Χριστιανοί και ηλεκτρονικές ταυτότητες

Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

ekriti.gr

Το πρόβλημα των νέων, ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, εκ πρώτης όψεως, είναι πολιτικής φύσεως. Έγκειται σε τρία ζητήματα:

α) Το λεγόμενο «ηλεκτρονικό φακέλωμα», δηλ. τη συγκέντρωση όλων των στοιχείων που αφορούν στη ζωή ενός ανθρώπου (οικονομικών, ιατρικών, οικογενειακών και φυσικά προσωπικών) σε μια μοναδική βάση δεδομένων, στην οποία θα έχουν πρόσβαση όσοι είναι εμπλεκόμενοι – είτε το κράτος, είτε και ιδιώτες, που θα διαχειρίζονται αυτό το σύστημα για λογαριασμό του κράτους. Έτσι, η ιδιωτική ζωή μας παύει να είναι προσωπική ή «απόρρητη» και γίνεται «διάφανη» σε ανθρώπους μιας εξουσιαστικής αρχής, προς τους οποίους δυστυχώς δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.

β) Η διαφαινόμενη μελλοντική χρήση της ηλεκτρονικής ταυτότητας για να έχουμε πρόσβαση σε υπηρεσίες διαφόρων τύπων, χρήση που δεν ξέρουμε καθόλου μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Ένα αυριανό ολοκληρωτικό καθεστώς, με αυτό τον τρόπο, μπορεί να σε αποκλείσει ακόμη και από την πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, νοσοκομεία, σπουδές, τα πάντα, ό,τι θελήσει, επειδή διαφωνείς μαζί του.

Ας μου επιτραπεί να πω («ψεκασμένος» είμαι έτσι κι αλλιώς) ότι οι όλοι χειρισμοί της πανδημίας μας έδωσαν μια γεύση αυτού του αποκλεισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Άνθρωποι π.χ. αποκλείονταν από προγραμματισμένα χειρουργεία, επειδή δεν διέθεταν πιστοποιητικό εμβολιασμού, παρότι μπορούσε με μια εξέταση να διαπιστωθεί ότι δεν ήταν φορείς κορωνοϊού! Φοιτητές αναγκάζονταν να διακόψουν τις σπουδές τους κ.τ.λ.!

γ) Σε αυτό προσθέτουμε βεβαίως και τη δυνατότητα παρακολούθησης της καθημερινής δραστηριότητας των ανθρώπων μέσω του ψηφιακού ίχνους των χρήσεων της αστυνομικής μας ταυτότητας.

Προφανώς ήδη έχει καταστρατηγηθεί η ιδιωτικότητα (έχουμε εκπαιδευτεί, με δυο λόγια, να μην έχουμε ιδιωτική ζωή), εφόσον κάθε χρήση ψηφιακών μέσων αφήνει το «ίχνος» της, εφόσον έχουμε όλοι κινητά τεχνολογίας smart, εφόσον πατάμε «αποδοχή» στη χρήση «cookies» και εφόσον πάρα πολλοί κυριολεκτικά ζουν και αλληλεπιδρούν σχεδόν αποκλειστικά μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Τα παιδιά μας βεβαίως (αν δεν αναστρέψουμε αυτή την κατάσταση) δεν θα ξέρουν καν άλλη μορφή σχέσεων με τον κόσμο και τους ανθρώπους εκτός των ψηφιακών (εμείς κάτι θυμόμαστε, εκείνα όμως όχι).

Είναι ένα βήμα παραπάνω όμως – το καθοριστικό βήμα – η ενσωμάτωσή όλων των δεδομένων σε έναν «φάκελο», και πολλοί φοβούνται (όχι άδικα, θεωρώ) ότι μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 προχωράμε σταδιακά, αλλά σταθερά, προς έναν παγκόσμιο ολοκληρωτισμό, με πλήρη έλεγχο της ζωής των ανθρώπων «για την ασφάλειά τους». Έχοντας όλα τα στοιχεία που μας αφορούν στα χέρια τους, το κράτος και οι ιδιώτες που θα είναι συμβεβλημένοι με το κράτος, έχουν έτοιμα τα δεσμά μας. Αν επιπλέον έχεις αποκλειστικά «ηλεκτρονικό χρήμα» (όχι μετρητά), το καθεστώς μπορεί να σε αφήσει άφραγκο εν ριπή οφθαλμού.

Η ανησυχία για έναν παγκόσμιο ολοκληρωτισμό με τη βοήθεια της τεχνολογίας (που μπορεί να σε μετατρέψει, από φιλήσυχο οικογενειάρχη, σε καταζητούμενο χωρίς κανένα τόπο καταφυγής) δεν είναι παραλογισμός θρησκόληπτων και οπισθοδρομικών «ψεκασμένων», αλλά συνιστά έναν από τους βασικούς εφιάλτες του σύγχρονου ανθρώπου, γι’ αυτό και έχει δώσει τροφή σε πλήθος δυστοπικών ιστοριών στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, από τα διάσημα μυθιστορήματα «Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ (1932) και «1984» του Τζωρτζ Όργουελ (1948), μέχρι τις πάρα πολλές σύγχρονες δημιουργίες, όπως τα «Ρόμποκοπ», «Παγιδευμένοι στο Δίκτυο», «Αγώνες πείνας», «Minority Report», «Τι συνέβη στη Δευτέρα», «Ο Κύκλος», η τηλεοπτική σειρά «Person of Interest» και πολλές πολλές άλλες.

Πώς εμπλέκεται η χριστιανική πίστη

Όλα αυτά συναντούν το χριστιανισμό με πάρα πολύ έντονο και σκληρό τρόπο, εξαιτίας κεντρικών αναφορών που βρίσκονται στην «Αποκάλυψη» του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης και ολόκληρης της Αγίας Γραφής.

Το πιο γνωστό στοιχείο της «Αποκάλυψης» είναι όσα αναφέρει περί Αντιχρίστου. Στο κεφάλαιο 13 της «Αποκάλυψης», ο άγιος Ιωάννης γράφει ότι είδε ένα πολυκέφαλο θηρίο με κορώνες στα κεφάλια του (ένα συνδυασμό λεοπάρδαλης, αρκούδας και λιονταριού) να αναδύεται από τη θάλασσα και ένα μικρότερο θηρίο με κέρατα αρνιού, αλλά «φωνή δράκοντος», να ανεβαίνει από την ξηρά. Το πρώτο θηρίο, στο όραμα, πήρε από το διάβολο «τον θρόνο του και εξουσία μεγάλη», ώστε να νικήσει προσωρινά τους πιστούς του Θεού και να το προσκυνήσουν «όλοι οι κάτοικοι της γης» που τα ονόματά τους «δεν είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου», δηλ. του Χριστού (όσοι δηλαδή δεν ζουν με αυθεντικότητα σύμφωνα με τη διδασκαλία του Χριστού, και άρα είναι πνευματικά και θεολογικά – αλλά και ηθικά – ανοχύρωτοι). [Ο Χριστός παρουσιάζεται ως «αρνίον εσφαγμένον» (αρνάκι μαχαιρωμένο) λόγω της σταυρικής θυσίας Του].

Το δεύτερο θηρίο το χαρακτηρίζει «ψευδοπροφήτη» (Αποκ. κεφ. 16, στίχ. 14, κεφ. 19, στίχ. 20) και γράφει ότι ήταν εκείνο που κατόρθωσε να επιβάλει σε όλο τον κόσμο την εξουσία του πρώτου θηρίου, του μεγάλου και πολυκέφαλου. Αυτό το μεγάλο θηρίο έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζεται «ο Αντίχριστος» και θεωρείται ότι θα είναι ο τελευταίος δαιμονικός κυβερνήτης (ένα είδος αυτοκράτορα), που θα εξουσιάσει όλο τον κόσμο και θα επιβάλει, με τον τρόπο του, στους ανθρώπους να τον λατρεύουν σαν να είναι θεός, λατρεύοντας ουσιαστικά το διάβολο.

Το κεφάλαιο 13 της «Αποκάλυψης»

Αναφέρεται σε μια εξουσία, δαιμονική και βλάσφημη, που θα επιβληθεί πάνω «σε κάθε φυλή και λαό, γλώσσα και έθνος». Όλοι οι κάτοικοι της γης (πλην εκείνων που είπαμε) θα προσκυνήσουν το Θηρίο, εντυπωσιασμένοι από τα κατορθώματά του, θεωρώντας ότι κανείς δεν έχει τόση δύναμη, όση αυτό.

Το «μικρό θηρίο» θα παραπλανήσει τους κατοίκους της γης κάνοντας φαινομενικά «σημεία» (θαύματα) μεγάλα, ώστε να προσκυνήσουν το μεγάλο Θηρίο. Θα κάνει την εικόνα του Θηρίου «να μιλήσει» (τηλεοπτική εικόνα; ολογράμματα;) αλλά και θα κατεβάζει «πυρ εξ ουρανού» (ενέργεια;).

Το μικρό θηρίο επίσης θα υποχρεώσει όλους, «μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους», να κάνουν ένα χάραγμα στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπο. Το χάραγμα αυτό θα φέρει «το όνομα του Θηρίου» ή «τον αριθμό του ονόματός του», που θα είναι 666 (το γράφει χξς΄, με τον αρχαίο ελληνικό τρόπο που ήταν σε χρήση τότε). Από αυτό το σημείο προέρχεται η ιδέα ότι το 666 είναι «ο αριθμός του διαβόλου» ή, ορθότερα, ο αριθμός του Θηρίου, του Αντιχρίστου, που δεν θα είναι ο διάβολος, αλλά άνθρωπος προσκυνημένος στο διάβολο.

Η εξουσία του Θηρίου, όπως φαίνεται, θα είναι κυρίως οικονομική. Όσοι δεν προσκυνήσουν την εικόνα του, ο υπασπιστής του θα ενεργήσει ώστε να σκοτωθούν (δεν σημαίνει ότι θα το πετύχει απολύτως). Το παράξενο είναι όμως ότι «όσοι δεν φέρουν το χάραγμα» «δεν θα μπορούν να αγοράζουν ή να πωλούν».

Ότι ο Αντίχριστος δεν θα είναι πολιτικός, αλλά κάτι άλλο, διαφαίνεται και σε άλλα σημεία της «Αποκάλυψης», όπου αναφέρονται «βασιλείς», οι οποίοι ανταποκρίνονται στην πρόσκληση του Θηρίου και του παραδίδουν «τη δύναμη και την εξουσία τους» (π.χ. κεφ. 16, στ. 13-14, κεφ. 17, στ. 12-13).

Το ερώτημα που απασχόλησε τους χριστιανούς από παλιά είναι τι εννοεί ο συγκεκριμένος αριθμός, αλλά και τι είναι το χάραγμα.

Έχει δοθεί και συμβολική ερμηνεία, όπως ότι το Θηρίο, με τα μέσα προπαγάνδας που θα διαθέτει, θα ελέγχει τις σκέψεις και τις πράξεις των ανθρώπων («μέτωπο» και «δεξί χέρι»). Δεν την απορρίπτω, όμως, καθώς φτάσαμε στην εποχή μας, τα πράγματα φαίνονται ολοένα και περισσότερο περίεργα.

Νομίζω ότι έχει γίνει κατανοητό πώς αυτά συνδέονται με την «ηλεκτρονική διακυβέρνηση»: σήμερα ηλεκτρονική ταυτότητα, αύριο τσιπάκι (ένα «χάραγμα») στο σώμα αντί για ταυτότητα, αντί για κάρτα αγορών, αντί για πορτοφόλι, αντί για δίπλωμα οδήγησης, αντί για βιβλιάριο υγείας φυσικά, αντί για όλα. Χωρίς αυτό, δεν θα μπορείς ούτε να αγοράζεις, ούτε να πουλάς τίποτα – ούτε να πας στο γιατρό, ούτε τα παιδιά σου στο σχολείο να γράψεις. Θα είσαι ένα τίποτα. Αν όμως το έχεις, θα έχεις γίνει υποχείριο του Θηρίου, θα το έχεις προσκυνήσει και μέσω αυτού θα έχεις προσκυνήσει τον διάβολο, αφού η εξουσία του Θηρίου θα είναι η εξουσία του διαβόλου.

Τα εξάρια και η οικονομία…

Ήδη τα τρία εξάρια – είναι γνωστό αυτό – τα βλέπουμε σε έναν κωδικό που επιτρέπει «να αγοράζουμε και να πουλάμε» και σύντομα φοβάμαι (καθώς οι περιορισμοί αυξάνονται) πως δεν θα μπορούμε να το κάνουμε αν δεν τον χρησιμοποιήσουμε: στον γραμμικό κώδικα (bar code).

Είναι γνωστό πως κάθε bar code, ανεξαιρέτως, φέρει τα τρία εξάρια, με τη μορφή της διπλής γραμμής («μπάρας») που βρίσκεται στην αρχή, στη μέση και στο τέλος και κατεβαίνει μέχρι κάτω, ανάμεσα στα ψηφία. Η μπάρα αυτή αντιστοιχεί στον αριθμό 6, ο οποίος όμως δεν αναγράφεται εμφανώς, και υπάρχει τρεις φορές, άρα τρία εξάρια.

Φυσικά, οι κομπιουτεράδες εξηγούν ότι δεν είναι «666», αλλά ένα 6, που τίθεται τρεις φορές, επειδή το 6 είναι το «κλειδί» που θέτει σε λειτουργία το συγκεκριμένο σύστημα. Όμως νομίζω – μαζί με χιλιάδες άλλους – ότι παραείναι όμοιο με όσα διαβάζουμε στην «Αποκάλυψη» για να θεωρηθεί σύμπτωση, δεδομένου και ότι η παγκόσμια οικονομία (ας το πάρει το ποτάμι!) δεν βρίσκεται σε χέρια αγίων!

Φυσικά, δεν λέει κανείς ότι ο γραμμικός κώδικας είναι το «χάραγμα», αν και υπάρχουν μερικοί γενναίοι, που έχουν θέσει τον εαυτό τους στο περιθώριο της κοινωνίας και αρνούνται να χρησιμοποιήσουν προϊόντα με bar code. Όπως υπάρχουν και μερικές χιλιάδες που έχουν αρνηθεί να πάρουν ΑΜΚΑ! Αυτοί, παρότι μπορούν να ταυτοποιηθούν μια χαρά, αντιμετωπίζουν χίλια προβλήματα, γιατί το κράτος, που δήθεν «υπερασπίζεται τη “διαφορετικότητα”», τη δική τους διαφορετικότητα (έστω και λάθος να κάνουν!) την έχει πετάξει στην αποχέτευση και έχει τραβήξει και το καζανάκι (με το συμπάθιο).

Να πω και ένα δεύτερο «σενάριο συνομωσίας», ότι τα τρία w, που χρειάζονταν για να συνδεθούμε στο διαδίκτυο, αν πληκτρολογηθούν με το πληκτρολόγιο στα ελληνικά, δίνουν ςςς, όπου το γράμμα ς (που διαβαζόταν από τους βυζαντινούς «στ») γραφόταν ως το αρχαίο ελληνικό σύμβολο για τον αριθμό 6… Το συγκεκριμένο μοιάζει περισσότερο με σύμπτωση – αλλά τι γίνεται, βρε παιδιά; Σαν πολλές συμπτώσεις δεν άρχισαν να μαζεύονται;

Τι θέλουμε τώρα, εμείς οι «ψεκασμένοι»;

Ενδεχομένως είμαστε μια «μειοψηφία», που επιμένουμε ακόμη να πιστεύουμε στο Χριστό, να ονειρευόμαστε τον παράδεισο και να περιμένουμε να εκπληρωθούν οι προφητείες της Αγίας Γραφής. Κάθε «μειοψηφία» ή «μειονότητα» δεν έχει δικαίωμα να ζει σύμφωνα με τις πεποιθήσεις και τις αξίες της; Πολύ περισσότερο, εφόσον δεν πειράζει κανέναν; Αυτό δεν υποστηρίζει η σύγχρονη «πολιτική ορθότητα», που κόπτεται για τη «διαφορετικότητα»;

Αυτή είναι η δική μας «διαφορετικότητα». Πες δηλαδή ότι είμαστε τρελοί. Πρέπει να μας εξωθήσετε στα άκρα; (Απευθύνομαι στην πολιτική ηγεσία της χώρας μου, αν έχω ακόμη χώρα και δεν είμαι παρίας). Εφόσον μπορώ να ταυτοποιηθώ με τη συμβατική ταυτότητα που έχω μέχρι τώρα, άφησέ με να την έχω. Υπάρχει λόγος να με υποχρεώσεις να πάρω αυτό που πιστεύω ότι με κάνει να αρνηθώ την πίστη μου;

Στις 25 Ιουλίου 2023 ο τότε υπουργός «Προστασίας (;) του Πολίτη» Νότης Μηταράκης και ο αρχηγός της Αστυνομίας αντιστράτηγος Λάζαρος Μαυρόπουλος «ενημέρωσαν» την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες και ισχυρίστηκαν ότι «δεν περιέχουν κανένα δεδομένο που θέτει σε κίνδυνο την ελευθερία των Ελλήνων πολιτών ή προσβάλλουν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη».

Οι «ενημερώσεις» της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας ξέρουμε πόσο φερέγγυες και αξιόπιστες είναι. Εδώ, είπαν μεν αυτό που είπαν, αλλά δε βλέπω να το τεκμηριώνουν. Ούτε και πιστεύω πως ξέρουν τι προσβάλλει (και μάλιστα «καθ’ οιονδήποτε τρόπο») την ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Κατ’ αρχάς, αν οι ταυτότητες φέρουν γραμμικό κώδικα, τότε εξ ορισμού φέρουν και τα τρία εξάρια (τον βλέπουμε στις ταυτότητες της Λετονίας και της Εσθονίας). Αλλά ίσως να μη φέρουν. Και τότε ακόμη, ξέρουμε τι θα περιέχουν στο ηλεκτρονικό τους πρόγραμμα; Και ποιος θα το διαχειρίζεται; Το κράτος ή και ιδιώτες; (Επειδή εκστόμισαν και τη φράση «ελευθερία των Ελλήνων πολιτών»). Και εντάξει η σημερινή κυβέρνηση (που… ξέρουμε πόσο μας αγαπάει και που δεν καταπατά τα δικαιώματα των πολιτών, δεν τους αφήνει να χάσουν τα σπίτια τους π.χ., δεν έχει κάνει πολιτικούς διωγμούς (των υγειονομικών), ούτε παρακολουθεί τον κόσμο κ.τ.λ. – πιστεύω να είναι ευδιάκριτη η ειρωνεία). Αύριο ποιος θα έχει στα χέρια του όλες τις δυνατότητες να μας σβήσει από το χάρτη επειδή θα διαφωνούμε με τις εντολές του; (Επιστρέφουμε στην αρχή, για τον εφιάλτη της ψηφιακής δικτατορίας).

Χρησιμοποιήστε τη σύγχρονη τεχνολογία για να κάνετε τηλεδιασκέψεις ή λεπτεπίλεπτες χειρουργικές επεμβάσεις και ένα σωρό άλλα ωφέλιμα έως και απαραίτητα, αλλά ορισμένοι δεν νιώθουμε ασφαλείς όταν προοιωνίζεται να εξαρτάται η ζωή μας από το περιεχόμενο ενός μικροτσιπ, και μάλιστα σε μια κατάσταση που μας θυμίζει εξωφρενικά στην «Αποκάλυψη».

Επίλογος

Είτε μας (σας) αρέσει, είτε όχι, οι προφητείες θα εκπληρωθούν. Ήδη η πλειοψηφία της ανθρωπότητας θαυμάζει με ανοιχτό το στόμα τα επιτεύγματα της μοντέρνας εποχής (όπου, κατά κάποιους, «ο άνθρωπος θα ενωθεί με τη μηχανή»). Δεν τα βλέπει μόνο ως εργαλεία για πρακτική χρήση, αλλά νομίζει ότι η ζωή της βρίσκει νόημα μέσω αυτών (κοινώς, «πιστεύει στην επιστήμη»). Αυτό συμπορεύεται με ένα σύνολο θρησκευτικών ιδεών («πιστεύω στον εαυτό μου», «πιστεύω στο σύμπαν», «πιστεύω στο κάρμα», «σε προηγούμενες ζωές», «όλα έχουν ψυχή», «πιστεύω μόνο στο εδώ και τώρα» κ.τ.λ.), θρησκευτικών πρακτικών (λίγο βουδισμό, λίγο Θιβέτ, λίγη γιόγκα, διαλογισμό, λίγο «ενεργειακά πεδία», λίγο λατρεία της Γης, λίγο φλερτ με τη μαγεία, λίγο σαμανισμό κ.λ.π.) και ηθικών αξιών: ηθική του εαυτού μου, ηθική της ηδονής (και μάλιστα του σεξ) κ.τ.λ.

Για να αντιληφθείτε τι γίνεται στον θρησκευτικό τομέα, προτρέπω να διαβάσετε το βιβλίο του Αμερικανού π. Σεραφείμ Ρόουζ (ενός πρώην άθεου φιλοσόφου που κατέληξε επαναστατικός και ασυμβίβαστος ορθόδοξος χριστιανός) «Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος» (αν και γραμμένο μόλις το 1979, τώρα όσα γράφει έχουν πολλαπλασιαστεί επί 100). Υπάρχει ολόκληρο στο διαδίκτυο.

Άρα, ό,τι και αν λέει η Αγία Γραφή, ό,τι και αν επαναλαμβάνουν οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού – διαχρονικά – και όσες ομοιότητες κι αν υπάρχουν με την εποχή μας, η πλειοψηφία δεν θα το δει ποτέ. Άλλωστε «είναι ξεπερασμένα αυτά», ενώ η κοσμοθεωρία των Ιθαγενών της Αμερικής, της Αφρικής, της Ασίας κ.τ.λ., είναι «μοντέρνα»…

Εύχομαι κάποιοι να προβληματιστούν. Αλλά θα είναι λίγοι (σας προσκαλώ). Εμάς όμως, που είμαστε ήδη προβληματισμένοι, αφήστε μας να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Αντιμετωπίστε μας δηλαδή όπως τα κατοικίδια, που αν κάποιος θέσει σε κίνδυνο τη ζωή τους υφίσταται εξοντωτικά πρόστιμα! (Δεκτό μεν, αλλά για κάποιο λόγο νιώθω να ενδιαφέρεται το κράτος περισσότερο για τα κατοικίδια παρά για μένα και το παιδί μου).

Αν ήμουν καρέτα καρέτα, αρκούδα ή λύκος, κάποιος θα προσπαθούσε να με προστατεύσει (και ορθώς). Ανακηρύξτε κι εμάς «είδος προς εξαφάνισιν» και βοηθήστε μας – ή έστω, επιτρέψτε μας – να ζήσουμε (με κάποια αξιοπρέπεια, κατά προτίμησιν). Άλλωστε φόρους πληρώνουμε, άρα κάπως μας αξίζει να έχουμε περίθαλψη, παιδεία, ασφάλεια, εθνική ανεξαρτησία (τι είναι αυτό;), είτε κρατάμε ηλεκτρονική ταυτότητα είτε όχι.

Παράρτημα: Δύο παραδείγματα προφητειών

Για να είναι ολοκληρωμένη αυτή η παρουσίαση, δεν μπορώ να παραλείψω δύο παραδείγματα προφητειών, που θεωρώ ότι καταδεικνύουν γιατί έχουμε λόγους να τις παίρνουμε στα σοβαρά. Η μία περιλαμβάνεται στην «Αποκάλυψη», ενώ η άλλη συνδέεται με τον άγιο Παΐσιο.

Η «Αποκάλυψη» είναι δυσερμήνευτη. Σίγουρα όσα αφηγείται είναι δοσμένα με τρόπο συμβολικό. Κάτι εννοούν, αλλά μπορούμε να κάνουμε μόνο υποθέσεις.

Μέσα π.χ. μιλάει για μια πόλη που χαρακτηρίζεται «η Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελγμάτων της γης» (βλ. κεφάλαια 14-18). Κάποτε πιστευόταν ότι εννοεί τη Ρώμη. Σήμερα θεωρείται ότι περισσότερο ταιριάζει στη Νέα Υόρκη. Ίσως είναι το Τόκυο. Ίσως κάποια άλλη. Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι, ούτε και πώς ακριβώς θα πραγματοποιηθούν όσα αναφέρει (ούτε πότε, φυσικά). Εννοείται, ότι εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, πιθανόν θεωρείτε ότι όσα αναφέρει είναι καθαρή φαντασία (ή και παράκρουση) και δεν τίθεται θέμα εκπλήρωσής τους. Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε, όπως έχουμε και έχετε κάθε δικαίωμα…

Ωστόσο, στο κεφάλαιο η΄ (δηλ. 8), στίχοι 10-11, ανάμεσα σε διάφορες καταστροφές, που γράφει ότι θα πλήξουν περίπου το ένα τρίτο του πλανήτη (δύσκολο να ταυτοποιηθούν), αναφέρει το εξής: «Καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων. Καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ Ἄψινθος. Καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν»

Δηλαδή: Έπεσε από τον ουρανό ένα μεγάλο φλεγόμενο αστέρι πάνω στο ένα τρίτο των ποταμών και στις πηγές. Το όνομά του είναι Άψινθος. Και το ένα τρίτο των υδάτων έγινε άψινθος – δηλ. πολύ πικρό – και πολλοί άνθρωποι πέθαναν από τα νερά, γιατί πικράθηκαν.

Ο άψινθος (αψιθιά) είναι ένα φυτό με χυμούς πικρούς και τοξικούς, από το οποίο παράγεται και το αψέντι. Μετά το 1986, που συνέβη το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, διαδόθηκε ότι η λέξη «τσέρνομπιλ» στην ουκρανική γλώσσα σημαίνει «άψινθος». Δεν το είχα ψάξει ποτέ, μέχρι πριν ένα δυο χρόνια, που μου έθεσε το θέμα ένας φίλος. Τότε έκανα μια πρόχειρη έρευνα, δηλ. στο διαδίκτυο. Στη ρωσική Βικιπαίδεια λοιπόν, λήμμα «Чернобыль» (το Τσέρνομπιλ στα ρωσικά), γράφει: «Τσέρνομπιλ (Ουκρανικά Чорно́биль – προέρχεται από το φυτό “чернобыльник”, ή “κοινή αψιθιά”)»: «Черно́быль (укр. Чорно́биль — производное от растения «чернобыльник», или «полынь обыкновенная»)».

Προφανέστατα η ραδιενέργεια μεταφέρθηκε μέσω του αέρα, συνεπώς «έπεσε εκ του ουρανού». Δε μολύνθηκαν μόνο τα νερά, αλλά και τα τρόφιμα και όλο το περιβάλλον. Και χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν όχι μόνο από τα νερά, αλλά από όπου εκτέθηκαν στη ραδιενέργεια. Όμως η «Αποκάλυψη» μιλάει με εικόνες και συμβολισμούς. Άρα μπορείτε, αν θέλετε, να πείτε ότι η ονομασία είναι συμπτωματική και δεν συνδέεται με την προφητεία ή ότι σας φαίνεται σαν τις φλυαρίες του Νοστράδαμου. Προσωπικά, δεν μπορώ να το πω αυτό, γιατί θεωρώ ότι παραείναι σοβαρά τα κοινά στοιχεία για να τα παραβλέψω. Μεταξύ μας, είμαι βέβαιος ότι κι εσείς το ίδιο θα κάνατε αν δεν ήταν κάτι που συνδέεται με τη χριστιανική πίστη.

Ίσως σας αρέσει ο χριστιανισμός επειδή διδάσκει την αγάπη και την καλοσύνη και περιλαμβάνει και όμορφα έθιμα, ποιητικούς ύμνους, υπέροχες αγιογραφίες και ιστορικά μνημεία. Αλλά «όχι και να πιστέψουμε στην ανάσταση, στη δευτέρα παρουσία και τις προφητείες», σωστά; Αυτά τα πίστευαν οι γιαγιάδες μας, που ήταν αγράμματες, όπως και κάποιοι επιστήμονες που για κάποιο λόγο σε θρησκευτικό επίπεδο παραμένουν ανώριμοι (έτσι ίσως σκέφτεστε). Εμείς έχουμε νανοσυσκευές, εφαρμοσμένη κβαντική φυσική, πάμε για διαπλανητικά ταξίδια. Βρήκαμε πουθενά το Θεό;

Και σ’ αυτό το σημείο συμφωνούμε ότι διαφωνούμε.

Η δεύτερη προφητεία:

Στη βιβλιοθήκη μου βρίσκεται ένα βιβλίο του π. Χριστόδουλου Αγγελόγου, με τίτλο «Σκεύος εκλογής». Εκδόθηκε το 1996 και είναι η πρώτη, μάλλον, βιογραφία του αγίου Παϊσίου, μόλις δύο χρόνια μετά την κοίμησή του, που συνέβη το 1994.

Εκεί, στη σελίδα 421, γράφει:

«Επέβαλαν στη χώρα μας ένα πολύ μεγάλο εξωτερικό δημόσιο χρέος, τόσο μεγάλο που, όχι μόνον να μη μπορούμε να το ξεχρεώσουμε, αλλά ούτε τους τόκους αυτού του δανείου να μην προλαβαίνουμε· με αυτό καταφέρνουν με εύλογη δικαιολογία να επιβάλλουν στο λαό ένα οικονομικό πρόγραμμα εξόντωσης, έως εσχάτων. Θα επιβάλλουν συνεχώς νέα οικονομικά μέτρα, δυσβάστακτα, φόρους ασήκωτους και πάρα πολλά άλλα μέτρα, έτσι ώστε να κάνουν το λαό να αγανακτήσει.

Και τι θα πετύχουν με αυτό; Ακούστε· Ο λαός καταπιεζόμενος από τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα θα ζητάει κάποια στιγμή να ξανασάνει, αλλά αυτή τη στιγμή δεν πρόκειται να του τη χαρίσουν ποτέ, παρά μόνον έως ότου σκύψει το κεφάλι του εντελώς στο έδαφος, δηλώνοντας τέλεια υποταγή στο καινούργιο τους σύστημα. Θα λένε: Έχετε δίκιο που διαμαρτύρεσθε, όμως έχετε μεγάλο εξωτερικό χρέος και αυτοί που έχουν πολλά λεφτά φοροδιαφεύγουν· για να μη σας επιβάλλουμε άδικα μεγάλους φόρους κτλ. πρέπει να αποδεχθείτε το τέλειο σύστημα ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου. Έτσι ώστε να βλέπουμε ποιοί είναι οι νομοταγείς πολίτες και ποιοι οι φοροφυγάδες. Ταυτόχρονα θα παρέχουν μέσω του ηλεκτρονικού οικονομικού συστήματος πολλές διευκολύνσεις. (…)».

Αυτό το απόσπασμα, όταν έγινε γνωστό μετά την είσοδο της πατρίδας μας στο ΔΝΤ (2010), με είχε εντυπωσιάσει, αλλά πίστευα ότι η αναφορά του στο «τέλειο σύστημα ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου» είναι υπερβολική και εσφαλμένη. Το πίστευα μέχρι το 2015, με το ανεκδιήγητο δημοψήφισμα και την κυβερνητική μετατροπή του «όχι» σε «ναι», οπότε επιβλήθηκε η υποχρεωτική χρήση της τραπεζικής κάρτας και όλα άρχισαν να παίρνουν το δρόμο τους.

Εδώ, ή προφητεία έχουμε ή… ανακοίνωση στελέχους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας! Και επειδή το δεύτερο δεν ισχύει, ψηφίζω το πρώτο.