απεκάλεσαν περιφρονητικά) ή «Γ.Ο.Χ.» («Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί» όπως οι ίδιοι απεκάλεσαν εαυτούς) είναι ουσιαστικά το Ακαινοτόμητο (αυτό που δεν δέχθηκε την καινοτομία δηλαδή) Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, της οποίας «την φαεινήν και αλύμαντον πλευράν της» [1]  αποτελεί.

Ο σκοπός του Ιερού Αγώνος του Ακαινοτομήτου Πληρώματος ήταν και είναι η ειρήνευση της Εκκλησίας. Αυτός ο αγώνας θα εκπληρωθεί όταν η καινοτομούσα Ιεραρχία επαναφέρει το Παλαιό Ημερολόγιο και καταδικάσει την αίρεση και τους φορείς του Οικουμενισμού, λόγω και έργω. Τότε τα μέλη του Ακαινοτομήτου Πληρώματος θα αποκαταστήσουν πλήρως την κοινωνία τους με την Ιεραρχία. Έως τότε όμως έχουν το δικαίωμα να αποτελούν ξεχωριστή θρησκευτική κοινότητα με δικούς τους Επισκόπους και ιερείς. 

Κατά τα έτη 1924-1935 στο Ακαινοτόμητο Πλήρωμα δεν υπήρχαν Αρχιερείς. Οι πιστοί είχαν οργανωθεί στην «Ελληνική Θρησκευτική Κοινότητα των Γ.Ο.Χ.».

Το 1935 τρεις Επίσκοποι, ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ο Δημητριάδος Γερμανός και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, διαχώρισαν τις ευθύνες τους από την υπόλοιπη Ιεραρχία, ακολούθησαν το Παλαιό Ημερολόγιο και τέθηκαν επί κεφαλής του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Επίσης χειροτόνησαν άλλους τέσσερις Επισκόπους με απώτερο σκοπό να πιέσουν την καινοτομούσα Ιεραρχία να επαναφέρει το Παλαιό Ημερολόγιο. Όμως ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος με τη βοήθεια της κρατικής εξουσίας επέβαλε τη θέλησή του και διατήρησε το σχίσμα που δημιούργησε ο ίδιος το 1924.

 

Παράλληλα τρεις, από τους επτά, Αρχιερείς εγκατέλειψαν τον Ιερό Αγώνα. Εκτός αυτού δημιουργήθηκε και άλλο ζήτημα. Οι τότε υπεύθυνοι της Ελληνικής Θρησκευτικής Κοινότητος δεν ήθελαν να παραδώσουν στους Αρχιερείς την ηγεσία του αγώνος. Αρκετοί από τους απλούς πιστούς μετά από 11 χρόνια διώξεων, φυλακίσεων και εξευτελισμών, είχαν την πεποίθηση ότι οι διώκτες τους νεοημερολογίτες ήταν και ενεργεία αιρετικοί [2].  Τις απόψεις αυτές πρέσβευαν και δύο από τους νεοχειροτονηθέντες Επισκόπους οι Βρεσθένης Ματθαίος και Κυκλάδων Γερμανός. 

ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ  1937

Το 1937 οι Επίσκοποι Βρεσθένης Ματθαίος και Κυκλάδων Γερμανός αποσχίζονται από τους Αρχιερείς που τους χειροτόνησαν (Δημητριάδος Γερμανό και πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο) για εκκλησιολογικούς λόγους. Θεωρούσαν δηλαδή πως οι νεοημερολογίτες με την αλλαγή του ημερολογίου κατέστησαν αυτομάτως αιρετικοί και ότι η Θεία Χάρη δεν ενεργεί πλέον σε αυτούς, με αποτέλεσμα τα Μυστήριά τους να είναι άκυρα. Την εσφαλμένη αυτή εκκλησιολογία αναίρεσε αναλυτικά ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος με την Ποιμαντορική Εγκύκλιο της 1-6-1944 και με Διασαφητική αυτής. 

Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος

Με το σχίσμα του 1937 δημιουργήθηκαν φαινομενικά δύο παρατάξεις «παλαιο-ημερολογιτών». Οι λεγόμενοι «φλωρινικοί» και οι ματθαιϊκοί. Στην πραγματικότητα όμως το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα υφίστατο υπό την ηγεσία του πρώην Φλωρίνης και ενίστατο ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ κατά του νεοημερολογιτικού σχίσματος, ενώ με το ματθαιϊκό σχίσμα δημιουργήθηκε ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ [3].

Το 1948 ο μόνος εναπομείνας στην παρασυναγωγή αυτή Βρεσθένης Ματθαίος (ο Κυκλάδων Γερμανός είχε ήδη διακόψει την κοινωνία μαζί του και αργότερα προσεχώρησε στον πρώην Φλωρίνης) χειροτόνησε ΜΟΝΟΣ του επισκόπους και ανακηρύχθηκε «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος». 

 

Το 1971 οι επίσκοποι της ματθαιϊκής παράταξης απευθύνθηκαν στην Σύνοδο της εν Αμερική Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς και έλαβαν από αυτήν την ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ [4] θεραπεύοντας έτσι τις υφ’ ενός παράνομες χειροτονίες.

Οι Ρώσοι Ιεράρχες έθεσαν ως προϋπόθεση της αναγνωρίσεως των ματθαιϊκών χειροτονιών την επιστροφή αυτών και ένωση με τους υπόλοιπους Ορθοδόξους του Πατρίου Εορτολογίου από τους οποίους αποσχίσθηκαν το 1937. Οι ματθαιϊκοί όμως μετά την χειροθεσία όχι μόνο δεν ενώθηκαν με τους αδελφούς τους (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), αλλά αφού θριαμβολόγησαν πως δήθεν η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς επιβράβευσε την… Ορθοδοξία τους, εν τέλει αποκήρυξαν και αυτήν ακόμη και την χειροθεσία χαρακτηρίζοντάς την ως αχρείαστη και βλάσφημη, κόβοντας έτσι και κάθε δεσμό με τους Ρώσους της Διασποράς, οι οποίοι βεβαίως έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης στον χειρισμό του όλου θέματος. Με την αποκήρυξη όμως της κοινωνίας με τους Ρώσους της Διασποράς η εξ αυτών χειροθεσία τους, θεωρείται ως μη γενόμενη [5] και επομένως παραμένουν υπόδικοι [6].

[Παρέκβαση: Οι χειροτονίες του αρχ. Ματθαίου υπό το πρίσμα των Ματθαιικών (από αυτή τη βιογραφία του αρχ. Ματθαίου):

Οἱ Ἐπισκοπικές χειροτονίες τοῦ 1948.

Μετά τήν ἔκπτωση ἀπό τῆς Ὁμολογίας τοῦ  1935 τῶν Ἀρχιερέων Δημητριάδος Γερμανοῦ, πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, Ζακύνθου Χρυσοστόμου, Διαυλείας Πολυκάρπου καί Μεγαρίδος Χριστοφόρου (1935 - 1937) καί τήν ἀποστασιοποίηση τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ (1942), ὁ μακαριστός Ματθαῖος ἔμεινε ὁ μοναδικός Ἐπίσκοπος στόν Ἑλλαδικό χῶρο, ὁ  ὁποῖος  διακρατοῦσε  μέ  συνέπεια  τήν  Ὁμολογία  τοῦ  1935. Τό ἔτος 1948, σέ ἡλικία 87 ἐτῶν, μετά ἀπό πολλές ἀπέλπιδες προσπάθειες ἑνώσεως μετά τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων (στήν βάση τῆς Ὁμολογίας τοῦ 1935), ἀλλά καί ἐξευρέσεως γνησίως Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου ἀπό τό ἐξωτερικό, «ψήφῳ Κλήρου καί λαοῦ», προχώρησε στήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μέ τήν ἐκλογή καί χειροτονία τεσσάρων Ἐπισκόπων γιά τήν διαποίμανση τῶν Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος καί Κύπρου.

Φωτο: ο αρχ/πος Ματθαίος ως άγιος των Ματθαιικών (Άγιος Ματθαίος ο Νέος Ομολογητής), από εδώ.

Πρῶτος χειροτονήθηκε σέ Ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος (γιά τήν ἐμπερίστατη Γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τῆς Κύπρου), ὁ Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους ἀρχιμ. Γεδεών Πάσιος (ἀπό τούς πρῶτους Ἁγιορεῖτες συνεργάτες τοῦ Ἁγίου Πατρός, δεύτερος Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ). Χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος ὑπό μόνου τοῦ Ἐπισκόπου Ματθαίου - καθ’ ὑπέρβασιν τοῦ σχετικοῦ Κανόνος, «διά τό ἐμπερίστατον τῆς Ἐκκλησίας» - τήν 1η Σεπτεμβρίου 1948, στό Παρεκκλήσιο τοῦ Προφ. Ἠλιοῦ τῆς Ἱ. Μ. Μεταμορφώσεως καί ἔλαβε τό ὄνομα Σπυρίδων, πρός τιμήν τοῦ ἁγίου προκατόχου του στήν Ἐπισκοπική Ἕδρα ἁγ. Σπυρίδωνος. (Ὁ ἐπ. Σπυρίδων ἀπελάθηκε ἀπό τίς Βρεττανικές Δυνάμεις Κατοχῆς τῆς Κύπρου, μετά ἀπό παρέμβαση τῆς ἐκεῖ τοπικῆς Νεοημ. Ἐκκλησίας καί ἔκτοτε ἐφησύχαζε σέ ἐρημητήριο τῆς περιοχῆς Κερατέας).

Δεύτερος χειροτονήθηκε σέ Ἐπίσκοπο Πατρῶν (τήν 13η Σεπτεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους), ὁ ἀδελφός τῆς Ἱ. Μ. Μεταμ. Κουβαρᾶ Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος Ἀνέστης, μέ τό ὄνομα Ἀνδρέας, πρός τιμήν καί μνήμην τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν καί πολιοῦχου τῆς πόλεως ἁγ. Ἀποστόλου Ἀνδρέου. (Τό 1950, μετά τήν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Πατρός, ὁ ἐπ. Ἀνδρέας τόν διαδέχθηκε στήν πνευματική ἐπιστασία τῶν Ἱερῶν Μονῶν Παναγίας καί Μεταμορφώσεως καί τό 1972 ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν).

Τρίτος χειροτονήθηκε σέ Ἐπίσκοπο Θεσσαλονίκης ὁ Ἱερομόναχος Δαμιανός Ψαροθεοδωρόπουλος, ἐπίσης ἀδελφός τῆς Ἱ. Μ. Μεταμορφώσεως, μέ τό ὄνομα Δημήτριος, πρός τιμήν καί μνήμην τοῦ πολιούχου τῆς Θεσσαλονίκης ἁγ. Μεγαλομ. Δημητρίου. (Ὁ ἐπ. Δημήτριος ἦταν Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατά τήν περίοδο 1950 -1958, ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ Ἁγίου Πατρός, μέχρι τῆς ἀναδείξεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἀγαθαγγέλου).

Τέταρτος - τέλος - χειροτονήθηκε σέ Ἐπίσκοπο Κορινθίας, ὁ Ἱερομόναχος Κάλλιστος Μακρῆς, ἀδελφός τῆς Ἱ. Μ. Εὐαγγελιστρίας Ἀθηκίων Κορινθίας, πνευματικό ἀνάστημα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Μωϋσέως (+ 1946).

Μέ τίς χειροτονίες αὐτές ἀνασυγκροτήθηκε ἡ διαλυμένη ἀπό τά σχίσματα Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐνισχύθηκε ὁ Ἀγώνας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων στήν Μεγαλόννησο Κύπρο (ὁ ἐπ. Σπυρίδων ἀμέσως μετά τήν χειροτονία του πῆγε στήν Κύπρο καί ἐργάστηκε μέ ἰδιαίτερο ζῆλο καί αὐταπάρνηση γιά τήν διάδοση τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί τήν ὀργάνωση τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, χειροτονῶντας 10 νέους κληρικούς, ἱδρύοντας μονές, ἐγκαινιάζοντας ναούς καί «κηδόμενος ἐν παντί» τοῦ ποιμνίου του) καί συνετρίβησαν τά σχέδια τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ ὁ ὁποῖος ἀνέμενε τήν διάλυση τοῦ ποιμνίου τῶν Γ.Ο.Χ. μετά τόν θάνατο τοῦ γέροντος ἐπ. Ματθαίου.

Ἔκτοτε ὁ Ἀγῶνας τῶν Γ.Ο.Χ, ἔλαβε νέες διαστάσεις. Οἱ «ἀπό Ματθαίου Ἀρχιερεῖς» διέσχιζαν μέ κόπους καί πόνους καί διωγμούς ὅλη τήν Ἑλλάδα, ἱδρύοντας καί ἐγκαινιάζοντας ναούς καί στηρίζοντας τό ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας. Περιοχές πού δέν εἶχαν δεῖ ποτέ Ὀρθόδοξο Ἀρχιερέα ἀπό τό Σχίσμα τοῦ 1924, ὑποδέχονταν μέ ἱερή συγκίνηση τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς βοηθοῦσαν μέ ἐνθουσιαστική καί θυσιαστική διάθεση στό ἔργο τους. Ἔκτοτε ἀρχίζει καί ἡ «μετά λιτανείας καί πομπῆς» τελετή τῆς Καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τοῦ Ἁγιασμοῦ τῶν Ὑδάτων στό Φαληρικό Δέλτα (ἡ ὁποία συνεχίζεται μέχρι τῶν ἡμερῶν μας), ἡ ὁποία ἀπ’ ἀρχῆς προσέλαβε τήν μορφή δημόσιας μαρτυρίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί διαμαρτυρίας κατά τίς περιόδους τῶν διωγμῶν κατά τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων.

Μεταξύ τῶν σημαντικῶν ἀποφάσεων τῆς ὑπό τόν ἐπ. Ματθαῖο Ἱερᾶς Συνόδου εἶναι ἡ ἐκλογή του σέ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν (εἶναι ὁ πρῶτος Γνησίως Ὀρθόδοξος Ἀρχιεπίσκοπος μετά τό νεοημ. Σχίσμα τοῦ 1924) καί ὁ Ἀφορισμός τῆς Μασωνίας (καί οἱ δύο ἀποφάσεις ἐλήφθησαν τήν 25η Νοεμβρίου 1949). Τέλος της παρέκβασης].

Συνέχεια του άρθρου από το "Κρυφό Σχολειό":

Το 1995 οι ματθαιϊκοί με αφορμή την προσκύνηση ή όχι κάποιων εικόνων, διασπάστηκαν σε δύο μερίδες. Η πρώτη, του τότε «Αρχιεπισκόπου» Ανδρέα, ήδη κεκοιμημένου, είναι από το 2005 χωρισμένη σε δύο υποπαρατάξεις, του «Αρχιεπισκόπου» Νικολάου Μεσσιακάρη (ανεπίσημη ιστοσελίδα oprotoklitos.blogspot.com)  και του «Μεσογαίας» Κηρύκου Κοντογιάννη (επίσημη ιστοσελίδα www.churchgoc.org). 

Η δεύτερη, του επίσης κεκοιμημένου, «Μεσσηνίας» Γρηγορίου, είναι επίσης διεσπασμένη από το 2002 σε δύο υποπαρατάξεις, του, διαδόχου του «Μεσσηνίας», «Θηβών» Χρυσοστόμου Τζανή (ανεπίσημη ιστοσελίδα  churchgoc.blogspot.com [από εκεί η φωτο]) και του «Θεσσαλονίκης» Χρυσοστόμου Μητρόπουλου (ανεπίσημη ιστοσελίδα  www.egoch.org). Η κάθε μία από τις παραπάνω ματθαιϊκές παρατάξεις θεωρεί εαυτήν ως τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και όλους τους υπόλοιπους σχισματοαιρετικούς και αναθεματισμένους…

ΟΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, το οποίο εποίμανε θεοφιλώς ο αείμνηστος πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης συνέχισε την πορεία του, αγωνιζόμενο κανονικώς και θεαρέστως, μέχρι της οσίας κοιμήσεως του ηγέτου του Ιερού Αγώνος, η οποία συνέβη κατά το έτος 1955. Κατά την πενταετία 1955-1960 και για ακόμη μία φορά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα έμεινε χωρίς Επισκόπους [7] και την διοίκηση είχε αναλάβει ιερατική Εκκλησιαστική Επιτροπή.

Το 1960 ο Ακάκιος Παππάς χειροτονήθηκε Επίσκοπος στην Αμερική, από δύο Επισκόπους της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς [8] και αναλαμβάνει την ηγεσία του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Το 1963 κοιμήθηκε ο Ακάκιος και ανέλαβε την ηγεσία ο Επίσκοπος Αυξέντιος. Επί εποχής Αυξεντίου υπήρξε σοβαρώτατη εκκλησιολογική παρεκτροπή της ηγεσίας του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, αφού διακηρύχθηκε η ματθαιϊκή εκκλησιολογία. Επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί αντέδρασαν και διέκοψαν την κοινωνία με την Σύνοδο του Αυξεντίου.

Ο αρχ/πος Αυξέντιος (από εδώ)

Η αντίδραση αυτή, η οποία αφορούσε όχι μόνο την εκκλησιολογική παρεκτροπή της επισκοπικής ηγεσίας, αλλά επίσης και τις ατασθαλείες αυτής, την μη καταδίκη της αγιομάχου και βλασφήμου Μαγδαληνής Μοναχής, την χειροτονία ή αποδοχή εκ του χώρου του νέου ημερολογίου ανηθίκων στοιχείων [9], κορυφώθηκε το 1979, σε μια προσπάθεια κάθαρσης του Ιερού Αγώνος με την δημιουργία νέας Συνόδου, στην οποία ανήκαν και οι τότε χειροτονηθέντες Επίσκοποι Κυπριανός και Καλλίνικος, για τους οποίους θα αναφερθούμε παρακάτω.

 

Μετά από πολλές προστριβές και διαδικασίες [10], συμβαίνουν τα εξής:

 

 Το 1984 ο Επίσκοπος Κυπριανός διακόπτει την κοινωνία με τους υπολοίπους συνεπισκόπους του, τους οποίους καταγγέλει για σοβαρές παρεκτροπές και αντικανονικές πράξεις. Παράλληλα συνεχίζει την πορεία του πάνω στις εκκλησιολογικές γραμμές του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου με μια σημαντική μερίδα του Ακαινοτομήτου Πληρώματος να τον ακολουθεί (επίσημη ιστοσελίδα www.synodinresistance.org/ [Σύνοδος Ενισταμένων])

 

Το 1985 καθαιρείται ο Αυξέντιος και αναλαμβάνει την ηγεσία ο Επίσκοπος Χρυσόστομος Κιούσης. Μαζί του συντάσσονται και τα περισσότερα μέλη του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Σήμερα της μερίδος αυτής ηγείται ο Επίσκοπος Καλλίνικος (επίσημη ιστοσελίδα http://ecclesiagoc.gr [από εκεί η φωτο]).

 

Μεταξύ των δύο αυτών Τμημάτων του Ακαινοτομήτου Πληρώματος γίνονται τα τελευταία χρόνια  ενέργειες για την ένωση τους. Δεν υπάρχουν διαφορές σε θέματα Πίστεως, παρά μόνο στο πως αντιμετωπίζουν τους καινοτόμους. Η ένωση μπορεί να επιτευχθεί πάνω στις διαχρονικές πατερικές εκκλησιολογικές αρχές του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, οι οποίες είναι απόρροια του αντικειμενικού σκοπού του Ιερού Αγώνος στον οποίο αναφερθήκαμε. 

 

Το 1995 μία μερίδα Επισκόπων χωρίζεται από την Σύνοδο του Χρυσοστόμου Κιούση για διάφορα ιάσιμα θέματα. Η μερίδα αυτή ποιμαίνεται σήμερα από τον Επίσκοπο Μακάριο (επίσημη ιστοσελίδα http://ec-goc.gr/). Γίνονται προσπάθειες να εξαλειφθεί αυτός ο χωρισμός, πράγμα το οποίο ευχόμαστε ολοψύχως, αφού δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Αρκεί μόνο να υπάρξει ταπεινό φρόνημα και πνεύμα αγάπης.

 

Αυτές οι τρεις Σύνοδοι είναι οι περίφημες "δεκάδες αλληλοαναθεματιζόμενες παρατάξεις" των Γ.Ο.Χ.. Σε αυτές εξυπηρετείται οικονομικώς [=κατ' οικονομίαν, δηλ. όπως επιτρέπουν οι περιστάσεις] το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπάρχουν όμως πατέρες και αδελφοί του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, που εφαρμόζοντας την ακρίβεια, δεν έχουν κοινωνία με καμμία από τις παραπάνω Συνόδους. Οι πατέρες αυτοί μνημονεύουν "υπέρ πάσης επισκοπής Ορθοδόξων". ["Σ": εμείς βέβαια, οι νεοημ/τες, συνυπολογίζουμε και τις ματθαιικές παρατάξεις, που ο συντάκτης αποκλείει από το χώρο].

 

Στους σχισματικούς ματθαιϊκούς αναφερθήκαμε και θα κλείσουμε το παρόν άρθρο αρχικά με μια αναφορά στο χώρο του λεγόμενου περιθωριακού παλαιοημερολογιτισμού, - τον οποίο οι πολέμιοι μας τον εντάσσουν στις "παρατάξεις" των Γ.Ο.Χ..

 

ΨΕΥΔΟΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ, ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ

 

Στο χώρο του Παλαιού Ημερολογίου, όταν έπαυσε ο διωγμός από την καινοτομούσα Ιεραρχία και το Κράτος, εισχώρησε "κάθε καρυδιάς καρύδι" κατά την λαϊκή έκφραση. Καθηρημένοι από το νέο, για ηθικά ή άλλα σοβαρά παραπτώματα, αρχομανείς και φιλόδοξοι τυχοδιώκτες, κίναιδοι, τσαρλατάνοι και κατ' ουσίαν άθεοι, που ουδόλως επίστευσαν στον σκοπό του Ιερού Αγώνος μας. Πολλοί από αυτούς, όπως είπαμε τους έστελναν εκκλησιαστικοί παράγοντες της καινοτόμου Ιεραρχίας με σκοπό να πλήξουν τον χώρο μας ["Σ": βάζω ένα ερωτηματικό εδώ, ελλείψει περαιτέρω στοιχείων]. Πολλοί ερχόντουσαν προσποιούμενοι τον "παλαιοημερολογίτη" με απώτερο στόχο την μίτρα. 

Επί εποχής Αυξεντίου γέμισε ο πλανήτης με "παλαιοημερολογίτες" επισκόπους, οι οποίοι με τη σειρά τους χειροτόνησαν και άλλους δημιουργώντας μια Λερναία Ύδρα με μίτρες αντί για κεφάλια. Όταν όπως είπαμε το 1985 καθαιρέθηκε ο Αυξέντιος [11] για την παράνομη χειροτονία του Δωροθέου Τσάκου [12], δεν αποδέχθηκε την καθαίρεσή του και συνέχισε με δική του παράταξη, την οποίας μετά την κοίμησή του το 1994, ανέλαβε ο "αρχιεπίσκοπος" Μάξιμος Βαλλιανάτος. Από τον Δωρόθεο Τσάκο έλκουν τις "χειροτονίες" τους δύο ψευδοσύνοδοι Γ.Ο.Χ. η μία με "αρχιεπίσκοπο" τον, επίσης καθηρημένο από το νέο ημερολόγιο (Μητρόπολη Κυθήρων), Σεραφείμ Μίχα (επίσημη ιστοσελίδα http://www.orthodoxchurch.org.au/ [από εκεί η φωτο]) και η άλλη με "αρχιεπίσκοπο" κάποιον Νικηφόρο (ημιεπίσημη ιστοσελίδα http://ieramitropolixiou-pe.blogspot.gr/). 

Από τον Μάξιμο Βαλλιανάτο έλκουν τις "χειροτονίες" τους οι παρακάτω ολιγομελής ομάδες:  
α. Του "Μεσογαίας" Ησαΐα β. 
Του "αρχιεπισκόπου" Αυξεντίου Μαρίνη (επίσημη ιστοσελίδα http://ecclesiape.gr/)  
γ. Του "αρχιεπισκόπου" Ιακώβου (ημιεπίσημη ιστοσελίδα http://frdionisios.blogspot.gr/. Θα τους βρείτε επίσης και στο... facebook).  
Υπάρχει ακόμη μια ομάδα "παλαιοημερολογιτών" με τον παράξενο τίτλο "Μητροπολιτική Σύνοδος Πατρώου Εορτολογίου" υπό τον "Αυλώνος" Άγγελο για την οποία δεν έχω αρκετά στοιχεία (επίσημη ιστοσελίδα http://metropolsynodgoc.blogspot.gr/) Συμμετοχή στις "χειροτονίες" ορισμένων εκ των παραπάνω ψευδοσυνόδων είχαν και ο φερόμενος ως "Ταλαντίου" Γερμανός Κεφαλάς (καθηρημένος από το νέο για τον ίδιο λόγο με τον Δωρόθεο) και ο εμπλεκόμενες σε σκοτεινές οργανώσεις "Μεδιολάνων" Ευλόγιος, της λεγόμενης Συνόδου του Μιλάνου. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούν οι παραπάνω φατρίες να λογίζονται ως "παρατάξεις των Γ.Ο.Χ." από τους νεοημερολογίτες, διότι είναι ξένο σώμα μη έχοντας καμμία σχέση με τον Αγώνα μας, εκτός από την φαινομενική συμφωνία στο παλαιό ημερολόγιο (το οποίο μόνο του δεν σώζει). Και κακώς πολλοί από τους παραπάνω έχουν το θράσος να μιλούν για δήθεν "ένωση όλων των παρατάξεων".
 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως είδαμε το σύνολο του Ακαινοτομήτου Πληρώματος εξυπηρετείται στις τρεις Συνόδους (Επισκόπων Κυπριανού, Καλλινίκου και Μακαρίου) που υπάρχει αδιάκοπη η Αποστολική Διαδοχή (από την Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς) και οι οποίες προσωρινώς δεν έχουν επικοινωνία (σε ηγετικό επίπεδο, αφού υπάρχουν αρκετοί πιστοί που εξυπηρετούνται αδιακρίτως και στις τρεις Συνόδους). Ήδη τα τελευταία χρόνια υπάρχουν ενέργειες προς ένωση των παραπάνω τριών Συνόδων σε μία, ενέργειες που πολεμούνται λυσσωδώς. Για αυτές τις ενέργειες, τις προτάσεις μας προς την θεραπεία αυτής της διάσπασης, καθώς και τη στάση των καλοπροαίρετων κληρικών και λαϊκών που έτυχε να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε άλλες "παρατάξεις", θα αναφερθούμε σε επόμενό μας άρθρο, που θα αναλύουμε το δεύτερο βήμα.

---

[1] Πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου, Ποιμαντορική Εγκύκλιος, Αθήνα 1-6-1944.

 
[2] Περί του θέματος δες αναλυτικότερα «Η διαστρέβλωση της εκκλησιολογίας του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου»
 
[3] Διότι αποσχίστηκαν άνευ δογματικού ή κανονικού λόγου από τους Αρχιερείς, αλλά με πρόσχημα τη διαφωνία τους σχετικώς με την αντιμετώπιση των καινοτόμων έπηξαν ίδιο θυσιαστήριο.

[4] Περί της χειροθεσίας βλέπε «Πηδάλιον» σελ. 116 τα σχόλια του Ιερού Νικοδήμου. Στην εκκλησιαστική πράξη η χειροθεσία χρησιμοποιήθηκε σε σχισματικούς κληρικούς προκειμένου να θεραπευθεί το άκυρο Μυστήριο της χειροτονίας τους.

[5] Απόφαση Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς της 28-4-1976.

[6] Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: «μα εξισώνεται το νεοημερολογιτικό σχίσμα, με την ματθαιϊκή παρεκτροπή; Το ίδιο έγκλημα έγινε;». Φυσικά όχι! Χωρίς το νεοημερολογητικό σχίσμα δεν θα υπήρχε ούτε και η ματθαιϊκή παρεκτροπή. Όμως μία παρανομία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με άλλη, έστω και μικρότερη. Ο αγώνας πρέπει να είναι νόμιμος.

[7] Πλέον δεν υπήρχε λόγος να χειροτονήσει ο πρ. Φλωρίνης νέους Αρχιερείς, διότι αφενός μεν την πρώτη φορά απέτυχε να αναγκάσει την καινοτομούσα Ιεραρχία να επιστρέψει στο Παλαιό Ημερολόγιο (αφού αυτός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός των χειροτονιών), αφετέρου έπρεπε να διαφυλάξει και να εξασφαλίσει τον ορθό σκοπό της Αποτείχισης και το νόμιμο χαρακτήρα της Ενστάσεως, ο οποίος είναι ο Αγώνας για την Ενότητα του διηρημένου (λόγω του νεοημερολογητικού σχίσματος)Πληρώματος της Εκκλησίας της Ελλάδος και η καταδίκη των υποδίκων καινοτόμων.

[8] Λεπτομέρειες στο «Αι χειροτονίαι των Γ.Ο.Χ. από κανονικής απόψεως» Σταύρου Καραμήτσου (Αθήνα 1997).

[9] Υπάρχουν ντοκουμέντα που αποδεικνύουν πως ορισμένοι εκκλησιαστικοί παράγοντες στο χώρο του νέου ημερολογίου έστελναν τους καθηρημένους στον χώρο του παλαιού, για να δυσφημήσουν τον Αγώνα μας.

 
[10] Λεπτομέρειες σε ετοιμαζόμενη εργασία με τίτλο "Το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος και οι "παρατάξεις" των Γ.Ο.Χ.".
 
[11] Ο Επίσκοπος Αυξέντιος δεν υπήρξε άνθρωπος με δόλο, ούτε ήθελε να κάνει κακό στον Αγώνα. Ήταν όμως άβουλος, παρασυρόταν πολύ εύκολα και σίγουρα υπήρξε ακατάλληλος για την θέση που κατείχε.
 
[12] Ο Δωρόθεος Τσάκος ήταν Αρχιμανδρίτης του νέου ημερολογίου (Μητρόπολη Σιδηροκάστρου), ο οποίος καταδικάστηκε για κιναιδισμό και καθαιρέθηκε το 1968. Εισχώρησε στον χώρο του παλαιού ημερολογίου και χειροτονήθηκε "επίσκοπος", άγνωστο από ποιους (με τα μέχρι τώρα στοιχεία που έχω). Χειροτονήθηκε για δεύτερη φορά "Μητροπολίτης Σπάρτης και Μονεμβασίας" από έναν αυτοαποκαλούμενο "Οικουμενικό Πατριάρχη" Θεόκλητο Καντάρη, πρώην ματθαιϊκό, το 1979. Και τρίτη φορά, με τον ίδιο τίτλο, από τους Επισκόπους Μάξιμο Βαλλιανάτο και Γεράσιμο τη εντολή του Αυξεντίου το 1984. Η αποκάλυψη της εντολής της χειροτονίας αυτής ήταν η αφορμή για την καθαίρεση του Αυξεντίου. Ο Μάξιμος Βαλλιανάτος αφορίστηκε και για ψευδορκία.