In English here
Ο πάπας Φραγκίσκος είναι πρωτίστως πολιτικό πρόσωπο - αρχηγός του κράτους του Βατικανού, με μεγάλη επιρροή διεθνώς, όπως φημολογείται - και δευτερευόντως θρησκευτικό. Έτσι, η επίσκεψή του στη Λέσβο ενόψει του προσφυγικού προβλήματος θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί ως επίσκεψη ενός πολιτικού ηγέτη.
Θρησκευτικός
ηγέτης ο πάπας είναι μόνο για τους ρωμαιοκαθολικούς χριστιανούς. Για
εμάς τους ορθόδοξους χριστιανούς, ο πάπας είναι αρχηγός μιας αίρεσης,
και μάλιστα ίσως της πιο ολέθριας: αίρεσης παντοδύναμης, με τεράστιο
πλούτο και πολιτική ισχύ, που κρατάει αιχμάλωτα ολόκληρα έθνη στην
κεντρική και δυτική Ευρώπη και τη λατινική Αμερική και γενικά, κατά
τόπους, σε όλο τον πλανήτη.
Οι
ρωμαιοκαθολικοί χριστιανοί αναμφίβολα είναι αδελφοί και συνάνθρωποί μας
και, ως προς την πίστη και το ήθος, παρόμοιοι με εμάς. Τους
αγκαλιάζουμε, και πρέπει να τους αγκαλιάζουμε, 100% με αγάπη Χριστού. Όμως
πρέπει να γνωρίζουν ότι, από θρησκευτική άποψη, η Οργάνωση, στην οποία
ανήκουν (η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία), δεν διαφύλαξε και δεν διαφυλάσσει
εδώ και χίλια χρόνια την αυθεντικότητα του χριστιανισμού. Δεν είναι
καθόλου συνέχεια της αρχαίας Εκκλησίας, αλλά εκτροπή από αυτήν. Οι
δυτικοευρωπαίοι χριστιανοί άγιοι των πρώτων χιλίων χρόνων του
χριστιανισμού ανήκουν στην ίδια πνευματική παράδοση με τους ορθόδοξους
αγίους όλων των εποχών, μέχρι και σήμερα, και όχι με τους χριστιανούς
των ίδιων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, που έζησαν την επόμενη χιλιετία, όταν
πλέον είχε επικρατήσει ο Καθολικισμός.
Τεκμηριώνω
τα παραπάνω επικαλούμενος τη μαρτυρία πολλών ρωμαιοκαθολικών (αλλά και
προτεσταντών), που έγιναν ορθόδοξοι χριστιανοί μετά από προσεκτική και
σοβαρή
έρευνα των πηγών του αρχαίου χριστιανισμού, όπως ο δολοφονημένος
επίσκοπος
Ναζιανζού Παύλος ντε Μπαγεστέρ, οι πατέρες Σεραφείμ Μπέλ, Γαβριήλ Μπουνγκ, Πλακίδας Ντεσέιγ και αναρίθμητοι άλλοι (πολλές και ενδιαφέρουσες περιπτώσεις
μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα «Roman Catholics met Orthodoxy»).
Ως ορθόδοξος χριστιανός, και τον ίδιο τον πάπα τον αγαπώ.
Γι' αυτό και εύχομαι - και του προτείνω, αν και ξέρω ότι είναι μάταιο -
να επιστρέψει στην αρχαία παραδοση του χριστιανισμού, την Ορθοδοξία,
ώστε να σωθεί ο ίδιος και όλοι οι συνεργάτες του και τα μέλη της
θρησκευτικής οργάνωσης που ονομάζεται Καθολική ή Ρωμαιοκαθολική
Εκκλησία.
Φωτο από εδώ
Τις
τελευταίες δεκαετίες πολλοί ορθόδοξοι ιεράρχες, ακόμη και πατριάρχες,
έχουν κάνει μερικά μεγάλα βήματα καλής θέλησης προσεγγίζοντας τους
τελευταίους πάπες και γενικά τους ρωμαιοκαθολικούς αρχιερείς, ιερείς και
πιστούς. Τα βήματα αυτά συνεχίζονται, αμφιβάλλω όμως ότι έχουν το
πραγματικά επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή να βοηθήσουν τους
ρωμαιοκαθολικούς αδελφούς μας να επιστρέψουν στην αρχαία Εκκλησία. Γι'
αυτό, δεν χαίρομαι βλέποντας τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και τον οικουμενικό
πατριάρχη να συνοδεύουν τον πάπα ή να του συμπεριφέρονται σαν να είναι
αποδεκτός θρησκευτικός ηγέτης μιας αποδεκτής χριστιανικής κοινότητας,
δηλαδή μιας κανονικής τοπικής Εκκλησίας. Ό,τι κι αν λέμε, δεν είναι κάτι
τέτοιο. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή.
Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία χωρίζεται με αβυσσαλέο χάσμα από την Ορθόδοξη. Οι ρωμαιοκαθολικοί επίσκοποι, τα τελευταία χρόνια, προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι "είμαστε πολύ κοντά". Κάθε άλλο. Ο Θεός των ρωμαιοκαθολικών είναι ένας αυστηρός δικαστής, που κρίνει τον άνθρωπο και είτε τον αθωώνει, είτε τον καταδικάζει, κυριολεκτικά, σε αιώνια τιμωρία. Αντίθετα, ο Θεός των ορθοδόξων δεν κρίνει κυριολεκτικά τον άνθρωπο, αλλά τον καλεί να ενωθεί μαζί Του και να φτάσει σε κατάσταση θέωσης, που είναι η αγιότητα. Η πεισματική άρνηση της αγάπης του Θεού από τον αμετανόητο άνθρωπο, μετατρέπει σε κόλαση την παρουσία του θείου Φωτός στη ζωή αυτού του ανθρώπου, ενώ ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να βρίσκονται στον παράδεισο.
Κατά τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ο Χριστός έγινε άνθρωπος, για να τιμωρηθεί αντί για τους ανθρώπους, ώστε να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Πατέρα Του,
που είχε προσβληθεί λόγω του προπατορικού αμαρτήματος. Κατά την
Ορθόδοξη Εκκλησία (όπως και τους αρχαίους χριστιανούς), ο Χριστός έγινε
άνθρωπος, επειδή ο Τριαδικός Θεός αγαπάει τόσο πολύ τον κόσμο, ώστε από την αρχή των αιώνων
(ή, πιο σωστά, προαιώνια) είχε την επιθυμία να ενωθεί με τους ανθρώπους
και να τους καλέσει σε ένωση με Αυτόν. Όμως ένωση του ανθρώπου με το
Θεό, κατά τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, δεν υφίσταται, μόνο δίκη και
καταδίκη ή αθώωση του ανθρώπου από το Θεό.
Αυτή
η ιδέα - η οποία συνδέεται με πολλές άλλες θεολογικές και φιλοσοφικές
διαφορές μεταξύ ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών - είναι η αιτία για τη
σκληρή στάση του Καθολικισμού απέναντι στους ανθρώπους ήδη από την εποχή
του Μεσαίωνα. Δεν είμαστε λοιπόν καθόλου κοντά με τους
ρωμαιοκαθολικούς.
Αν ο πάπας Φραγκίσκος πράγματι επιθυμεί να βοηθήσει τους ανθρώπους, ας
χρησιμοποιήσει την πολιτική και οικονομική δύναμή του, ως πολιτικό
πρόσωπο που είναι, για να παρέμβει στη διεθνή πολιτική, με διπλό στόχο:
αφενός να τακτοποιηθούν οι πρόσφυγες σε κατάλληλο χώρο (όχι σε μια χώρα
που έχει καταρρεύσει οικονομικά και κοινωνικά), και αφετέρου να
σταματήσουν οι πόλεμοι στην Ασία και την Αφρική, που προκάλεσαν το
προσφυγικό
και προκαλούν και τη μεγάλη μετανάστευση των λαών τα τελευταία χρόνια.
Αν το πράξει αυτό, δεν θα πάψει αυτόματα να είναι αρχηγός μιας ολέθριας
αίρεσης, αλλά σίγουρα θα καταξιωθεί στην ανθρώπινη ιστορία και, ποιος
ξέρει, ίσως και στα μάτια του Θεού της αγάπης, τον οποίο υποτίθεται ότι
τιμά.
Συμπλήρωμα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου