Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Αντιδράσεις - αντιπροτάσεις της Εκκλησίας της Βουλγαρίας για κείμενο της Αγίας & Μεγάλης Συνόδου




ROMFEA.GR

Σήμερα, η Ιερά Σύνοδος, πρωτ. νουμ. 9 εν ολομέλεια, υπό την προεδρία της Αυτού Αγιότητος του ο Πατριάρχης Βουλγαρίας Νεόφυτος, πραγματοποιήθηκε τακτική συνεδρίασή της, κατά την οποία συζητήθηκαν θέματα και έγγραφα που σχετίζονται με την επικείμενη Πανορθόδοξη Σύνοδο που προβλέπεται να πραγματοποιηθεί στην Κρήτη από τις 16 έως τις 27 Ιουνίου του τρέχοντος έτους.
Στη συνεδρίαση παρέστησαν οι συνοδικοί Μητροπολίτες: Βράτσης κ. Καλλίνικος, Σλίβεν κ. Ιωαννίκιος, Μεγάλου Τυρνόβου κ. Γρηγόριος, Λόβετς κ. Γαβριήλ, Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος, Δοροστόλου κ. Αμβρόσιος, Βάρνας καί Μεγάλης Πρεσλάβας κ. Ιωάννης, Νευροκοπίου κ. Σεραφείμ και Ρούσσε κ. Ναούμ.
Απουσίαζαν οι συνοδικοί Μητροπολίτες: Βιδινίου κ. Δομητιανός, Αμερικής, Καναδά καί Αυστραλίας κ. Ιωσήφ, Πλέβεν κ. Ιγνάτιος, Στάρα Ζαγκόρας κ. Γαλακτίων, Κεντρώας και Δυτικής Ευρώπης, κ. Αντώνιος.

Η Ιερά Σύνοδος εξέτασε την επιστολή του Μητροπολίτη Λόβετς κ. Γαβριήλ, συνοδευομένη από εγγραφών των ιερέων της επαρχίας Λόβετς, σε σχέση με το κείμενο που ονομάζεται «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον», το οποίο είναι από τα κείμενα που θα υποβληθούν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας που θα πραγματοποιηθεί στην Κρήτη από τις 16 έως τις 27 Ιουνίου του τρέχοντος έτους, προς υιοθέτηση.
Επίσης η Ιερά Σύνοδος εξέτασε και την επιστολή του Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος, συνοδευομένη από εγγραφών 240 ιερέων της επαρχίας Φιλιππουπόλεως προς στήριξη της διατυπωμένης γνώμης της επαρχίας Λόβετς για το εν λόγω κείμενο.

Μετά από ψηφοφορία η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε ομόφωνα:

Εν σχέση με το άρθρο 4 του κειμένου «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον»
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπό της «των πάντων ενώσεως» πάντοτε εννοείτο ότι εκείνοι που έχουν πέσει σε αίρεση ή σχίσμα, πρέπει πρώτα να επιστραφούν στην Ορθόδοξη πίστη και να αποδείξουν υπακοή προς την Αγία Εκκλησία και στη συνέχεια, μέσω της μετάνοιας, μπορούν να ενταχθούν στην Εκκλησία.

Εν σχέση με το άρθρο 5: «Η σύγχρονοι διμερείς θεολογικοί διάλογοι.. επί τω τέλει της αναζητήσεως …της απολεσθείσης ενότητος των Χριστιανών».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία, η οποία είναι η μόνη και η ενωμένη, ποτέ δεν απώλεσε την ενότητα της πίστεως και την κοινωνία εν Άγιω Πνεύματι μεταξύ των Χριστιανών και επειδή αυτή θα θριαμβεύει ως το τέλος του κόσμου, όπως είπε ο Κύριος «καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16,18), αυτή η κοινωνία επίσης πάντα θα θριαμβεύει.

Εν σχέση με το άρθρο 6, 16 και άλλα:
Εκτός από την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν άλλες Εκκλησίες, αλλά μόνο αιρέσεις και τα σχίσματα, και να ονομάζονται οι τελευταίες «Εκκλησίες» είναι από θεολογική, δογματική και κανονική άποψη εντελώς λανθασμένο.

Εν σχέση με το άρθρο 12:
Στο άρθρο 12 αναφέρεται ότι «κατά την διεξαγωγήν των θεολογικών διαλόγων κοινός στόχος πάντων είναι η τελική αποκατάστασις της εν τη ορθή πίστει και τη αγάπη ενότητας» και αυτό είναι εντελώς λανθασμένο και απαράδεκτο, διότι πρέπει να διευκρινιστεί και να τονιστεί ότι η επιστροφή στην ορθή πίστη είναι για τους αιρετικούς και τους σχισματικούς και σε καμία περίπτωση δεν σχετίζεται με την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Δόξα τω Θεώ ότι η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία το 1998 εξήλθε από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, με το οποίο εξέφρασε τη δική της αποδοκιμασία για την λειτουργία του, δεδομένου ότι δεν μπορεί να είναι μέλος μιας οργάνωσης στην οποία αυτή θεωρείται ως «μια εκ των πολλών ή ως κλάδος της μιας Εκκλησίας που ψάχνει και αγωνίζεται για την πραγμάτωση της στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών».
Ένας είναι ο Κύριος, μία είναι η Εκκλησία, όπως λέγεται στο Σύμβολο της Πίστεως.
Η παραπάνω απόφαση της Ιεράς Συνόδου να υποβληθεί, συζητηθεί και να υπερασπίζεται ως τελική, επίσημη και αμετάβλητη θέση της ΒΟΕ-ΒΠ σχετικά με το κείμενο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον» της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξου Εκκλησίας στην Κρήτη το 2016.

"Ν": Αυτά σημαίνουν ότι η Εκκλησία μας (ν.ημ.) δεν έχασε την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία της και δεν αποστάτησε συλλήβδην προς την αίρεση του οικουμενισμού, όπως φρονούν γενικά οι αδελφοί μας του π.ημ.
Άλλα περί της Αγίας & Μεγάλης Συνόδου εδώ & εδώ. Ευχόμαστε όλα να πάνε τελικώς κατά το θέλημα του Αγίου Θεού και όχι κατά το ατελές (τουλάχιστον) θέλημα ημών των ανθρώπων.
Δείτε επίσης:
Απόφαση σοκ της Ιεραρχίας: Η Ρωμαιοκαθολική δεν είναι Εκκλησία

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Αντιδράσεις των Αγιορειτών για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο



Ακολουθούν οι μέχρι τώρα επιστολές των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους προς την Ιερά Κοινότητα για την Πανορθόδοξη Σύνοδο.
Μετά τις γραπτές και προφορικές αντιδράσεις για την Πανορθόδοξη, η Ιερά Κοινότητα αποφάσισε ομόφωνα να συζητηθεί το θέμα σε Έκτακτη Σύναξη των Ιερών Μονών με την παρουσία των Ηγουμένων (ΕΔΙΣ) μετά το Πάσχα.

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΕΔΩ

Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

Για την επίσκεψη του Πάπα στη Λέσβο

Φωτο από εδώ

Θ. Ι. Ρηγινιώτης θεολόγος (από εδώ)
In English here
 
Ο πάπας Φραγκίσκος είναι πρωτίστως πολιτικό πρόσωπο - αρχηγός του κράτους του Βατικανού, με μεγάλη επιρροή διεθνώς, όπως φημολογείται - και δευτερευόντως θρησκευτικό. Έτσι, η επίσκεψή του στη Λέσβο ενόψει του προσφυγικού προβλήματος θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως επίσκεψη ενός πολιτικού ηγέτη.
  Θρησκευτικός ηγέτης ο πάπας είναι μόνο για τους ρωμαιοκαθολικούς χριστιανούς. Για εμάς τους ορθόδοξους χριστιανούς, ο πάπας είναι αρχηγός μιας αίρεσης, και μάλιστα ίσως της πιο ολέθριας: αίρεσης παντοδύναμης, με τεράστιο πλούτο και πολιτική ισχύ, που κρατάει αιχμάλωτα ολόκληρα έθνη στην κεντρική και δυτική Ευρώπη και τη λατινική Αμερική και γενικά, κατά τόπους, σε όλο τον πλανήτη.
  Οι ρωμαιοκαθολικοί χριστιανοί αναμφίβολα είναι αδελφοί και συνάνθρωποί μας και, ως προς την πίστη και το ήθος, παρόμοιοι με εμάς. Τους αγκαλιάζουμε, και πρέπει να τους αγκαλιάζουμε, 100% με αγάπη Χριστού. Όμως πρέπει να γνωρίζουν ότι, από θρησκευτική άποψη, η Οργάνωση, στην οποία ανήκουν (η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία), δεν διαφύλαξε και δεν διαφυλάσσει εδώ και χίλια χρόνια την αυθεντικότητα του χριστιανισμού. Δεν είναι καθόλου συνέχεια της αρχαίας Εκκλησίας, αλλά εκτροπή από αυτήν. Οι δυτικοευρωπαίοι χριστιανοί άγιοι των πρώτων χιλίων χρόνων του χριστιανισμού ανήκουν στην ίδια πνευματική παράδοση με τους ορθόδοξους αγίους όλων των εποχών, μέχρι και σήμερα, και όχι με τους χριστιανούς των ίδιων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, που έζησαν την επόμενη χιλιετία, όταν πλέον είχε επικρατήσει ο Καθολικισμός.
  Τεκμηριώνω τα παραπάνω επικαλούμενος τη μαρτυρία πολλών ρωμαιοκαθολικών (αλλά και προτεσταντών), που έγιναν ορθόδοξοι χριστιανοί μετά από προσεκτική και σοβαρή έρευνα των πηγών του αρχαίου χριστιανισμού, όπως ο δολοφονημένος επίσκοπος Ναζιανζού Παύλος ντε Μπαγεστέρ, οι πατέρες Σεραφείμ Μπέλ, Γαβριήλ Μπουνγκ, Πλακίδας Ντεσέιγ και αναρίθμητοι άλλοι (πολλές και ενδιαφέρουσες περιπτώσεις μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα «Roman Catholics met Orthodoxy»).
  Ως ορθόδοξος χριστιανός, και τον ίδιο τον πάπα τον αγαπώ. Γι' αυτό και εύχομαι - και του προτείνω, αν και ξέρω ότι είναι μάταιο - να επιστρέψει στην αρχαία παραδοση του χριστιανισμού, την Ορθοδοξία, ώστε να σωθεί ο ίδιος και όλοι οι συνεργάτες του και τα μέλη της θρησκευτικής οργάνωσης που ονομάζεται Καθολική ή Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Φωτο από εδώ
 
Τις τελευταίες δεκαετίες πολλοί ορθόδοξοι ιεράρχες, ακόμη και πατριάρχες, έχουν κάνει μερικά μεγάλα βήματα καλής θέλησης προσεγγίζοντας τους τελευταίους πάπες και γενικά τους ρωμαιοκαθολικούς αρχιερείς, ιερείς και πιστούς. Τα βήματα αυτά συνεχίζονται, αμφιβάλλω όμως ότι έχουν το πραγματικά επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή να βοηθήσουν τους ρωμαιοκαθολικούς αδελφούς μας να επιστρέψουν στην αρχαία Εκκλησία. Γι' αυτό, δεν χαίρομαι βλέποντας τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και τον οικουμενικό πατριάρχη να συνοδεύουν τον πάπα ή να του συμπεριφέρονται σαν να είναι αποδεκτός θρησκευτικός ηγέτης μιας αποδεκτής χριστιανικής κοινότητας, δηλαδή μιας κανονικής τοπικής Εκκλησίας. Ό,τι κι αν λέμε, δεν είναι κάτι τέτοιο. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή.
 
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία χωρίζεται με αβυσσαλέο χάσμα από την Ορθόδοξη. Οι ρωμαιοκαθολικοί επίσκοποι, τα τελευταία χρόνια, προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι "είμαστε πολύ κοντά". Κάθε άλλο. Ο Θεός των ρωμαιοκαθολικών είναι ένας αυστηρός δικαστής, που κρίνει τον άνθρωπο και είτε τον αθωώνει, είτε τον καταδικάζει, κυριολεκτικά, σε αιώνια τιμωρία. Αντίθετα, ο Θεός των ορθοδόξων δεν κρίνει κυριολεκτικά τον άνθρωπο, αλλά τον καλεί να ενωθεί μαζί Του και να φτάσει σε κατάσταση θέωσης, που είναι η αγιότητα. Η πεισματική άρνηση της αγάπης του Θεού από τον αμετανόητο άνθρωπο, μετατρέπει σε κόλαση την παρουσία του θείου Φωτός στη ζωή αυτού του ανθρώπου, ενώ ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να βρίσκονται στον παράδεισο.
  Κατά τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ο Χριστός έγινε άνθρωπος, για να τιμωρηθεί αντί για τους ανθρώπους, ώστε να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Πατέρα Του, που είχε προσβληθεί λόγω του προπατορικού αμαρτήματος. Κατά την Ορθόδοξη Εκκλησία (όπως και τους αρχαίους χριστιανούς), ο Χριστός έγινε άνθρωπος, επειδή ο Τριαδικός Θεός αγαπάει τόσο πολύ τον κόσμο, ώστε από την αρχή των αιώνων (ή, πιο σωστά, προαιώνια) είχε την επιθυμία να ενωθεί με τους ανθρώπους και να τους καλέσει σε ένωση με Αυτόν. Όμως ένωση του ανθρώπου με το Θεό, κατά τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, δεν υφίσταται, μόνο δίκη και καταδίκη ή αθώωση του ανθρώπου από το Θεό.
  Αυτή η ιδέα - η οποία συνδέεται με πολλές άλλες θεολογικές και φιλοσοφικές διαφορές μεταξύ ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών - είναι η αιτία για τη σκληρή στάση του Καθολικισμού απέναντι στους ανθρώπους ήδη από την εποχή του Μεσαίωνα. Δεν είμαστε λοιπόν καθόλου κοντά με τους ρωμαιοκαθολικούς.
  Αν ο πάπας Φραγκίσκος πράγματι επιθυμεί να βοηθήσει τους ανθρώπους, ας χρησιμοποιήσει την πολιτική και οικονομική δύναμή του, ως πολιτικό πρόσωπο που είναι, για να παρέμβει στη διεθνή πολιτική, με διπλό στόχο: αφενός να τακτοποιηθούν οι πρόσφυγες σε κατάλληλο χώρο (όχι σε μια χώρα που έχει καταρρεύσει οικονομικά και κοινωνικά), και αφετέρου να σταματήσουν οι πόλεμοι στην Ασία και την Αφρική, που προκάλεσαν το προσφυγικό και προκαλούν και τη μεγάλη μετανάστευση των λαών τα τελευταία χρόνια. Αν το πράξει αυτό, δεν θα πάψει αυτόματα να είναι αρχηγός μιας ολέθριας αίρεσης, αλλά σίγουρα θα καταξιωθεί στην ανθρώπινη ιστορία και, ποιος ξέρει, ίσως και στα μάτια του Θεού της αγάπης, τον οποίο υποτίθεται ότι τιμά.

Συμπλήρωμα: