Οι εν Ελλάδι μερίδες («παρατάξεις») των ΓΟΧ (Β΄)

ΟΙ "ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ" ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.: ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ 

Το παρακάτω άρθρο προέρχεται από το ιστολόγιο Κρυφό Σχολειό (ΓΟΧ) και περιέχει το ιστορικό των μερίδων των ΓΟΧ, καθώς και κριτική, από το διαχειριστή του ιστολογίου, που -όπως θα φανεί- ανήκει στη μερίδα των "Φλωρινικών".

Μας το έστειλε ο ίδιος και το αναδημοσιεύουμε με χαρά, ευχαριστώντας τον. Το βάζουμε ως β΄ μέρος, με α΄ μέρος αυτό. Φυσικά, μπορεί ως νεοημερολογίτες να διαφωνούμε σε λεπτομέρειες, αλλά αυτές είναι επουσιώδεις. Για τις απόψεις του πρ. Φλωρίνης Χρυοσοστόμου σχετικά με το ημερολογιακό ζήτημα δείτε ανάρτησή μας εδώ.

Στο ζήτημα της χειροτονίας επισκόπου από τον αρχιεπίσκοπο Ματθαίο μόνον, παραθέτουμε και την άποψη των Ματθαιικών, επιχειρώντας την τήρηση κάπως "ίσων αποστάσεων", απαραίτητη για κάποια πρόοδο. Εμείς δε μπορούμε να βγάλουμε τελικό πόρισμα, που μόνο ο καρδιογνώστης Θεός μπορεί να βγάλει. Τα προβλήματα -λέμε απλώς- λύνονται και με την οικονομία, όχι μόνο με την ακρίβεια (αρκεί βέβαια να υπάρχει μετάνοια και ταπείνωση, που τις διαθέτουν ακόμη και -ή μάλλον, κατ' εξοχήν- οι άγιοι).

  

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στο άρθρο μας «ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ» αναφέραμε κάποια βήματα που πρέπει να γίνουν ως απαραίτητη προϋπόθεση για την θεραπεία της μεγάλης πληγής στο σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή το ημερολογιακό σχίσμα, το οποίο προκάλεσε η παναίρεση του Οικουμενισμού με την εισαγωγή του νέου ημερολογίου.

Τα βήματα αυτά είναι (αντιγράφουμε από το προαναφερόμενο άρθρο):

«Στον χώρο του νέου ημερολογίου:

Βήμα 1ο: Να αποκαλυφθούν οι Ιεράρχες που πρεσβεύουν οικουμενιστικά και άλλα αιρετικά δόγματα και οι υπόλοιποι Ιεράρχες που εκφράζονται ευθαρσώς κατά του οικουμενισμού, να πάψουν να έχουν επικοινωνία με τους οικουμενιστές. Είναι υποκρισία να πολεμά κανείς στα λόγια την αίρεση και ταυτόχρονα να έχει κοινωνία με τον αιρετικό.

Βήμα 2ο: Να λαλήσουν οι θέλοντες να θεωρούνται ορθόδοξοι Ιεράρχες και οι μορφωμένοι και ενάρετοι ιερείς και μοναχοί, ως μία γροθιά τον λόγο της αληθείας, ενημερώνοντας το ποίμνιό τους, μη φοβούμενοι μήπως στερηθούν τον κρατικό μισθό, αλλά ούτε και την «δόξα» των ανθρώπων. 

Βήμα 3ο: Εάν δεν υπάρχει δράση από την Ιερά Σύνοδο και τους Επισκόπους, να αρχίσουν, από ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς, αποτειχίσεις άμεσα, ως απαραίτητο μέτρο για την διαφύλαξη της Ορθοδοξίας. Παράλληλα, επιστροφή στο παλαιό εορτολόγιο, αφενός για την ενότητα του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, αφετέρου για την διαφοροποίησή του, από τους αιρετικούς και σχισματικούς οικουμενιστές.

Στον χώρο του παλαιού ημερολογίου:

Βήμα 1ο: Να αποκαλυφθούν όλες οι παρατάξεις, με σκοπό να ξεκαθαρίσει ποιες από αυτές έχουν έγκυρες χειροτονίες και ποιες αποτελούνται από αυτοχειροτόνητους.

Βήμα 2ο: Οι παρατάξεις που έχουν διαδοχή να συνέλθουν σε διάλογο ενότητος με σκοπό την ένωση σε ΜΙΑ, με βάση την κρυστάλλινη εκκλησιολογία του ομολογητού πρώην Φλωρίνης Χρυστοστόμου (=να δεχτούν δηλαδή ότι δεν αποτελούν μία ξεχωριστή Εκκλησία, αλλά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος).

Βήμα 3ο: Με ξεκάθαρη πλέον εκκλησιολογία να μεριμνήσουν μαζί με τους αποτειχισμένους αδελφούς (που πλέον θα βρίσκονται επί το αυτό και λόγω κοινού εορτολογίου), να στείλουν υπομνήματα σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, για τα θέματα αυτά της πίστεως».

Και για όσα αφορούν τα βήματα στο χώρο του νέου ημερολογίου, καλό θα είναι να αναλάβουν δράση οι ανήκοντες στον χώρο αυτό. Εμείς ως ανήκοντες στο χώρο του Πατρίου Ημερολογίου, θα ασχοληθούμε με τα του οίκου μας.

Αναλύοντας το πρώτο βήμα θα μιλήσουμε ξεκάθαρα για τον ενδοπαλαιοημερολογιτικό διχασμό, για τις λεγόμενες «παρατάξεις» και για τις αιτίες της δημιουργίας αυτών, καθώς και για τον τρόπο της άρσης της πολυδιάσπασης. Με το πρώτο αυτό βήμα αφενός μεν θα φανεί η αλήθεια για τον κατακερματισμό του Ακαινοτομήτου Πληρώματος και αφετέρου θα καταρριφθεί το ψεύδος ορισμένων νεοημερολογιτών περί «δεκάδων αλληλο-αναθεματιζομένων παρατάξεων».

Ως γνωστόν το 1924 με την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου στην εκκλησιαστική ζωή, παρανόμως και μονομερώς, από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, χιλιάδες πιστοί αντέδρασαν στην καινοτομία αυτή. 

Οι «παλαιοημερολογίτες» (όπως τους απεκάλεσαν περιφρονητικά) ή «Γ.Ο.Χ.» («Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί» όπως οι ίδιοι απεκάλεσαν εαυτούς) είναι ουσιαστικά το Ακαινοτόμητο (αυτό που δεν δέχθηκε την καινοτομία δηλαδή) Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, της οποίας «την φαεινήν και αλύμαντον πλευράν της» [1]  αποτελεί.

Ο σκοπός του Ιερού Αγώνος του Ακαινοτομήτου Πληρώματος ήταν και είναι η ειρήνευση της Εκκλησίας. Αυτός ο αγώνας θα εκπληρωθεί όταν η καινοτομούσα Ιεραρχία επαναφέρει το Παλαιό Ημερολόγιο και καταδικάσει την αίρεση και τους φορείς του Οικουμενισμού, λόγω και έργω. Τότε τα μέλη του Ακαινοτομήτου Πληρώματος θα αποκαταστήσουν πλήρως την κοινωνία τους με την Ιεραρχία. Έως τότε όμως έχουν το δικαίωμα να αποτελούν ξεχωριστή θρησκευτική κοινότητα με δικούς τους Επισκόπους και ιερείς. 

Κατά τα έτη 1924-1935 στο Ακαινοτόμητο Πλήρωμα δεν υπήρχαν Αρχιερείς. Οι πιστοί είχαν οργανωθεί στην «Ελληνική Θρησκευτική Κοινότητα των Γ.Ο.Χ.».

Το 1935 τρεις Επίσκοποι, ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ο Δημητριάδος Γερμανός και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, διαχώρισαν τις ευθύνες τους από την υπόλοιπη Ιεραρχία, ακολούθησαν το Παλαιό Ημερολόγιο και τέθηκαν επί κεφαλής του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Επίσης χειροτόνησαν άλλους τέσσερις Επισκόπους με απώτερο σκοπό να πιέσουν την καινοτομούσα Ιεραρχία να επαναφέρει το Παλαιό Ημερολόγιο. Όμως ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος με τη βοήθεια της κρατικής εξουσίας επέβαλε τη θέλησή του και διατήρησε το σχίσμα που δημιούργησε ο ίδιος το 1924.

 

Παράλληλα τρεις, από τους επτά, Αρχιερείς εγκατέλειψαν τον Ιερό Αγώνα. Εκτός αυτού δημιουργήθηκε και άλλο ζήτημα. Οι τότε υπεύθυνοι της Ελληνικής Θρησκευτικής Κοινότητος δεν ήθελαν να παραδώσουν στους Αρχιερείς την ηγεσία του αγώνος. Αρκετοί από τους απλούς πιστούς μετά από 11 χρόνια διώξεων, φυλακίσεων και εξευτελισμών, είχαν την πεποίθηση ότι οι διώκτες τους νεοημερολογίτες ήταν και ενεργεία αιρετικοί [2].  Τις απόψεις αυτές πρέσβευαν και δύο από τους νεοχειροτονηθέντες Επισκόπους οι Βρεσθένης Ματθαίος και Κυκλάδων Γερμανός. 

ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ  1937

Το 1937 οι Επίσκοποι Βρεσθένης Ματθαίος και Κυκλάδων Γερμανός αποσχίζονται από τους Αρχιερείς που τους χειροτόνησαν (Δημητριάδος Γερμανό και πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο) για εκκλησιολογικούς λόγους. Θεωρούσαν δηλαδή πως οι νεοημερολογίτες με την αλλαγή του ημερολογίου κατέστησαν αυτομάτως αιρετικοί και ότι η Θεία Χάρη δεν ενεργεί πλέον σε αυτούς, με αποτέλεσμα τα Μυστήριά τους να είναι άκυρα. Την εσφαλμένη αυτή εκκλησιολογία αναίρεσε αναλυτικά ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος με την Ποιμαντορική Εγκύκλιο της 1-6-1944 και με Διασαφητική αυτής. 

Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος

Με το σχίσμα του 1937 δημιουργήθηκαν φαινομενικά δύο παρατάξεις «παλαιο-ημερολογιτών». Οι λεγόμενοι «φλωρινικοί» και οι ματθαιϊκοί. Στην πραγματικότητα όμως το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα υφίστατο υπό την ηγεσία του πρώην Φλωρίνης και ενίστατο ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ κατά του νεοημερολογιτικού σχίσματος, ενώ με το ματθαιϊκό σχίσμα δημιουργήθηκε ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ [3].

Το 1948 ο μόνος εναπομείνας στην παρασυναγωγή αυτή Βρεσθένης Ματθαίος (ο Κυκλάδων Γερμανός είχε ήδη διακόψει την κοινωνία μαζί του και αργότερα προσεχώρησε στον πρώην Φλωρίνης) χειροτόνησε ΜΟΝΟΣ του επισκόπους και ανακηρύχθηκε «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος». 

 

Το 1971 οι επίσκοποι της ματθαιϊκής παράταξης απευθύνθηκαν στην Σύνοδο της εν Αμερική Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς και έλαβαν από αυτήν την ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ [4] θεραπεύοντας έτσι τις υφ’ ενός παράνομες χειροτονίες.

Οι Ρώσοι Ιεράρχες έθεσαν ως προϋπόθεση της αναγνωρίσεως των ματθαιϊκών χειροτονιών την επιστροφή αυτών και ένωση με τους υπόλοιπους Ορθοδόξους του Πατρίου Εορτολογίου από τους οποίους αποσχίσθηκαν το 1937. Οι ματθαιϊκοί όμως μετά την χειροθεσία όχι μόνο δεν ενώθηκαν με τους αδελφούς τους (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), αλλά αφού θριαμβολόγησαν πως δήθεν η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς επιβράβευσε την… Ορθοδοξία τους, εν τέλει αποκήρυξαν και αυτήν ακόμη και την χειροθεσία χαρακτηρίζοντάς την ως αχρείαστη και βλάσφημη, κόβοντας έτσι και κάθε δεσμό με τους Ρώσους της Διασποράς, οι οποίοι βεβαίως έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης στον χειρισμό του όλου θέματος. Με την αποκήρυξη όμως της κοινωνίας με τους Ρώσους της Διασποράς η εξ αυτών χειροθεσία τους, θεωρείται ως μη γενόμενη [5] και επομένως παραμένουν υπόδικοι [6].

[Παρέκβαση: Οι χειροτονίες του αρχ. Ματθαίου υπό το πρίσμα των Ματθαιικών (από αυτή τη βιογραφία του αρχ. Ματθαίου):

Οἱ Ἐπισκοπικές χειροτονίες τοῦ 1948.

Μετά τήν ἔκπτωση ἀπό τῆς Ὁμολογίας τοῦ  1935 τῶν Ἀρχιερέων Δημητριάδος Γερμανοῦ, πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, Ζακύνθου Χρυσοστόμου, Διαυλείας Πολυκάρπου καί Μεγαρίδος Χριστοφόρου (1935 - 1937) καί τήν ἀποστασιοποίηση τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ (1942), ὁ μακαριστός Ματθαῖος ἔμεινε ὁ μοναδικός Ἐπίσκοπος στόν Ἑλλαδικό χῶρο, ὁ  ὁποῖος  διακρατοῦσε  μέ  συνέπεια  τήν  Ὁμολογία  τοῦ  1935. Τό ἔτος 1948, σέ ἡλικία 87 ἐτῶν, μετά ἀπό πολλές ἀπέλπιδες προσπάθειες ἑνώσεως μετά τῶν λοιπῶν Ἀρχιερέων (στήν βάση τῆς Ὁμολογίας τοῦ 1935), ἀλλά καί ἐξευρέσεως γνησίως Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου ἀπό τό ἐξωτερικό, «ψήφῳ Κλήρου καί λαοῦ», προχώρησε στήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μέ τήν ἐκλογή καί χειροτονία τεσσάρων Ἐπισκόπων γιά τήν διαποίμανση τῶν Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος καί Κύπρου.

Φωτο: ο αρχ/πος Ματθαίος ως άγιος των Ματθαιικών (Άγιος Ματθαίος ο Νέος Ομολογητής), από εδώ.

Πρῶτος χειροτονήθηκε σέ Ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος (γιά τήν ἐμπερίστατη Γνησία Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τῆς Κύπρου), ὁ Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους ἀρχιμ. Γεδεών Πάσιος (ἀπό τούς πρῶτους Ἁγιορεῖτες συνεργάτες τοῦ Ἁγίου Πατρός, δεύτερος Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Κουβαρᾶ). Χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος ὑπό μόνου τοῦ Ἐπισκόπου Ματθαίου - καθ’ ὑπέρβασιν τοῦ σχετικοῦ Κανόνος, «διά τό ἐμπερίστατον τῆς Ἐκκλησίας» - τήν 1η Σεπτεμβρίου 1948, στό Παρεκκλήσιο τοῦ Προφ. Ἠλιοῦ τῆς Ἱ. Μ. Μεταμορφώσεως καί ἔλαβε τό ὄνομα Σπυρίδων, πρός τιμήν τοῦ ἁγίου προκατόχου του στήν Ἐπισκοπική Ἕδρα ἁγ. Σπυρίδωνος. (Ὁ ἐπ. Σπυρίδων ἀπελάθηκε ἀπό τίς Βρεττανικές Δυνάμεις Κατοχῆς τῆς Κύπρου, μετά ἀπό παρέμβαση τῆς ἐκεῖ τοπικῆς Νεοημ. Ἐκκλησίας καί ἔκτοτε ἐφησύχαζε σέ ἐρημητήριο τῆς περιοχῆς Κερατέας).

Δεύτερος χειροτονήθηκε σέ Ἐπίσκοπο Πατρῶν (τήν 13η Σεπτεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους), ὁ ἀδελφός τῆς Ἱ. Μ. Μεταμ. Κουβαρᾶ Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος Ἀνέστης, μέ τό ὄνομα Ἀνδρέας, πρός τιμήν καί μνήμην τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν καί πολιοῦχου τῆς πόλεως ἁγ. Ἀποστόλου Ἀνδρέου. (Τό 1950, μετά τήν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Πατρός, ὁ ἐπ. Ἀνδρέας τόν διαδέχθηκε στήν πνευματική ἐπιστασία τῶν Ἱερῶν Μονῶν Παναγίας καί Μεταμορφώσεως καί τό 1972 ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν).

Τρίτος χειροτονήθηκε σέ Ἐπίσκοπο Θεσσαλονίκης ὁ Ἱερομόναχος Δαμιανός Ψαροθεοδωρόπουλος, ἐπίσης ἀδελφός τῆς Ἱ. Μ. Μεταμορφώσεως, μέ τό ὄνομα Δημήτριος, πρός τιμήν καί μνήμην τοῦ πολιούχου τῆς Θεσσαλονίκης ἁγ. Μεγαλομ. Δημητρίου. (Ὁ ἐπ. Δημήτριος ἦταν Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατά τήν περίοδο 1950 -1958, ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ Ἁγίου Πατρός, μέχρι τῆς ἀναδείξεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Ἀγαθαγγέλου).

Τέταρτος - τέλος - χειροτονήθηκε σέ Ἐπίσκοπο Κορινθίας, ὁ Ἱερομόναχος Κάλλιστος Μακρῆς, ἀδελφός τῆς Ἱ. Μ. Εὐαγγελιστρίας Ἀθηκίων Κορινθίας, πνευματικό ἀνάστημα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Μωϋσέως (+ 1946).

Μέ τίς χειροτονίες αὐτές ἀνασυγκροτήθηκε ἡ διαλυμένη ἀπό τά σχίσματα Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐνισχύθηκε ὁ Ἀγώνας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων στήν Μεγαλόννησο Κύπρο (ὁ ἐπ. Σπυρίδων ἀμέσως μετά τήν χειροτονία του πῆγε στήν Κύπρο καί ἐργάστηκε μέ ἰδιαίτερο ζῆλο καί αὐταπάρνηση γιά τήν διάδοση τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί τήν ὀργάνωση τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, χειροτονῶντας 10 νέους κληρικούς, ἱδρύοντας μονές, ἐγκαινιάζοντας ναούς καί «κηδόμενος ἐν παντί» τοῦ ποιμνίου του) καί συνετρίβησαν τά σχέδια τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ ὁ ὁποῖος ἀνέμενε τήν διάλυση τοῦ ποιμνίου τῶν Γ.Ο.Χ. μετά τόν θάνατο τοῦ γέροντος ἐπ. Ματθαίου.

Ἔκτοτε ὁ Ἀγῶνας τῶν Γ.Ο.Χ, ἔλαβε νέες διαστάσεις. Οἱ «ἀπό Ματθαίου Ἀρχιερεῖς» διέσχιζαν μέ κόπους καί πόνους καί διωγμούς ὅλη τήν Ἑλλάδα, ἱδρύοντας καί ἐγκαινιάζοντας ναούς καί στηρίζοντας τό ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας. Περιοχές πού δέν εἶχαν δεῖ ποτέ Ὀρθόδοξο Ἀρχιερέα ἀπό τό Σχίσμα τοῦ 1924, ὑποδέχονταν μέ ἱερή συγκίνηση τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς βοηθοῦσαν μέ ἐνθουσιαστική καί θυσιαστική διάθεση στό ἔργο τους. Ἔκτοτε ἀρχίζει καί ἡ «μετά λιτανείας καί πομπῆς» τελετή τῆς Καταδύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τοῦ Ἁγιασμοῦ τῶν Ὑδάτων στό Φαληρικό Δέλτα (ἡ ὁποία συνεχίζεται μέχρι τῶν ἡμερῶν μας), ἡ ὁποία ἀπ’ ἀρχῆς προσέλαβε τήν μορφή δημόσιας μαρτυρίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί διαμαρτυρίας κατά τίς περιόδους τῶν διωγμῶν κατά τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων.

Μεταξύ τῶν σημαντικῶν ἀποφάσεων τῆς ὑπό τόν ἐπ. Ματθαῖο Ἱερᾶς Συνόδου εἶναι ἡ ἐκλογή του σέ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν (εἶναι ὁ πρῶτος Γνησίως Ὀρθόδοξος Ἀρχιεπίσκοπος μετά τό νεοημ. Σχίσμα τοῦ 1924) καί ὁ Ἀφορισμός τῆς Μασωνίας (καί οἱ δύο ἀποφάσεις ἐλήφθησαν τήν 25η Νοεμβρίου 1949). Τέλος της παρέκβασης].

Συνέχεια του άρθρου από το "Κρυφό Σχολειό":

Το 1995 οι ματθαιϊκοί με αφορμή την προσκύνηση ή όχι κάποιων εικόνων, διασπάστηκαν σε δύο μερίδες. Η πρώτη, του τότε «Αρχιεπισκόπου» Ανδρέα, ήδη κεκοιμημένου, είναι από το 2005 χωρισμένη σε δύο υποπαρατάξεις, του «Αρχιεπισκόπου» Νικολάου Μεσσιακάρη (ανεπίσημη ιστοσελίδα oprotoklitos.blogspot.com)  και του «Μεσογαίας» Κηρύκου Κοντογιάννη (επίσημη ιστοσελίδα www.churchgoc.org). 

Η δεύτερη, του επίσης κεκοιμημένου, «Μεσσηνίας» Γρηγορίου, είναι επίσης διεσπασμένη από το 2002 σε δύο υποπαρατάξεις, του, διαδόχου του «Μεσσηνίας», «Θηβών» Χρυσοστόμου Τζανή (ανεπίσημη ιστοσελίδα  churchgoc.blogspot.com [από εκεί η φωτο]) και του «Θεσσαλονίκης» Χρυσοστόμου Μητρόπουλου (ανεπίσημη ιστοσελίδα  www.egoch.org). Η κάθε μία από τις παραπάνω ματθαιϊκές παρατάξεις θεωρεί εαυτήν ως τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και όλους τους υπόλοιπους σχισματοαιρετικούς και αναθεματισμένους…

ΟΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, το οποίο εποίμανε θεοφιλώς ο αείμνηστος πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης συνέχισε την πορεία του, αγωνιζόμενο κανονικώς και θεαρέστως, μέχρι της οσίας κοιμήσεως του ηγέτου του Ιερού Αγώνος, η οποία συνέβη κατά το έτος 1955. Κατά την πενταετία 1955-1960 και για ακόμη μία φορά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα έμεινε χωρίς Επισκόπους [7] και την διοίκηση είχε αναλάβει ιερατική Εκκλησιαστική Επιτροπή.

Το 1960 ο Ακάκιος Παππάς χειροτονήθηκε Επίσκοπος στην Αμερική, από δύο Επισκόπους της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς [8] και αναλαμβάνει την ηγεσία του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Το 1963 κοιμήθηκε ο Ακάκιος και ανέλαβε την ηγεσία ο Επίσκοπος Αυξέντιος. Επί εποχής Αυξεντίου υπήρξε σοβαρώτατη εκκλησιολογική παρεκτροπή της ηγεσίας του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, αφού διακηρύχθηκε η ματθαιϊκή εκκλησιολογία. Επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί αντέδρασαν και διέκοψαν την κοινωνία με την Σύνοδο του Αυξεντίου.

Ο αρχ/πος Αυξέντιος (από εδώ)

Η αντίδραση αυτή, η οποία αφορούσε όχι μόνο την εκκλησιολογική παρεκτροπή της επισκοπικής ηγεσίας, αλλά επίσης και τις ατασθαλείες αυτής, την μη καταδίκη της αγιομάχου και βλασφήμου Μαγδαληνής Μοναχής, την χειροτονία ή αποδοχή εκ του χώρου του νέου ημερολογίου ανηθίκων στοιχείων [9], κορυφώθηκε το 1979, σε μια προσπάθεια κάθαρσης του Ιερού Αγώνος με την δημιουργία νέας Συνόδου, στην οποία ανήκαν και οι τότε χειροτονηθέντες Επίσκοποι Κυπριανός και Καλλίνικος, για τους οποίους θα αναφερθούμε παρακάτω.

 

Μετά από πολλές προστριβές και διαδικασίες [10], συμβαίνουν τα εξής:

 

 Το 1984 ο Επίσκοπος Κυπριανός διακόπτει την κοινωνία με τους υπολοίπους συνεπισκόπους του, τους οποίους καταγγέλει για σοβαρές παρεκτροπές και αντικανονικές πράξεις. Παράλληλα συνεχίζει την πορεία του πάνω στις εκκλησιολογικές γραμμές του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου με μια σημαντική μερίδα του Ακαινοτομήτου Πληρώματος να τον ακολουθεί (επίσημη ιστοσελίδα www.synodinresistance.org/ [Σύνοδος Ενισταμένων])

 

Το 1985 καθαιρείται ο Αυξέντιος και αναλαμβάνει την ηγεσία ο Επίσκοπος Χρυσόστομος Κιούσης. Μαζί του συντάσσονται και τα περισσότερα μέλη του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Σήμερα της μερίδος αυτής ηγείται ο Επίσκοπος Καλλίνικος (επίσημη ιστοσελίδα http://ecclesiagoc.gr [από εκεί η φωτο]).

 

Μεταξύ των δύο αυτών Τμημάτων του Ακαινοτομήτου Πληρώματος γίνονται τα τελευταία χρόνια  ενέργειες για την ένωση τους. Δεν υπάρχουν διαφορές σε θέματα Πίστεως, παρά μόνο στο πως αντιμετωπίζουν τους καινοτόμους. Η ένωση μπορεί να επιτευχθεί πάνω στις διαχρονικές πατερικές εκκλησιολογικές αρχές του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, οι οποίες είναι απόρροια του αντικειμενικού σκοπού του Ιερού Αγώνος στον οποίο αναφερθήκαμε. 

 

Το 1995 μία μερίδα Επισκόπων χωρίζεται από την Σύνοδο του Χρυσοστόμου Κιούση για διάφορα ιάσιμα θέματα. Η μερίδα αυτή ποιμαίνεται σήμερα από τον Επίσκοπο Μακάριο (επίσημη ιστοσελίδα http://ec-goc.gr/). Γίνονται προσπάθειες να εξαλειφθεί αυτός ο χωρισμός, πράγμα το οποίο ευχόμαστε ολοψύχως, αφού δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Αρκεί μόνο να υπάρξει ταπεινό φρόνημα και πνεύμα αγάπης.

 

Αυτές οι τρεις Σύνοδοι είναι οι περίφημες "δεκάδες αλληλοαναθεματιζόμενες παρατάξεις" των Γ.Ο.Χ.. Σε αυτές εξυπηρετείται οικονομικώς [=κατ' οικονομίαν, δηλ. όπως επιτρέπουν οι περιστάσεις] το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπάρχουν όμως πατέρες και αδελφοί του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, που εφαρμόζοντας την ακρίβεια, δεν έχουν κοινωνία με καμμία από τις παραπάνω Συνόδους. Οι πατέρες αυτοί μνημονεύουν "υπέρ πάσης επισκοπής Ορθοδόξων". ["Σ": εμείς βέβαια, οι νεοημ/τες, συνυπολογίζουμε και τις ματθαιικές παρατάξεις, που ο συντάκτης αποκλείει από το χώρο].

 

Στους σχισματικούς ματθαιϊκούς αναφερθήκαμε και θα κλείσουμε το παρόν άρθρο αρχικά με μια αναφορά στο χώρο του λεγόμενου περιθωριακού παλαιοημερολογιτισμού, - τον οποίο οι πολέμιοι μας τον εντάσσουν στις "παρατάξεις" των Γ.Ο.Χ..

 

ΨΕΥΔΟΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ, ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ

 

Στο χώρο του Παλαιού Ημερολογίου, όταν έπαυσε ο διωγμός από την καινοτομούσα Ιεραρχία και το Κράτος, εισχώρησε "κάθε καρυδιάς καρύδι" κατά την λαϊκή έκφραση. Καθηρημένοι από το νέο, για ηθικά ή άλλα σοβαρά παραπτώματα, αρχομανείς και φιλόδοξοι τυχοδιώκτες, κίναιδοι, τσαρλατάνοι και κατ' ουσίαν άθεοι, που ουδόλως επίστευσαν στον σκοπό του Ιερού Αγώνος μας. Πολλοί από αυτούς, όπως είπαμε τους έστελναν εκκλησιαστικοί παράγοντες της καινοτόμου Ιεραρχίας με σκοπό να πλήξουν τον χώρο μας ["Σ": βάζω ένα ερωτηματικό εδώ, ελλείψει περαιτέρω στοιχείων]. Πολλοί ερχόντουσαν προσποιούμενοι τον "παλαιοημερολογίτη" με απώτερο στόχο την μίτρα. 

Επί εποχής Αυξεντίου γέμισε ο πλανήτης με "παλαιοημερολογίτες" επισκόπους, οι οποίοι με τη σειρά τους χειροτόνησαν και άλλους δημιουργώντας μια Λερναία Ύδρα με μίτρες αντί για κεφάλια. Όταν όπως είπαμε το 1985 καθαιρέθηκε ο Αυξέντιος [11] για την παράνομη χειροτονία του Δωροθέου Τσάκου [12], δεν αποδέχθηκε την καθαίρεσή του και συνέχισε με δική του παράταξη, την οποίας μετά την κοίμησή του το 1994, ανέλαβε ο "αρχιεπίσκοπος" Μάξιμος Βαλλιανάτος. Από τον Δωρόθεο Τσάκο έλκουν τις "χειροτονίες" τους δύο ψευδοσύνοδοι Γ.Ο.Χ. η μία με "αρχιεπίσκοπο" τον, επίσης καθηρημένο από το νέο ημερολόγιο (Μητρόπολη Κυθήρων), Σεραφείμ Μίχα (επίσημη ιστοσελίδα http://www.orthodoxchurch.org.au/ [από εκεί η φωτο]) και η άλλη με "αρχιεπίσκοπο" κάποιον Νικηφόρο (ημιεπίσημη ιστοσελίδα http://ieramitropolixiou-pe.blogspot.gr/). 

Από τον Μάξιμο Βαλλιανάτο έλκουν τις "χειροτονίες" τους οι παρακάτω ολιγομελής ομάδες:  
α. Του "Μεσογαίας" Ησαΐα β. 
Του "αρχιεπισκόπου" Αυξεντίου Μαρίνη (επίσημη ιστοσελίδα http://ecclesiape.gr/)  
γ. Του "αρχιεπισκόπου" Ιακώβου (ημιεπίσημη ιστοσελίδα http://frdionisios.blogspot.gr/. Θα τους βρείτε επίσης και στο... facebook).  
Υπάρχει ακόμη μια ομάδα "παλαιοημερολογιτών" με τον παράξενο τίτλο "Μητροπολιτική Σύνοδος Πατρώου Εορτολογίου" υπό τον "Αυλώνος" Άγγελο για την οποία δεν έχω αρκετά στοιχεία (επίσημη ιστοσελίδα http://metropolsynodgoc.blogspot.gr/) Συμμετοχή στις "χειροτονίες" ορισμένων εκ των παραπάνω ψευδοσυνόδων είχαν και ο φερόμενος ως "Ταλαντίου" Γερμανός Κεφαλάς (καθηρημένος από το νέο για τον ίδιο λόγο με τον Δωρόθεο) και ο εμπλεκόμενες σε σκοτεινές οργανώσεις "Μεδιολάνων" Ευλόγιος, της λεγόμενης Συνόδου του Μιλάνου. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούν οι παραπάνω φατρίες να λογίζονται ως "παρατάξεις των Γ.Ο.Χ." από τους νεοημερολογίτες, διότι είναι ξένο σώμα μη έχοντας καμμία σχέση με τον Αγώνα μας, εκτός από την φαινομενική συμφωνία στο παλαιό ημερολόγιο (το οποίο μόνο του δεν σώζει). Και κακώς πολλοί από τους παραπάνω έχουν το θράσος να μιλούν για δήθεν "ένωση όλων των παρατάξεων".
 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως είδαμε το σύνολο του Ακαινοτομήτου Πληρώματος εξυπηρετείται στις τρεις Συνόδους (Επισκόπων Κυπριανού, Καλλινίκου και Μακαρίου) που υπάρχει αδιάκοπη η Αποστολική Διαδοχή (από την Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς) και οι οποίες προσωρινώς δεν έχουν επικοινωνία (σε ηγετικό επίπεδο, αφού υπάρχουν αρκετοί πιστοί που εξυπηρετούνται αδιακρίτως και στις τρεις Συνόδους). Ήδη τα τελευταία χρόνια υπάρχουν ενέργειες προς ένωση των παραπάνω τριών Συνόδων σε μία, ενέργειες που πολεμούνται λυσσωδώς. Για αυτές τις ενέργειες, τις προτάσεις μας προς την θεραπεία αυτής της διάσπασης, καθώς και τη στάση των καλοπροαίρετων κληρικών και λαϊκών που έτυχε να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε άλλες "παρατάξεις", θα αναφερθούμε σε επόμενό μας άρθρο, που θα αναλύουμε το δεύτερο βήμα.

---

[1] Πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου, Ποιμαντορική Εγκύκλιος, Αθήνα 1-6-1944.

 
[2] Περί του θέματος δες αναλυτικότερα «Η διαστρέβλωση της εκκλησιολογίας του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου»
 
[3] Διότι αποσχίστηκαν άνευ δογματικού ή κανονικού λόγου από τους Αρχιερείς, αλλά με πρόσχημα τη διαφωνία τους σχετικώς με την αντιμετώπιση των καινοτόμων έπηξαν ίδιο θυσιαστήριο.

[4] Περί της χειροθεσίας βλέπε «Πηδάλιον» σελ. 116 τα σχόλια του Ιερού Νικοδήμου. Στην εκκλησιαστική πράξη η χειροθεσία χρησιμοποιήθηκε σε σχισματικούς κληρικούς προκειμένου να θεραπευθεί το άκυρο Μυστήριο της χειροτονίας τους.

[5] Απόφαση Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς της 28-4-1976.

[6] Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: «μα εξισώνεται το νεοημερολογιτικό σχίσμα, με την ματθαιϊκή παρεκτροπή; Το ίδιο έγκλημα έγινε;». Φυσικά όχι! Χωρίς το νεοημερολογητικό σχίσμα δεν θα υπήρχε ούτε και η ματθαιϊκή παρεκτροπή. Όμως μία παρανομία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με άλλη, έστω και μικρότερη. Ο αγώνας πρέπει να είναι νόμιμος.

[7] Πλέον δεν υπήρχε λόγος να χειροτονήσει ο πρ. Φλωρίνης νέους Αρχιερείς, διότι αφενός μεν την πρώτη φορά απέτυχε να αναγκάσει την καινοτομούσα Ιεραρχία να επιστρέψει στο Παλαιό Ημερολόγιο (αφού αυτός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός των χειροτονιών), αφετέρου έπρεπε να διαφυλάξει και να εξασφαλίσει τον ορθό σκοπό της Αποτείχισης και το νόμιμο χαρακτήρα της Ενστάσεως, ο οποίος είναι ο Αγώνας για την Ενότητα του διηρημένου (λόγω του νεοημερολογητικού σχίσματος)Πληρώματος της Εκκλησίας της Ελλάδος και η καταδίκη των υποδίκων καινοτόμων.

[8] Λεπτομέρειες στο «Αι χειροτονίαι των Γ.Ο.Χ. από κανονικής απόψεως» Σταύρου Καραμήτσου (Αθήνα 1997).

[9] Υπάρχουν ντοκουμέντα που αποδεικνύουν πως ορισμένοι εκκλησιαστικοί παράγοντες στο χώρο του νέου ημερολογίου έστελναν τους καθηρημένους στον χώρο του παλαιού, για να δυσφημήσουν τον Αγώνα μας.

 
[10] Λεπτομέρειες σε ετοιμαζόμενη εργασία με τίτλο "Το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος και οι "παρατάξεις" των Γ.Ο.Χ.".
 
[11] Ο Επίσκοπος Αυξέντιος δεν υπήρξε άνθρωπος με δόλο, ούτε ήθελε να κάνει κακό στον Αγώνα. Ήταν όμως άβουλος, παρασυρόταν πολύ εύκολα και σίγουρα υπήρξε ακατάλληλος για την θέση που κατείχε.
 
[12] Ο Δωρόθεος Τσάκος ήταν Αρχιμανδρίτης του νέου ημερολογίου (Μητρόπολη Σιδηροκάστρου), ο οποίος καταδικάστηκε για κιναιδισμό και καθαιρέθηκε το 1968. Εισχώρησε στον χώρο του παλαιού ημερολογίου και χειροτονήθηκε "επίσκοπος", άγνωστο από ποιους (με τα μέχρι τώρα στοιχεία που έχω). Χειροτονήθηκε για δεύτερη φορά "Μητροπολίτης Σπάρτης και Μονεμβασίας" από έναν αυτοαποκαλούμενο "Οικουμενικό Πατριάρχη" Θεόκλητο Καντάρη, πρώην ματθαιϊκό, το 1979. Και τρίτη φορά, με τον ίδιο τίτλο, από τους Επισκόπους Μάξιμο Βαλλιανάτο και Γεράσιμο τη εντολή του Αυξεντίου το 1984. Η αποκάλυψη της εντολής της χειροτονίας αυτής ήταν η αφορμή για την καθαίρεση του Αυξεντίου. Ο Μάξιμος Βαλλιανάτος αφορίστηκε και για ψευδορκία.

Οι εν Ελλάδι μερίδες («παρατάξεις») των ΓΟΧ (Α΄)

Τα παρακάτω στοιχεία λαμβάνουμε από τη μελέτη του αρχιμανδρίτη π. Βασιλείου Παπαδάκη (ν.ημ.) Το σχίσμα του ζηλωτικού παλαιοημερολογιτισμού, Ι. Μονή Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας (Ρέθυμνο), 2008, μέρος Β΄.

Όλο το κείμενο αποτελείται από αποσπάσματα του εν λόγω του βιβλίου, το οποίο δημοσιεύεται σταδιακά και εδώ. Διατηρήσαμε την αρίθμηση των παραπομπών (παρότι παραλείψαμε τις περισσότερες) για διευκόλυνση των ενδιαφερόμενων που ίσως θέλουν να ανατρέξουν στο βιβλίο για περισσότερα.

Παραλείψαμε την κριτική που ασκεί ο π. Βασίλειος στις αποσχίσεις και τις διαμάχες μεταξύ των παρατάξεων των ΓΟΧ και περιοριστήκαμε στα ιστορικά στοιχεία, εκτός από ένα δύο σημεία, που θεωρήσαμε απαραίτητο να περιλάβουμε.

Τις παρατάξεις δε θα τις κρίνουμε. Ας τις κρίνει ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Του και όχι κατά τις πράξεις ενός εκάστου (όπως και όλους μας). Λυπούμαστε απλώς για τις πολυδιασπάσεις αυτές και παρακαλούμε για μετάνοια, συγχώρηση και αληθινή & ταπεινή αγάπη, το μόνο δρόμο που μπορεί να οδηγήσει στην ενότητα των Ορθοδόξων. Ο καθένας ξέρει τα κίνητρά του και ας πορευτεί στη ζωή, απέναντι στο Θεό και τους αδελφούς του, με ειλικρίνεια και κατά συνείδηση.
ΥΓ. Προσπάθησα να βρω φωτογραφίες και ιστοσελίδες για τις διάφορες παρατάξεις. Δημοσιεύω ό,τι βρήκα, με την επιφύλαξη, μήπως έχει γίνει και κάποιο λάθος (και αποδίδω άλλη ιστοσελίδα σε άλλη παράταξη π.χ.).
Ακολουθεί β΄ μέρος, που θα σας παρακαλέσω να διαβάσετε οπωσδήποτε. 

Το σχίσμα μεταξύ Φλωρινιακών και Ματθαιικών

Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος

Οι Γ.Ο.Χ. κατά την περίοδο 1924-1935 ποιμαίνονταν μόνο από ιερείς. Το 1935 τρείς μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας, οι Δημητριάδος Γερμανός, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος και Ζακύνθου Χρυσόστομος ανέλαβαν την ηγεσία του παλαιοημερολογιτικού λαού8.
Οι τρείς αυτοί μητροπολίτες προέβησαν αμέσως σε χειροτονίες τεσσάρων νέων αρχιερέων9, οι δύο όμως από τους οποίους -μαζί με τον Ζακύνθου Χρυσόστομο- σύντομα επέστρεψαν στην Εκκλησία του ν.ημ.

Την παλαιοημερολογιτική ηγεσία αποτελούσαν λοιπόν κατά τα έτη 1935-1937, εκτός από τους Γερμανό και Χρυσόστομο, οι Κυκλάδων Γερμανός και Βρεσθένης Ματθαίος.

Δύο έτη μετά την χειροτονία τους (1937) οι επίσκοποι Κυκλάδων και Βρεσθένης αποκήρυξαν τους άλλους δύο (τους επισκόπους που τους χειροτόνησαν), γιατί εκείνοι άρχισαν να αποδέχονται τα μυστήρια των νεοημερολογιτών ως έγκυρα. 13.

Είναι χαρακτηριστικοί οι όροι, που οι επίσκοποι Κυκλάδων και Βρεσθένης έθεταν προς επανένωσι με τους Δημητριάδος και πρώην Φλωρίνης κατά το έτος 1942. Οι τελευταίοι ώφειλαν να ομολογήσουν:

«1) Ότι η Εκκλησία της Ελλάδος διά της παραδοχής του Παπικού Εορτολογίου κατέστη Σχισματική.

2) τα Μυστήριά της είναι άκυρα.

3) το μύρον της δεν έχει την αγιαστικήν χάριν καί

4) τα παιδία των κακοδόξων ερχόμενα εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν πρέπει να αναμυρώνωνται»14.

Στη συνέχεια ο Δημητριάδος επέστρεψε στην Εκκλησία του ν.ημ. και ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος απέμεινε μόνος του στην ηγεσία των ΓΟΧ. , υποστήριζε τά εξής: Η κατά το έτος 1935 προσχώρησίς του στούς Γ.Ο.Χ. είχε ως σκοπό τόν αγώνα αφ᾿ ενός για την «επαναφοράν του πατρίου εορτολογίου εις την Εκκλησίαν»17 και την συγκράτησι αφ᾿ ετέρου του κινήματος των Γ.Ο.Χ. Μέσα στά πλαίσια της κανονικότητος, καθώς αυτό «ελλείψει ποιμαντορικής εποπτείας και καθοδηγήσεως εξετρέπετο εις ακρότητας επί ζημία του κύρους της Εκκλησίας και του γοήτρου της Ιεραρχίας»18 τού νέου ημερολογίου. Οι ακρότητες αυτές δεν ήταν τίποτε άλλο παρά οι αναμυρώσεις, τις οποίες οι παλαιοημερολογίται ιερείς τελούσαν στούς Νεοημερολογίτας που προσχωρούσαν στις τάξεις των Γ.Ο.Χ., δηλαδή η «αντικανονική» επανάληψις «τού Μυστηρίου του Αγίου Μύρου»19.

Ο Βρεσθένης Ματθαίος (από εδώ)

Ο Χρυσόστομος χαρακτήριζε αντικανονικές τις ανωτέρω αναμυρώσεις, επειδή θεωρούσε ότι όλα τα Μυστήρια που τελούσαν οι νεοημερολογίται ιερείς ήταν έγκυρα, είχαν δηλαδή θεία Χάρι. Τα Μυστήρια τής Εκκλησίας της Ελλάδος θα έπαυαν να έχουν θεία Χάρι, μόνο εάν αυτή καταδικαζόταν από Οικουμενική Σύνοδο.

13 Ανδρέου Πατρών, Ματθαίος αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ., σελ. 75.

14 Χρυσοστόμου πρώην Φλωρίνης, Άπαντα, τόμος β΄, σελ. 20.

17 Ηλία Αγγελοπούλου, Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, σελ. 83.

18 Αμφιλοχίου ιερομονάχου, «Γνώσεσθε την αλήθειαν», σελ. 26.

19 Ηλία Αγγελοπούλου, ένθ᾿ ανωτ. σελ. 80.

Το σχίσμα των επισκόπων Καλλίστου και Αντωνίου (1979)

Στήν δεκαετία του 1970 άρχισαν οι πρώτες διασπάσεις των Φλωρινιακών Γ.Ο.Χ., οι οποίοι έπειτα από τριάντα περίπου έτη αριθμούσαν επτά επίσημες και αρκετές ανεπίσημες παρατάξεις.

Κατά το έτος 1979 λοιπόν οι επίσκοποι Κάλλιστος και Αντώνιος διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με τον αρχιεπίσκοπό τους Αυξέντιο και τους συνοδικούς αρχιερείς του, με το αιτιολογικό ότι χειροτονούσαν ηθικά επιλήψιμους κληρικούς και προσελάμβαναν ιερείς, οι οποίοι είχαν καθαιρεθή από την Εκκλησία της Ελλάδος για ηθικά παραπτώματα102.

Οι επίσκοποι Κάλλιστος και Αντώνιος χειροτόνησαν οκτώ νέους επισκόπους συγκροτώντας δεκαμελή ιερά Σύνοδο. Οι Αυξεντιακοί ανταπήντησαν άμεσα στούς Καλλιστικούς με την καθαίρεσί τους και τήν χειροτονία εννέα νέων επισκόπων107. Το σχίσμα δηλαδή του 1979 είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την χειροτονία δεκαεπτά νέων επισκόπων καί την διαπίστωσι ότι σε πολλές Εκκλησίες των Γ.Ο.Χ. -ιδίως στην Αττική- λειτουργούσαν πλέον επίσκοποι αντί για ιερείς.

Η διαμάχη μεταξύ Αυξεντιακών και Καλλιστικών είχε διάρκεια έξι περίπου ετών. Στο διάστημα αυτό πραγματοποιήθηκαν πολλές μεταπηδήσεις επισκόπων από παράταξι σε παράταξι, αλλά και νέες διασπάσεις, με αποτέλεσμα το 1984 οι Φλωρινιακοί να είναι διασπασμένοι σε έξι Παρατάξεις (Αυξεντίου, Καλλίστου, Χρυσοστόμου, Γεροντίου, Αντωνίου και Κυπριανού).

Στις 4 Ιανουαρίου του 1985 πραγματοποιήθηκε ένωση των παρατάξεων Αυξεντίου, Γεροντίου και Αντωνίου, παρότι δεν είχε επιτευχθεί η περιβόητη κάθαρση.

102 Περιοδικό Φωνή της Ορθοδοξίας, φύλλο 759, σελ. 1-2.

107 Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαΐδου, Μητροπολίτου Δημητριάδος (κατόπιν, Αθηνών), Ιστορική καί κανονική θεώρησις του παλαιοημερολογιτικού ζητήματος κατά τε την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι, Αθήναι, 1982, σελ. 361-362.

Το σχίσμα του Αυξεντίου (1985)

Κατά το 1984 ο αρχιεπίσκοπος Αυξέντιος είχε δώσει εντολή στούς επισκόπους Μάξιμο Κεφαλληνίας και Γεράσιμο Βοιωτίας να χειροτονήσουν τον αρχιμανδρίτη Δωρόθεο Τσάκο σε επίσκοπο Πατρών και πάσης Πελοποννήσου.

Ο Τσάκος ήταν ιερεύς, ο οποίος είχε καθαιρεθή από την Εκκλησία τής Ελλάδος το 1968 για σοβαρά, ηθικά παραπτώματα110.

Κατά την περίοδο 1968-1984 ο Τσάκος είχε χειροτονηθή δύο φορές επίσκοπος από Γ.Ο.Χ. ψευδεπισκόπους, χωρίς φυσικά να γίνη ποτέ επίσημα δεκτός από τις επίσημες παρατάξεις των Γ.Ο.Χ. Ο Αυξέντιος είχε απαιτήσει νά μείνη μυστική η χειροτονία του Τσάκου και για τον λόγο αυτό οι Μάξιμος και Γεράσιμος ανάγκασαν τον Τσάκο να ορκισθή, ότι δεν θα «αποκαλύψη το γεγονός της χειροτονίας του εις ουδένα»111. Σε περίπτωσι δε που η  χειροτονία απεκαλύπτετο, είχε επίσης αποφασισθή «νά την ηρνούντο οι εκτελεσταί της»112.

Η ιστορία αυτή όμως δεν άργησε να γίνη γνωστή. Ο Αυξέντιος και οι ομόφρονές του καθαιρέθηκαν και την ηγεσία των επισκόπων που τους καθαίρεσαν ανέλαβε τον Ιανουάριο του 1986 ο Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος114, αν και προηγουμένως βρισκόταν σε διάστασι επί δέκα περίπου έτη τόσο με τον Αυξέντιο καί τους περί αυτόν όσο και με τους επισκόπους που καθαίρεσαν τον Αυξέντιο το 1985.

Ούτε ο Χρυσόστομος κατώρθωσε να επιτύχη τήν ποθητή κάθαρσι. Όταν μάλιστα έπειτα από δέκα περίπου έτη προσπάθησε να εκδικάση συνοδικά τις καταγγελίες για ηθικά παραπτώματα του επισκόπου Ευθυμίου Ορφανού, ο τελευταίος αντέδρασε μέ την δημιουργία ενός νέου σχίσματος. Με το σχίσμα όμως αυτό θα ασχοληθούμε κατωτέρω.

Φωτο από εδώ. Από εδώ: Ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ἦτἁν ὁ πρῶτος Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Γ.Ο.Χ. ὁ ὁποῖος ἔγινε δεκτός ἀπό τόν Ἀνώτατο Ἄρχοντα τῆς χώρας, τόν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνο Στεφανόπουλο, τήν 8-6-1998 καί ὁ ὁποῖος καθαγίασε Ἅγιο Μύρο μετά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος τήν Μεγάλη Πέμπτη τοῦ 2001. Ἐπί τῆς Ποιμαντορίας του ἀκόμη καταδικάσθηκε συνοδικῶς ἡ σύγχρονη παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (1998) καί συγκλήθηκε ἡ Δ΄ Πανελλήνια Συνάξεως Κληρικῶν (2003). Μὲ εὐλογία του ἱδρύθηκε καί λειτουργεῖ ἀπό τοῦ ἔτους 2001 ἡ Σχολή Κατηχητῶν καί ἐπανασυγκροτήθηκε ἡ πάλαι ποτέ Ἑνωση Νέων ὑπό τῆν ἐπωνυμία Νεανικός Ὀρθόδοξος Σύνδεσμος. (Το Στεφανόπουλο χαιρετά ο διάδοχος του Χρυσοστόμου, Καλλίνικος)

112 Εφημερίς Ορθόδοξος Χριστιανικός αγών, φύλλο 3, σελ. 1.

113 Ένθ᾿ ανωτ. φύλλο 8, σελ. 8.

114 Περιοδικό Εκκλησιαστική Παράδοσις, φύλλο 26, σελ. 503.

115 Περιοδικό Άγιος Κυπριανός, τεύχος 214, σελ. 102.

Το σχίσμα του Κυπριανού (1984) και η Σύνοδος των Ενισταμένων

Ο Κυπριανός ήταν αρχικά ιερεύς της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος το 1969 προσχώρησε στούς Αυξεντιακούς Γ.Ο.Χ.

Το 1979 ο Κυπριανός ακολούθησε τους Κάλλιστο και Αντώνιο στο σχίσμα τους από τον Αυξέντιο και χειροτονήθηκε από αυτούς μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής. Έπειτα από πέντε έτη (1984) ο Κυπριανός δημιούργησε νέο σχίσμα διακόπτοντας την εκκλησιαστική κοινωνία μέ όλους τους επισκόπους της παρατάξεώς του.

Κατά τους ισχυρισμούς του Κυπριανού, ο λόγος που τον ωδήγησε στήν πράξι αυτή της αποτειχίσεως από την συνοδική του ομάδα, ήταν η από μέρους της αποδοχή και διακήρυξις του αδοκίμου, εκκλησιολογικού «κηρύγματος της απωλείας της Θείας Χάριτος»116 από τα Μυστήρια της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου.

Η Ιερά Σύνοδος των Ενισταμένων (από εδώ)

Ο Κυπριανός καθαιρέθηκε από την παράταξη στην οποία ανήκε και δημιούργησε μία εντελώς νέα ιερά Σύνοδο, τη Σύνοδο των Ενισταμένων [η ιστοσελίδα τους]. Χειροτόνησε μαζί με τον Σαρδινίας Ιωάννη -ένα παραγκωνισμένο από τους Γ.Ο.Χ. επίσκοπο- έξι νέους αρχιερείς (1985-1986), οι οποίοι ήταν τελείως άγνωστοι στούς κύκλους των Γ.Ο.Χ.

Μέσα σε λίγα έτη ο Κυπριανός αναγκάσθηκε να καθαιρέση όλους τούς επισκόπους που συγκροτούσαν την Σύνοδο των Ενισταμένων (Αντώνιο, Συμεών, Χρυσόστομο και  Νήφωνα) εκτός από τους δύο υποτακτικούς του (επισκόπους Έτνα και Χριστιανουπόλεως).

Τά αμέσως επόμενα έτη ο Κυπριανός δημιούργησε νέα Σύνοδο Ενισταμένων με αρχιερείς που διαθέτουν ελαχίστους κληρικούς. Πολλοί από τους αρχιερείς που παρουσιάζει ο Κυπριανός στο επίσημο δημοσιογραφικό του όργανο, ανήκουν στην Σύνοδο των Ρουμάνων Γ.Ο.Χ., με τους οποίους ο Κυπριανός έχει κοινωνία.

Οι Ενιστάμενοι διακήρυξαν το 1984 τις εκκλησιολογικές τους θέσεις, διά των οποίων εξέφραζαν την αντίθεσί τους πρός τις απόψεις των υπολοίπων Γ.Ο.Χ. επισκόπων και δικαιολογούσαν τήν απόσχισί τους από αυτούς. Συγκεκριμένα οι Ενιστάμενοι υποστήριξαν, ότι οι επίσκοποι που κηρύττουν αιρετικές διδασκαλίες, δεν τίθενται αυτόματα εκτός Εκκλησίας, αλλά μόνο έπειτα από απόφασι Οικουμενικής ή μεγάλης Τοπικής Συνόδου. Κατά συνέπεια τα Μυστήρια των ακρίτων αιρετικών, τους οποίους οι Ενιστάμενοι αποκαλούν «νοσούντα μέλη»138 της Εκκλησίας, είναι έγκυρα έως την στιγμή τής καταδικαστικής αποφάσεως της Συνόδου και της ταυτόχρονης αποκοπής τους από το σώμα της Εκκλησίας139.

116 Περιοδικό Άγιος Κυπριανός, τεύχος 191, σελ. 391.

117 Ένθ᾿ ανωτ. τεύχος 214, σελ. 92.

118 Ένθ᾿ ανωτ. τεύχος 200-201, σελ. 482.

119 P.G.137, 96C.

120 Περιοδικό Ορθόδοξος Παρατηρητής, φύλλο 2, σελ. 15.

121 Περιοδικό Ορθόδοξος ένστασις και μαρτυρία, τεύχος 6, σελ.142.

122 Εφημερίς Ορθόδοξος Χριστιανικός αγών, φύλλο 8, σελ. 7.

123 Περιοδικό Ορθόδοξος ένστασις και μαρτυρία, τεύχος 5, σελ.115.

124 Ένθ᾿ ανωτ. Τεύχος 6, σελ. 141-142.

138 Περιοδικό Ορθόδοξος ένστασις και μαρτυρία, τεύχος 1, 2000, σελ. 26.

139 Περιοδικό Άγιος Κυπριανός, τεύχος 191, σελ. 386.

Το σχίσμα των επισκόπων Καλλινίκου και Ευθυμίου (1995)

Το 1995 ήταν έτος πολλαπλών σχισμάτων για τους Γ.Ο.Χ. Σε διάστημα μόλις τριών μηνών διασπάσθηκαν οι τρείς μεγαλύτερες παρατάξεις τους (Μαξίμου, Χρυσοστόμου και Ανδρέου) με άμεσο φυσικά αποτέλεσμα την χειροτονία πολλών νέων επισκόπων προς απαρτισμό τών νέων Συνόδων.

Το πλέον σημαντικό από τα τρία ανωτέρω σχίσματα ήταν αυτό που συνέβη στην μεγαλύτερη παράταξι των Γ.Ο.Χ., τους Χρυσοστομικούς.

Συγκεκριμένα στις 5/18 Ιουλίου 1995 έξι επίσκοποι με αρχηγούς τούς Φθιώτιδος Καλλίνικο και Θεσσαλονίκης Ευθύμιο αποκήρυξαν τόν αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο και δημιούργησαν νέα δική τους παράταξι.

Βασικός λόγος αυτού του σχίσματος ήταν ο εξής: Ο Θεσσαλονίκης Ευθύμιος είχε κατηγορηθή πρίν αρκετά χρόνια για σκάνδαλα ηθικής φύσεως191. Η πλειονότης των Χρυσοστομικών Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης δεν αποδεχόταν τον Ευθύμιο ως επίσκοπό της και ζητούσε επίμονα από τον νέο -από το 1986- αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο να εκδικάση συνοδικά τήν υπόθεσί του. Ο Χρυσόστομος γνωρίζοντας ότι ούτε ο Ευθύμιος ήταν ποτέ δυνατόν να δεχθή να καθαιρεθή (σέ μία τέτοια περίπτωσι απειλούσε με σχίσμα), ούτε οι Γ.Ο.Χ. της Θεσσαλονίκης ήταν ποτέ δυνατόν να τον αποδεχθούν ως επίσκοπό τους, ανέβαλλε διαρκώς την εκδίκασι της υποθέσεως.

Τελικά έπειτα από επτά περίπου έτη η υπόθεσις Ευθυμίου ώδευε επιτέλους προς την εκδίκασί της. Βλέποντας ο Ευθύμιος ότι η καθαίρεσίς του ήταν πολύ πιθανή, δεν δίστασε να διασπάση την χρυσοστομική παράταξι, την οποία αντιμάχεται έως σήμερα αποκαλώντας την «χρυσοστομική σωματειακή ψευδεκκλησία» και «Προτεσταντίζον Εκκλησιοσωματείον»192.

Οι έξι σχισματικοί επίσκοποι, τους οποίους οι Χρυσοστομικοί καθαίρεσαν αστραπιαία, ισχυρίσθηκαν ότι αποσχίσθηκαν για δύο επιπλέον (δήθεν) πολύ σοβαρούς λόγους. Πρώτον, επειδή ο αρχιεπίσκοπος ανέβαλλε διαρκώς την πλήρωσι της κενής τότε Μητροπόλεως Πειραιώς194 και δεύτερον, επειδή αρνήθηκε μαζί με τους ομόφρονάς του επισκόπους να υπογράψουν κάποια Εγκύκλιο «εξ αφορμής της ηλεκτρονικής ταυτότητος των συνταξιούχων Ι.Κ.Α.»195!

191 Εφημερίς Ορθόδοξος Χριστιανικός αγών, φύλλο 30, σελ. 2, 4.

192 Περιοδικό Ορθόδοξον πατερικόν σάλπισμα, φύλλο 27, σελ. 73.

194 Περιοδικό Φωνή της Ορθοδοξίας, φύλλο 872, σελ. 4, 9.

195 Περιοδικό Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, τεύχος 1, σελ. 24.

Το σχίσμα του Μαξίμου (1995)

Ο διάδοχος του Αυξεντίου στην ηγεσία της παρατάξεώς του, Κεφαλληνίας Μάξιμος, διαφώνησε και αποσχίσθηκε επίσης από τους συνεπισκόπους του (1995) για το ζήτημα των χειροτονιών νέων επισκόπων.

Στήν συνέχεια χειροτόνησε με κάποιο ψευδεπίσκοπο Κανδάνου Δημήτριο Πρίφτη (1996) νέους μητροπολίτας198, μερικοί από τους οποίους δεν είχαν στην δικαιοδοσία τους ούτε ένα ιερέα. Ο Μάξιμος ισχυρίσθηκε ότι ο Δημήτριος ήταν παλαιότερα επίσκοπος του πατριαρχείου Αλεξανδρείας, το εν λόγω όμως πατριαρχείο αρνήθηκε ότι είχε ποτέ τέτοιο επίσκοπο στις τάξεις του.

198 Δ. Κόκορη, Ημερολόγιο, Εορτολόγιο, Διόρθωσις λάθος ή επιβεβλημένη;, σελ. 130.

Το σχίσμα του Γρηγορίου (1995)

Το τρίτο ζηλωτικό σχίσμα του 1995 συνέβη στις τάξεις των Ματθαιικών. Συγκεκριμένα τον Μάιο του έτους αυτού πέντε από τους οκτώ αρχιερείς της Συνόδου του αρχιεπισκόπου Ανδρέου, με αρχηγό τον Μεσσηνίας Γρηγόριο, αποσχίσθηκαν και δημιούργησαν νέα, δική τους Σύνοδο. Πολύ σύντομα οι πέντε αρχιερείς «προέβησαν εις «καθαίρεσιν» των κανονικών Αρχιερέων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας, αλλά... και αυτών οι οποίοι εις το μέλλον θα χειροτονηθούν»200. Τα επόμενα έτη δε αναθεμάτισαν τους Ανδρεϊκούς επισκόπους, μοναχούς και λαϊκούς, επειδή αποτελούσαν «Εκκλησιομάχον, θεομάχον, άθλιον, σκοτεινόν, ύπουλον, καταχθόνιον, σατανικόν μηχανισμόν, ο οποίος με σιωνιστικήν και εβραϊκήν τακτικήν ανεβίωσεν... Την αίρεσιν τής νεοεικονομαχίας»201.

Φωτο: Ο Μεσσηνίας Γρηγόριος, από αυτή την ιστοσελίδα, που προφανώς πρόσκειται στη μερίδα του.

Οι πέντε αρχιερείς πρόβαλλαν ως λόγο δημιουργίας του σχίσματός τους την απόρριψι από τους νεοεικονομάχους Ανδρεϊκούς ιερών εικόνων δυτικής (αναγεννησιακής) τεχνοτροπίας, όπως π.χ. «της συμβολικής εικόνος της αγίας Τριάδος με τον Άναρχον Πατέρα ως παλαιόν των ημερών»202, «τής εικόνος της Αναστάσεως του Χριστού από τού Τάφου»203 και της Γεννήσεως του Χριστού χωρίς το λουτρόν και τίς μαίες.

Κατά τους ισχυρισμούς των “εικονοφίλων” Ματθαιικών, οι «νεοεικονομάχοι» έφθασαν στο σημείο να καίγουν, να καταστρέφουν ή να πετούν στην θάλασσα τις ανωτέρω εικόνες.

Οι Ανδρεϊκοί επίσκοποι αρνήθηκαν κατηγορηματικά τις κατηγορίες των πέντε αρχιερέων περί εικονομαχίας, τους οποίους χαρακτήρισαν ως «χειροτέρους πολεμίους» της Ορθοδοξίας, «αιρετικούς» και «βλασφήμους κατά της Αγίας Γραφής, κατά των Αγίων Πατέρων και κατά της ορθοδόξου παραδόσεως». Οι Ανδρεϊκοί ισχυρίσθηκαν ότι Εικονομάχοι είναι στην πραγματικότητα ο Γρηγόριος και οι ομόφρονές του, επειδή χαρακτηρίζουν ορισμένες εικόνες (π.χ. την φιλοξενία τού Αβραάμ) ως «εβραϊκάς και αιρετικάς, εκείνους δε που δέχονται αυτάς ως ορθοδόξους, όπως απ᾿ αρχής τας εδέχθη και τας παρέδωκεν η Εκκλησία του Χριστού, τους αναθεματίζουν ως “αιρετικούς” και “εικονομάχους”»205.

Η Ιερά Σύνοδος της μερίδας του Γρηγορίου, με πρόεδρο τώρα τον Θηβών Χρυσόστομο (από εδώ)

Κατά τους Ανδρεϊκούς, οι πέντε αρχιερείς αρνούνται επίσης την «ορθόδοξον παράδοσιν και υποστηρίζουν παπικάς θέσεις και απόψεις. Διότι την μεν ορθόδοξον Βυζαντινήν αγιογραφίαν προσβάλλουν και βλασφημούν υποστηρίζοντες ότι έχει εβραϊκάς, ειδωλολατρικάς και ασιατικάς ανατολικάς επιδράσεις και αποκαλούντες ωρισμένας εικόνας βυζαντινής τέχνης “αντίχριστα και γκατζουφικά κατασκευάσματα”, τήν δε τέχνην της αναγεννήσεως την θεωρούν ως την μοναδικήν και αυθεντικήν ορθόδοξον τέχνην, απειλούντες με αναθέματα, όσους τολμήσουν να δείξουν την εκτίμησίν των και την προσήλωσίν των εις την Βυζαντινήν αγιογραφικήν παράδοσιν και τέχνην»206.

Η αλήθεια είναι ότι τόσο η βυζαντινή όσο και η αναγεννησιακή τεχνοτροπία είναι σεβαστές στην Ορθόδοξο Εκκλησία, καθώς ιερές εικόνες και των δύο παραδόσεων κοσμούν επί αιώνας τούς ναούς και τις μονές μας. Οι Ματθαιικοί γνωρίζουν επίσης ότι διαφωνίες ως προς το ζήτημα της εικονογραφίας υπήρχαν ανέκαθεν στήν Εκκλησία. Δύο Τοπικές Σύνοδοι π.χ. Στην Μόσχα το 1554 και το 1666 εξέδωσαν εκ διαμέτρου αντίθετες αποφάσεις σχετικά με την εικονογράφησι του Ανάρχου Πατρός ως παλαιού των ημερών211.

Κατά τον ιη΄ αιώνα επίσης δύο μεγάλες μορφές της Ορθοδοξίας, οι άγιοι Μακάριος ο Πάτμιος και Νικόδημος ο Αγιορείτης εξέφραζαν εντελώς διαφορετικές γνώμες σχετικά με το ανωτέρω ζήτημα. Πράγματι, ο μεν πρώτος υποστήριζε ότι, σύμφωνα με την ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο, πρέπει «ο Χριστός να ζωγραφίζεται μόνον, και όχι ο Πατήρ, καθώς παραγγέλει και ο Δαμασκηνός»212. Αντιθέτως, ο δεύτερος ισχυριζόταν ότι από τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου «συμπεραίνεται ότι και ο άναρχος πατήρ πρέπει να ζωγραφίζεται καθώς εφάνη εις τον Προφήτην Δανιήλ ως παλαιός ημερών»213.

Παρά τις διαφορετικές τους απόψεις οι άγιοι Πατέρες δεν δημιούργησαν σχίσματα, δεν διαίρεσαν το σώμα της Εκκλησίας ούτε προσπάθησαν να χειροτονηθούν μητροπολίται ζηλωτικών ή ενισταμένων Συνόδων.

Στο άλλο σχίσμα πρωτοστατεί ο επίσκοπος Κήρυκος [ιστοσελίδες εδώ & εδώ], ο οποίος κατηγορεί τον νέο αρχιεπίσκοπο Νικόλαο όχι ως «τυχαίο αιρετικό», αλλά ως «κατασκευάζοντα αιρέσεις» και κηρύσσοντα «πλείονα κακόδοξα φρονήματα»215. Ο Κήρυκος κατηγορεί επίσης τους επισκόπους τής Συνόδου του Νικολάου για «Αντικανονικάς, Αντορθοδόξους, αδίκους και λοιπάς Ιεροσύλους ενεργείας»216.

«Ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος ἀπό τήν 16.6.2005 διαποιμαίνει πλέον, κατά Ἀρχιερατικόν χρέος καί καθῆκον, τούς ἀπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι δέν συνεμίγησαν μετά τῆς σχισματοαιρέσεως τοῦ ψευδαρχιεπισκόπου Νικολάου, ἤ διεχώρισαν τήν θέσιν των ἀπό αὐτῶν, καί παρέμειναν γνήσια μέλη τῆς ἀκαινοτομήτου γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» (από εκτενές βιογραφικό του, εδώ, απ' όπου και η φωτο).

Ο μητροπολίτης Κήρυκος

199 Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 210, σελ. 140.

200 Περιοδικό Ορθόδοξος πνοή, τεύχος 130, σελ. 431-432.

201 Ένθ᾿ ανωτ. σελ. 437.

202 Χρυσοστόμου Κατουνακιώτου, Η σύγχρονη έριδα περί των ιερών εικόνων,

σελ. 15.

203 Ένθ᾿ ανωτ. σελ. 147.

205 Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 231, σελ. 93.

206 Ένθ᾿ ανωτ. σελ. 93-94.

211 Χρυσοστόμου Κατουνακιώτου, ένθ᾿ ανωτ. σελ. 85.

212 Ευαγγελική Σάλπιγξ, σελ. 324.

213 Πηδάλιον, σελ. 320.

215 Περιοδικό Ορθόδοξος πνοή, τεύχος 147, σελ. 128.

216 Ένθ᾿ ανωτ. Τεύχος 142, σελ. 420.

Το σχίσμα του Νήφωνος (1998)

Ο ηγούμενος της Μονής Αγίας Σκέπης Κερατέας Νήφων αποσχίσθηκε από την Σύνοδο του Χρυσοστόμου τον Νοέμβριο του 1998.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Χρυσοστόμου, οι σχέσεις των δύο ανδρών διασαλεύθηκαν εντελώς ξαφνικά την άνοιξι του 1998, όταν η Σύνοδος του Χρυσοστόμου αρνήθηκε «νά επιτρέψη στην Ιερά Μονή του (Νήφωνος) νά στείλει μοναχούς στο Σικάγον για να δημιουργήσουν θυγατρική Ιερά Μονή - Μετόχιον»220.

Το φθινόπωρο του ιδίου έτους η Χρυσοστομική Σύνοδος προσπάθησε να θέση σε ισχύ ένα Καταστατικό Χάρτη, ο οποίος όμως, σύμφωνα με τίς απόψεις κληρικών της Συνόδου, ήταν ένα κείμενο «προχειρογραμμένο με τεράστια «κενά» και γεμάτο κακόδοξες θέσεις»221.

Επίσης, σε πρόσφατες Εγκυκλίους του Χρυσοστόμου βρέθηκαν ορισμένες θεολογικές ασυνταξίες, τις οποίες ο Νήφων χαρακτήρισε ως «γυμνή τη κεφαλή»223 διακήρυξι αιρέσεως. Στην συνέχεια ο Νήφων, χωρίς προηγουμένως να ελέγξη τον επίσκοπο και εκκλησιαστικώς προϊστάμενό του Χρυσόστομο, χωρίς να του υποδείξη τα εσφαλμένα φρονήματά του και να τον προτρέψη σε αποκήρυξί τους, προέβη σε απόσχισι από αυτόν και την Σύνοδό του, κατηγορώντας τους «επί κακοδοξία, αδικία, παρανομία, αντικανονικότητι και αθετήσει των Ιερών Κανόνων»224.

Η απάντησις της Συνόδου του Χρυσοστόμου στην ανωτέρω πράξι τού Νήφωνος ήταν άμεση: Ο Καταστατικός Χάρτης λόγω και των εν γένει αντιδράσεων αποσύρθηκε, ο δε Χρυσόστομος αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι είναι αιρετικός ερμηνεύοντας δημοσίως το νόημα τών επιμάχων φράσεών του.

Ο Νήφων προσέφυγε το επόμενο έτος στην αντίπαλη πρός την Χρυσοστομική Σύνοδο του Θεσσαλονίκης Ευθυμίου «μέ την αυτοσυνειδησίαν ότι η ημετέρα ταπεινότης ομού μετά τής αδελφότητος ημών συγκεφαλαιώναμεν την κανονικότητα της εν Ελλάδι Ορθοδόξου Εκκλησίας και ότι προσχωρούντες ημείς εις την υπό τον Σεβ/τον Μητροπολίτην Καλλίνικον Ι. Σύνοδον (Ευθυμιακούς) προσεφέραμεν, χάριτι Χριστού, την εκκλησιαστικήν κανονικότητα εις το εν λόγω Συνοδικόν σχήμα, το οποίον, δι᾿ όσον χρόνον δεν ευρίσκετο εις εκκλησιαστικήν κοινωνίαν μεθ᾿ ημών ήτο σχισματικόν»230 λόγω της αποσχίσεώς του από τους Χρυσοστομικούς το 1995.

Η ευθυμιακή Σύνοδος επιβράβευσε τον ομολογητή ηγούμενο χειροτονώντας τον μητροπολίτη Πειραιώς, ο δε υποτακτικός του Αρέθας χειροτονήθηκε μητροπολίτης Κρήτης.

Οι Νήφων και Αρέθας απεκήρυξαν μετά από λίγα έτη και τους Ευθυμιακούς. Έτσι, ο Νήφων έγινε και πρόεδρος Συνόδου, δηλαδή αρχιεπίσκοπος.

Σχεδόν ταυτόχρονα με τον Νήφωνα αποσκίρτησε από τους Ευθυμιακούς καί ο επίσκοπος Αυλώνος και Βοιωτίας Άγγελος, ο οποίος δημιούργησε νέα Εκκλησία, την λεγόμενη «Παραδοσιακή Εκκλησία της Ελλάδος»231.

220 Περιοδικό Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, τεύχος 20, σελ. 11.

221 Περιοδικό Εκκλησιαστική Παράδοσις, φύλλο 102, σελ. 12.

223 Ιε΄ κανών της ΑΒ΄ Συνόδου, P.G.137, 1068B.

224 Περιοδικό Αγία Σκέπη, τεύχος 2, σελ. 66.

230 Περιοδικό Ορθόδοξον πατερικόν σάλπισμα, φύλλο 65, σελ. 580.

231 Ένθ᾿ ανωτ. σελ. 567.

Σημείωση του ιστολογίου μας:

Θα ήθελα να θέσουμε ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από τους ίδιους τους ΓΟΧ: πολλές μερίδες στελεχώνονται από κληρικούς, που τους έχουν καθαιρέσει οι ίδιοι οι επίσκοποι που κάποτε τους χειροτόνησαν και από τους οποίους αποσχίσθηκαν. Η ιεροσύνη αυτών των καθαιρεμένων κληρικών είναι έγκυρη; Μήπως φρονούν ότι αυτόματα οι πρώην πνευματικοί τους πατέρες έχουν εκπέσει της ιεροσύνης, λόγω των σφαλμάτων, για τα οποία οι ίδιοι αποκόπηκαν και συνέστησαν δικές τους μερίδες, οπότε οι καθαιρέσεις είναι άκυρες και ισχύουν οι πάλαι ποτέ χειροτονίες τους;
Δηλαδή τι μυστήρια κοινωνούν οι ΓΟΧ που υπάγονται στις διάφορες μερίδες τις αποκοπείσες από άλλες μερίδες και αυτές από άλλες κ.ο.κ.;
Χρειάζεται προσοχή, ειλικρίνεια, ταπείνωση και αγάπη, καθώς και αίσθημα μετανοίας, για να ξεμπερδευτεί αυτό το κουβάρι και να υπάρξει κάποια πρόοδος για τη σωτηρία των χριστιανών... Ο Θεός να δώσει.
Υπενθυμίζω την παράκληση να διαβάσετε και το β΄ μέρος.