Το ημερολογιακό ζήτημα, οι πρώτοι αποσχισθέντες επίσκοποι της Εκκλησίας και ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος

Αρχικός τίτλος:
Γιατί ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος δεν άφησε διαδόχους;

Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης

 

ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (ΓΟΧ)

 

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της Ιστορίας είναι το συναίσθημα, όπως αποδεικνύεται πάντοτε από την έρευνα της Ιστορίας, και της Εκκλησιαστικής βεβαίως. Οι λόγοι που ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης δεν άφησε διαδόχους είναι κυρίως συναισθηματικοί, αλλά όχι μόνο. Πριν όμως δούμε γιατί δεν χειροτόνησε άλλους επισκόπους, ας δούμε πρώτα γιατί χειροτόνησε τους τέσσερις επισκόπους το 1935.

Έχει αποδειχθεί περίτρανα (υπάρχουν όλα τα στοιχεία για αυτό) ότι η ημερολογιακή καινοτομία του 1924 υπήρξε αντικανονική (παράνομη δηλαδή) και αυθαίρετη. Όπως έχει αποδείξει με αδιάψευστα στοιχεία ο νεοημερολογίτης εκκλησιαστικός ιστορικός π. Θεόκλητος Στράγκας στο επτάτομο έργο του "Εκκλησίας Ελλάδος ιστορία", την περίοδο εκείνη κυβερνούσε την Εκκλησία της Ελλάδος μόνος του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο οποίος υποτίθεται ότι ενεργούσε ως αντιπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου, μιας Ιεράς Συνόδου - "φάντασμα", που είχε καταστεί τέτοια λόγω των πολιτικών συνθηκών της εποχής και της επέμβασης της Πολιτείας στα εκκλησιαστικά ζητήματα.

 

Από τα περιεχόμενα του β΄ τόμου του έργου του π. Θ. Στράγκα

 

 

Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος υπήρξε φανατικός πρωτεργάτης της ημερολογιακής αλλαγής, την οποία επιθυμούσε διακαώς η Πολιτεία (βλέπε Μασονία) μην υπολογίζοντας το κόστος που αυτή θα είχε. Έτσι αφού εξαπάτησε αρχικά την Ιερά Σύνοδο (λέγοντας ότι σύμπασα η Ορθόδοξος Εκκλησία θα δεχθεί το νέο ημερολόγιο και ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως που θα πρωτοστατήσει στην αλλαγή αυτή δεν πρέπει να εκτεθεί και να μείνει άνευ στηρίξεως), πίεσε στην συνέχεια (με τη βοήθεια της Κυβέρνησης) το Οικουμενικό Πατριαρχείο να αποδεχτεί την ημερολογιακή αλλαγή, την οποία παρουσίασε ως τάχα διακαή επιθυμία της Ιεράς Συνόδου [1].

Όταν οι παραδοσιακοί Ιεράρχες άρχισαν σιγά σιγά να αντιλαμβάνονται την σκευωρία του Παπαδόπουλου και βλέποντας, από την μία, την αυξανόμενη αντίδραση των πιστών και, από την άλλη, την άρνηση των περισσοτέρων Τοπικών Εκκλησιών να αλλάξουν το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, άρχισαν να αντιδρούν. Επίσκοποι όπως οι Δημητριάδος Γερμανός, Κασσανδρείας Ειρηναίος, Δράμας Βασίλειος, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, Δρυινουπόλεως Βασίλειος, άρχισαν να αντιδρούν ανοιχτά και να ζητούν την επαναφορά του παλαιού ημερολογίου.

Το 1933 έγινε Πρωθυπουργός (με τη βοήθεια των ψήφων των Παλαιοημερολογιτών) ο Παναγής Τσαλδάρης, ο οποίος είχε υποσχεθεί πως θα επαναφέρει το παλαιό ημερολόγιο.

Έχοντας αυτό υπόψιν οι συντηρητικοί Ιεράρχες, και φοβούμενοι ότι το σχίσμα μεταξύ των Ορθοδόξων Ελλήνων θα παγιωνόταν (αφού ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ήταν ανένδοτος ως προς την επαναφορά του παλαιού ημερολογίου), αποφάσισαν να δράσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να επαναφέρουν ΑΜΕΣΑ το παλαιό ημερολόγιο και να αποκατασταθεί η ενότητα του Πληρώματος της Εκκλησίας της Ελλάδος [2].

 

Το σχέδιο περιλάμβανε διαδοχικά βήματα πίεσης για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που ήταν τα εξής:

α) Τρεις Επίσκοποι (Δημητριάδος Γερμανός, πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος και Ζακύνθου Χρυσόστομος) θα προσχωρούσαν στις τάξεις των Παλαιοημερολογιτών και θα προέβαιναν σε κανονική καταγγελία της επίσημης Εκκλησίας ως σχισματικής.

β) Οι υπόλοιποι συντηρητικοί Ιεράρχες (όπως ο Δράμας Βασίλειος, ο Δρυινουπόλεως Βασίλειος, ο Σάμου Ειρηναίος, ο Ύδρας Προκόπιος, ο Χαλκίδος Γρηγόριος, ο Ακαρνανίας Ιερόθεος) θα βοηθούσαν την κίνηση αυτή από μέσα.

γ) Ευελπιστούσαν παράλληλα ότι τα Πατριαρχεία και οι Τοπικές Εκκλησίες, που ακολουθούσαν το παλαιό ημερολόγιο, θα ενέκριναν την στάση αυτή.

δ) Ομοίως ότι και η Κυβέρνηση θα την στήριζε και θα υλοποιούσε την υπόσχεσή της.

ε) Επιπλέον, μετά την πάροδο δέκα ημερών από την αποκήρυξη της επισήμου Εκκλησίας (κατά τις οποίες δεν προέβησαν σε καμία ιεροπραξία) οι χειροτονίες των τεσσάρων επισκόπων (οι οποίοι καθόλου τυχαία έλαβαν τίτλους πάλαι ποτέ διαλαμψάντων Επισκοπών) θα χρησίμευαν ως επιπλέον μοχλός πίεσης.

Σκοπός όλων των παραπάνω, όπως είπαμε, ήταν η επίσημη Ιερά Σύνοδος να πιεστεί και να επαναφέρει το παλαιό ημερολόγιο άμεσα  ή στην χειρότερη περίπτωση να αναγνωριζόταν προσωρινώς η Σύνοδος των Παλαιοημερολογιτών, μέχρι τελεσιδίκου λύσεως, υπό Πανορθοδόξου Συνόδου.

 

Ο κύριος σκοπός του διαβήματος αυτού της επαναφοράς του παλαιού ημερολογίου απέτυχε, για πολλούς λόγους (δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν), ο κυριότερος εκ των οποίων ήταν η στάση της Κυβέρνησης, αποδεικνύοντας πρώτον ότι η Μασονία (η οποία ελέγχει την Πολιτεία πάνω από έναν αιώνα) δεν ήθελε με τίποτα να συμβεί κάτι τέτοιο και δεύτερον ότι μόνο με χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους μπορούν να επιλυθούν τα εκκλησιαστικά ζητήματα.

Όπως είδαμε η χειροτονία των τεσσάρων τιτουλαρίων επισκόπων, Γερμανού Βαρυκόπουλου, Πολύκαρπου Λιώση, Χριστόφορου Χατζή και Ματθαίου Καρπαθάκη, οι οποίοι έλαβαν ψιλούς τίτλους, ήταν μέρος του σχεδίου για την ενότητα της Εκκλησίας και όχι αυτοσκοπός [3][4].

Η διακοπή κοινωνίας στην οποία προέβησαν οι ηγήτορες του αρχιερατικού κινήματος του 1935, δεν εμπίπτει αυστηρώς στην κατηγορία της αποτείχισης εξαιτίας αιρέσεως, αλλά συνιστά περισσότερο επαινετό σχίσμα, το οποίο επεδίωκε την άμεση επίλυση του προβλήματος [5].

Το κίνημα αυτό αν και ήταν παρακινδυνευμένο, αν πετύχαινε, θα είχε απαλλάξει την Εκκλησία από μερισμούς και σχίσματα, που επέφερε η ημερολογιακή μεταρρύθμιση και θα είχε αρθεί ο διχασμός του Ορθοδόξου Πληρώματος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε νεοημερολογίτες και Παλαιοημερολογίτες.

Απέτυχε όμως και έτσι ο Ζακύνθου Γερμανός, με τους νεοχειροτονηθέντες Μεγαρίδος Χριστοφόρο και Διαυλείας Πολύκαρπο, επέστρεψαν στην επίσημη Εκκλησία.

Οι υπόλοιποι Αρχιερείς συνέχισαν τον Ιερό Αγώνα, ο οποίος εξακολουθούσε να έχει ως κύριο στόχο την ένωση των διεστώτων συμφώνως προς την πατρώα εορτολογική τάξη.

 

Το 1937 όμως οι άλλοι δύο από τους νεοχειροτονηθέντες, Κυκλάδων Γερμανός και Βρεσθένης Ματθαίος, αποκήρυξαν τους χειροτονήσαντες αυτούς Δημητριάδος Γερμανό και πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο και έπηξαν ξεχωριστό θυσιαστήριο προφάσει εκκλησιολογικών λόγων.

Το 1950 κοιμήθηκε στο σχίσμα του ο Βρεσθένης Ματθαίος, ο οποίος είχε ήδη (το 1948) χειροτονήσει μόνος του και αντικανονικώς τέσσερις επισκόπους. ["Ν": Για τον αρχιεπίσκοπο Ματθαίο λόγος και αντίλογος εδώ].

Το 1951 κοιμήθηκε ο Κυκλάδων Γερμανός σε κοινωνία με τον χειροτονήσαντα αυτόν πρώην Φλωρίνης.

Το 1953 οι Μεγαρίδος Χριστοφόρος και Διαυλείας Πολύκαρπος, οι οποίοι είχαν επανέλθει το 1944 στον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο, επέστρεψαν ξανά στην επίσημη Εκκλησία.

Κατόπιν τούτων, πως ο πρώην Φλωρίνης να χειροτονήσει επισκόπους; Εκτός από το γεγονός ότι είχε μείνει μόνος του (ως θεολόγος ήξερε πολύ καλά τι σημαίνει υφ' ενός χειροτονία και τι συνέπειες έχει), επέδρασσε στην ψυχή του και το συναίσθημα, το πηγάζον εκ της πορείας των χειροτονηθέντων υπ' αυτού επισκόπων. Αυτοί οι δύο ήταν οι λόγοι που δεν προέβη σε νέες χειροτονίες.

Γράφει επίσης ο ανεψιός του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Γεώργιος Καβουρίδης πως ο θείος του φοβόταν για την διάσπαση του Αγώνος γι' αυτό και δεν έκανε άλλους Αρχιερείς. Αναφέρει μάλιστα πως του είχε πει ότι αν τον τιμωρήσει ο Θεός για κάτι, αυτό θα είναι γιατί έκανε αυτούς τους δεσποτάδες [6].

 

Κλείνουμε με ένα απόσπασμα από την γραφίδα του ιδίου του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου (Επιστολή προς Στ. Καραμήτσο - 24-4-1951) [7], με το οποίο, σε συνδυασμό με όλα όσα παραθέσαμε, δίνεται ξεκάθαρη απάντηση για το ερώτημα που θέσαμε ως τίτλο:

"Προκειμένου περὶ τοῦ ζητήματος τῶν χειροτονιῶν σὲ παραπέμπω εἰς τὴν σχετικὴν πρὸς τὸν πατέρα Ἀκάκιον [8] ἐπιστολήν μου, ἣν διεβίβασα διὰ χειρός Σου. Τὸ ζήτημα τοῦτο, ἀγαπητὲ Σταῦρο, δὲν εἶναι δεκτικὸν οὔτε συζητήσεως, ὑφ’ ἃς συνθήκας διατελοῦμεν, μὴ ἔχοντες ἐλευθερίαν σκέψεως καὶ ἠρεμίαν πνεύματος. Δὲν ἤταν καθόλου φρόνιμον οὐδὲ λυσιτελὲς διὰ τὸν ἀγῶνα τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ λαμβάνωμεν ὑπὸ τοιαῦτας συνθήκας ἀποφάσεις μελλούσας νὰ προσδώσουν μίαν σκιάν εἰς τὸ τόσῳ λάμπον ἀπὸ ἰδεολογίαν τηλαυγὲς πρόσωπον τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος, ὅστις θὰ καταλάβῃ μίαν λαμπρὰν σελίδα εἰς τὴν νεωτέραν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ζήτημα τοῦτο, ἀγαπητέ μοι Σταῦρο, θὰ γίνη ἀντικείμενον σκέψεως ἐν καιρῷ τῷ δέοντι, ὁπότε καθοριζομένης ἁρμοδίως τῆς θέσεως τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος ἀπέναντι τῆς Κρατούσης Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, δυνάμεθα νὰ λάβωμεν ἀποφάσεις κανονικὰς καὶ ἐγκύρους ἀπέναντι τῆς ὅλης Ἐκκλησίας. Ἡμεῖς, ἀγαπητὲ Σταῦρο, οἱ Παλαιοημερολογῖται, τόσῳ οἱ κληρικοὶ ὅσον καὶ οἱ λαϊκοὶ διὰ τὸν ἱερὸν ἀγῶνα, ὃν τόσῳ ἐντίμως καὶ εὐόρκως ἀγωνιζόμεθα, ἀπέβημεν πλέον πρόσωπα ἱστορικὰ καὶ δὲν πρέπει μία σκέψις πολλῷ δὲ μᾶλλον πρᾶξις ὄζουσα ἰδιοτελείας καὶ προσωπικῆς ἱκανοποιήσεως, ὑπὸ τὸ πρόσχημα ἐκκλησιαστικῆς ἀνάγκης  νὰ σκιάσῃ καὶ ἀμαυρώσῃ τὸ καθαρὸν κάτοπτρον τῆς ἰδεολογίας [9] μεθ’ ἧς ἀγωνιζόμεθα σθεναρῶς ἐπὶ τῶν ἐρυμνῶν ἐπάλξεων τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ ἐκφραζόμενοι φόβοι περὶ ἐλλείψεως ἐπισκοπικῆς (σ. σ. προφανῶς λείπουν λέξεις) ἀκραδάντως ὅτι ὁ ἱερὸς ἡμῶν ἀγῶν διατελεῖ ὑπὸ τὴν ἐπίβλεψιν καὶ τὴν προστασίαν τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ, ὅστις ἑκάστοτε ἐγείρει τοὺς προμάχους τῆς πίστεως ἐν καιρῷ τῷ δέοντι, ὅπως μὴ ἀφίσῃ ἄνευ μαχητῶν τὸ εὐγενὲς καὶ ἱερὸν μέτωπον τῆς Ὀρθοδοξίας καθ’ ἧς καὶ πύλαι ᾄδου οὐ κατισχύσουσιν. Ἡ παραμικρὰ παρέκκλισις ἡμῶν ἐκ τοῦ πλαισίου τῶν ὑπὸ τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων τεθέντων ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων ὁρίων θὰ καταστήσῃ ἡμᾶς ὑπευθύνους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἱστορίας καὶ θ’ ἀφαιρέσῃ ἀφ’ ἡμῶν τὴν κυριωτέραν ἀσπίδα τοῦ ἀγῶνος, ἤτοι τὴν κανονικότητα καὶ ἰδεολογίαν». 

 

Νικόλαος Μάννης

  

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

 

[1] Περί των απίστευτων σκευωριών του Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου βλέπε "Η πραγματική αλήθεια περί του εκκλησιαστικού ημερολογίου" - Γρηγορίου Ευστρατιάδη.
 

[2] Γράφει χαρακτηριστικά ο πρώην Φλωρίνης: "Ὁμολογητέον ὅτι ἤχθημεν εἰς τὴν ἀπόφασιν ταύτην οὐχὶ διότι ἐπεδιώκομεν προσωπικὰς βλέψεις καὶ φιλοδοξίας, ὡς διέδοσεν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἀλλά, διότι ἠλπίζομεν νὰ ἐκβιάσωμεν διὰ τοῦ τρόπου τούτου αὐτὸν νὰ καλέσῃ τὴν Ἱεραρχίαν καὶ να θέσῃ ὑπὸ τὴν κρίσιν Αὐτῆς τὸ ἔγγραφον τῆς ἀκοινωνησίας ἡμῶν ὡς καὶ ὅλον ἐν γένει τὸ ζήτημα τὸ ἡμερολογιακόν. Δὲν ἐφανταζόμεθα δὲ ποτέ, ὅτι ἡ Διοικοῦσα Σύνοδος θὰ προέβαινεν εἰς τὴν ἔκπτωσιν ἡμῶν ἐκ τῶν θρόνων, ἄνευ διαδικασίας ἡμῶν κατὰ τοὺς Κανόνας καὶ τὸ Καταστατικὸν καὶ τὴν κήρυξιν ἕως τέως Μητροπολιτῶν καὶ ὡς ὑποδίκων ἐνώπιον Συνοδικοῦ Δικαστηρίου" (Τὸ ἡμερολόγιον ἐν σχέσει πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν  – 31/3/1938).
 

[3] "Ἡμεῖς ἔχοντες ὑπόψιν τοὺς Κανόνας καὶ τὸ Καταστατικὸν ἐκ τῆς κηρύξεως ἡμῶν ὡς ἐκπτώτων ἄνευ διαδικασίας τινός, ἤχθημεν εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ Διοικοῦσα Σύνοδος ἐνέκρινεν τὸ ἀποκοινωνητικὸν ἡμῶν ἔγγραφον, ὁπότε ἔδει νὰ μεριμνήσωμεν καὶ ἡμεῖς ὡς προσωρινὴ πλέον Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχὴ τῶν παλαιοημερολογιτῶν διὰ τὰς θρησκευτικὰς ἀνάγκας αὐτῶν, πρώτη ἐκ τῶν ὁποίων ἦτο καὶ ἡ ἀνάδειξις Ἐπισκόπων εἰς τὰ ἐπαρχιακὰ τμήματα, ὅπου ὑπῆρχον συμπαγεῖς μᾶζαι παλαιοεορτολογιτῶν. Ἰδοὺ διατὶ προέβημεν εἰς χειροτονίαν τεσσάρων Ἐπισκόπων, καθ’ ὃ εἴχομεν δικαίωμα ἐκ τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων. Εἰς τὴν χειροτονίαν ταύτην τῶν Ἐπισκόπων προέβημεν καὶ διὰ τὰς θρησκευτικὰς ἀνάγκας τῶν ὀκτακοσίων καὶ πλέον Παραρτημάτων τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἐν ταῖς διαφόροις ἐπαρχίαις, ἀλλὰ καὶ ἵνα δώσωμεν εἰς τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν Κυβέρνησιν νὰ ἐννοήσῃ καὶ ἐκτιμήσῃ δεόντως τὴν σοβαρότητα τοῦ ἐγχειρήματος ἡμῶν, ἀποσκοποῦντος τὴν ἄρσιν τοῦ σκανδάλου καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν Χριστιανῶν, διὰ τῆς ἀναστηλώσεως τῆς Ὀρθοδόξου καὶ αἰωνοβίου ἑορτολογικὴς παραδόσεως" (αυτόθι).

[4] "Τὸ διάβημα τοῦτο (σ. σ. οἱ χειροτονίες τοῦ 1935) ὁμολογοῦμεν ὅτι ὑπῆρξεν ἐσπευσμένον καὶ ἀπὸ Κανονικῆς ἀπόψεως παρακεκινδυνευμένον ὡς πρωθύστερον, ἀλλὰ προέβημεν εἰς τοῦτο ἐπ’ ἐλπίδι πάντοτε, ὅτι τὸ Ἀρχιερατικὸν ἡμῶν Συμβούλιον, ὡς ἐχόμενον στεῤῥῶς τῶν ὀρθοδόξων θεσμῶν καὶ τῶν σεπτῶν παραδόσεων, θὰ ἀνεγνωρίζετο, ἔστω καὶ κατ’ Ἐκκλησιαστικὴν οἰκονομίαν, ὑπὸ τῶν λοιπῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μέχρι τῆς ὑπὸ μιᾶς πανορθοδόξου Συνόδου ἐγκύρου λύσεως τοῦ ἐπιδίκου ἡμερολογιακοῦ ζητήματος» (Πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου - Ὑπόμνημα ἀπολογητικὸν ὑπὲρ ἀναστηλώσεως τοῦ Πατρίου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου -  1945)

 
[5] Οι ορθόδοξοι δεν διέκοπταν την κοινωνία μόνο για λόγους πίστεως, αλλά και για κανονικές παραβάσεις που έθιγαν τα δόγματα. Τα αντίθετα ισχυρίζονται σήμερα συνήγοροι των καινοτόμων, που ούτε εξαιτίας της αιρέσεως του οικουμενισμού δεν τολμούν να αποτειχισθούν από τους φορείς της. Περί των επιβαλλομένων και επαινετών σχισμάτων βλέπε "Κανονική θεώρησις του ημερολογιακού σχίσματος" - Θεοδωρήτου Ιερομονάχου (σελ. 15 -19) και "Το ημερολογιακόν σχίσμα. Δυνάμει ή ενεργεία;" του ιδίου, όπου καταγράφονται (σελ. 10 - 11) μερικά εκ των επαινετών σχισμάτων της εκκλησιαστικής ιστορίας.

[6] Βλέπε στον φερόμενο ως γ΄ τόμο των Απάντων του πρ. Φλωρίνης (περιλαμβάνει διαλέξεις και ιδιόχειρες επιστολές) τις αναμνήσεις του Γεωργίου Καβουρίδου, ως εισαγωγή.

[7] Βλέπε στο "Ο σύγχρονος Ομολογητής της Ορθοδοξίας" - Σταύρου Καραμήτσου (σελ. 83-84).

[8] Δυστυχώς, δεν έχω στο αρχείο μου την επιστολή αυτή. Ο π. Ακάκιος (μετέπειτα χειροτονηθείς υπό δύο Επισκόπων της Ρωσικής Διασποράς ως Επίσκοπος Ταλαντίου), επιθυμούσε να χειροτονηθεί επίσκοπος ήδη από την εποχή που ήταν στο ματθαιϊκό σχίσμα. Επειδή όμως ο Ματθαίος δίσταζε να προβεί σε χειροτονίες, τον εγκατέλειψε και ενώθηκε με τον πρ. Φλωρίνης, τον οποίο επίσης πίεζε να προβεί σε χειροτονίες. Το τι του απάντησε ο πρ. Φλωρίνης, μπορεί να καταλάβει κανείς από το απόσπασμα της επιστολής προς τον Καραμήτσο που παραθέτουμε.

[9] Πόσο δίκαιον είχε ο Άγιος πρ. Φλωρίνης! Δυστυχώς με την χειροτονία του Ακακίου σκιάστηκε ο Ιερός μας Αγώνας. 

 

Δείτε επίσης:

 
Οι απόψεις του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου για την Εκκλησία του ν.ημ.

Είναι άγιος ο αρχιεπίσκοπος Γ.Ο.Χ. Ματθαίος Καρπαθάκης;

Το ζήτημα αυτό μας απασχολεί και φυσικά δεν μπορούμε να επιχειρήσουμε να το απαντήσουμε.
Θα δημοσιεύσουμε εδώ το λόγο και τον αντίλογο και ας βγάλει τα συμπεράσματά του κάθε ενδιαφερόμενος. Ή μάλλον, καλύτερα, ας χρησιμεύσουν όλα αυτά ως βάση και αφορμή για περαιτέρω έρευνα. Την αλήθεια την ξέρει ο Θεός.

Εδώ πάντως δεχόμαστε ότι υπάρχουν άγιοι στις τάξεις του πατρίου ημερολογίου (ως και του νέου), ενώ έχουμε παρουσιάσει και ορισμένες οσιακές μορφές που ανήκουν στη μερίδα των "Ματθαιικών". Συνεπώς δεν κινούμαστε με προκατάληψη, αλλά με ειλικρίνεια. Η περίπτωση όμως του αρχιεπισκόπου Ματθαίου (αγίου μόνο κατά τους "Ματθαιικούς") είναι δύσκολη, δεδομένου ότι θεωρούσε τον εαυτό του ως "το μοναδικό ορθόδοξο επίσκοπο επί γης". Ο Θεός ας ελεήσει όλους μας και ας βοηθήσει να ξεκαθαριστεί το τοπίο, προς όφελος εαυτών και αλλήλων.

Πατήστε στους τίτλους:

Καθηγητού Αντωνίου Μάρκου, Υποστήριξη της αγιότητας του αρχιεπισκόπου Ματθαίου
 
Μαρτυρίες μετά θάνατον εμφανίσεων του αρχ. Ματθαίου: εδώ & εδώ.

Ασματική ακολουθία του Αγίου Ματθαίου του Νέου Ομολογητού
 
Νικολάου Μάννη, δασκάλου, Ο αντίλογος, κατά της αγιότητας του αρχιεπισκόπου Ματθαίου  (διαβάστε και τα σχόλια - το ιστολόγιο "Κρυφό Σχολειό" πρόσκειται στη μερίδα των Γ.Ο.Χ. επιγόνων του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου).

Μέρος Β΄

Ολόκληρη η μελέτη

Οικουμενισμός και Αποτείχιση

Σχόλιο του αντιοικουμενιστή, συγγραφέα και συνεργάτη του ιστολογίου Αναβάσεις κ. Χαράλαμπου Άνδραλη, απόσπασμα από εδώ:

 

...Στο εξαιρετικό και αγιοπατερικά τεκμηριωμένο βιβλίο του π. Βασιλείου Γρηγοριάτη (Παπαδάκη), με τίτλο «Αντιπατερική η στάση τού ζηλωτικού Παλαιοημερολογιτισμού» (ολόκληρο εδώ) αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:

 

«Ο ιερός Δοσίθεος  Ιεροσολύμων, ερμηνεύων ωραιότατα την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο η Εκκλησία αντιμετωπίζει αυτούς που κηρύττουν εντός αυτής αιρετικά δόγματα: «Την αίρεση την αναφύουσαν, εάν εξαπλωθή, κρίνει και κατακρίνει η Οικουμενική σύνοδος»

Έτσι, π.χ., ενώ ο Μονοθελητισμός άρχισε να κηρύττεται το 615, οι κύριοι πολέμιοί του, άγιοι Σωφρόνιος και Μάξιμος, δεν φαίνεται να έχουν διακόψει την επικοινωνία με τους αιρετικούς προ των συνόδων της Δύσεως (640 - 649), που τους ανεθεμάτισαν. 

Επίσης δεκαπέντε περίπου έτη προ της συνόδου του αγίου Φωτίου «ο άγιος Μεθόδιος συνοδικώς εξήνεγκεν ανάθεμα κατά των του Στουδίου μοναχών των από της Εκκλησίας εαυτούς αποσχισάντων, διότι αντείχοντο των κατά Ταρασίου και Νικηφόρου κληθέντων τε και γραφέντων υπό Θεοδώρου».  Η τακτική του αγίου Μεθοδίου να αποδέχεται οικονομικώς τις χειροτονίες των Εικονομάχων προεκάλεσε σχίσματα.  Ο όσιος Ιωαννίκιος κατέκρινε πολυτρόπως τα σχίσματα αυτά και υπεστήριζε ότι η Εκκλησία πρέπει να είναι ενωμένη, εφόσον δεν υπάρχουν λόγοι πίστεως.

Αλλά και τα παλαιότερα προσωρινά σχίσματα του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου για τις Οικονομίες των αγίων πατριαρχών Ταρασίου και Νικηφόρου, «ου μικρόν πτώμα τοις Πατράσιν έδοξε· αλλ' όμως πάλιν διωρθώσατο». Ακόμη και ο βιογράφος του, Μιχαήλ ο Στουδίτης, δεν τολμά να υποστηρίξη την πράξη του οσίου Θεοδώρου. Τα σχίσματα αυτά κατέκριναν μεταξύ άλλων οι ιεροί Μεθόδιος και Δοσίθεος. Επίσης δεν τα ακολούθησαν άλλοι μοναχοί εκείνης της εποχής, οι οποίοι ανεδείχθησαν μεγάλοι άγιοι. Τέτοιος ήταν ο μέγας ομολογητής Θεοφάνης, ο οποίος στην «Χρονογραφία» του αναφέρει την απόσχιση του αγίου Θεοδώρου από την «αγία Εκκλησία» και τον «αγιώτατο πατριάρχη»  Νικηφόρο.  Η αιτία της κατακρίσεώς τους ήταν ότι δεν υπήρχε ζήτημα πίστεως, αλλά απόκλιση από τους ιερούς κανόνες. Βεβαίως ο άγιος Θεόδωρος είναι μέγας ομολογητής και αποτελεί πρότυπο ένεκα των ηρωικών αγώνων του έναντι της εικονομαχικής αιρέσεως. Μόνο τα προσωρινά σχίσματά του για τις ανωτέρω Οικονομίες δεν μπορεί να αποτελέσουν κανόνα για την Εκκλησία.

Μνημόνευση και αναγνώριση λατίνων επισκόπων, μεμονωμένα συλλείτουργα, μικτά μυστήρια, παροχή μυστηρίων σε αιρετικούς, κηδείες αιρετικών, σπουδές σε σχολές αιρετικών, χορηγήσεις αδείας εξομολογήσεως και διδασκαλίας στους παπικούς καπουτσίνους. Ακόμη και Μητροπολίτες ή μοναχοί εξομολογούντο σε Λατίνους (λόγω των δυσχερών περιστάσεων που επικρατούσαν στις Τουρκοκρατούμενες και Λατινοκρατούμενες περιοχές), πράγμα που κατέκρινε με σφοδρότητα ο ιερός Μακάριος ο Πάτμιος -χωρίς όμως να κάνη σχίσματα.

Κατά δε τα μέσα του ιζ΄  αιώνος «τα μοναστήρια του Άθω επανειλημμένως εκάλεσαν τους Ιησουίτας, όπως ιδρύσουν εν τω  Αγίω  Όρει σχολήν δια την πνευματικήν κατάρτισιν των μοναχών»! Επίσης την ίδια περίοδο «εις πολλούς τόπους, εις  Ιεροσόλυμα, εις Αλεξανδρειαν και άλλους τόπους, εις μίαν εκκλησίαν ψάλλουσιν εις εν μέρος ανατολικοί και εις άλλο δυτικοί»! Κατά τις ίδιες εποχές έγιναν διάλογοι και με τα διάφορα παρακλάδια των Μονοφυσιτών και Προτεσταντών, τους οποίους συμπαθούσε και υπερήσπιζε ισχυρή μερίδα. Παρά ταύτα δεν έγιναν σχίσματα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αν και οι Πατέρες ηγωνίζοντο κατά της ενώσεως με τους Λουθηροκαλβίνους.

Ο όσιος Νικόδημος κατέκρινε τους «λατινόφρονες» της εποχής του ή «αμίσθους δεφένσορες του Λατινικού ψευδοβαπτίσματος», όπως τους ωνόμαζε. Το 1755 οι ανατολικοί πατριάρχες είχαν αποφασίσει συνοδικώς να αναβαπτίζωνται οι εκ των Λατίνων προσερχόμενοι στην Ορθοδοξία, διότι μέχρι τότε οι Λατίνοι εγίνοντο δεκτοί στην Ορθοδοξία κυρίως με αναμύρωση. Παρά ταύτα οι λατινόφρονες επολέμησαν την απόφαση αυτή και συνέχιζαν να δέχωνται τους έχοντες το παπικό ράντισμα Λατίνους με αναμύρωση.

 Ο άγιος Νικόδημος εθλίβετο για την μέχρι τότε μεγάλη νοθεία, διαφθορά και παρερμηνεία των ιερών κανόνων και για τον «θανατηφόρον και παραίτιον ψυχικής απωλείας καρπόν» που ετίκτετο εξ αυτών. Απωδύρετο επίσης και για δεινές παραβάσεις ιερών κανόνων (στ  τής Δ , ιδ , ιθ , κγ  τής ΣΤ ) και ιδίως για τους Σιμωνιακούς, οι οποίοι κατά τον άγιο Ταράσιο είναι χειρότεροι των Πνευματομάχων. Έλεγε λοιπόν ο Όσιος, ότι η κατά τον άγιο Γεννάδιο θεοστυγής αυτή αίρεση έχει γίνει σήμερα αρετή και οι περισσότεροι χειροτονούνται δια χρημάτων. Συγχρόνως ήλεγχε με σύνεση και τους θεολόγους της εποχής του, για τα αιρετικά και βλάσφημα φρονήματά τους.

 Ο  Όσιος και οι λοιποί Κολλυβάδες της εποχής του ηγωνίσθησαν σθεναρώς υπέρ των ιερών Παραδόσεων, όμως δεν φαίνεται πουθενά να διέκοψαν την επικοινωνία με τους λατινόφρονες η τους λοιπούς κακοδόξους. Οι συνετοί αυτοί ζηλωτές, σε αντίθεση με τους σημερινούς, είχαν την ικανότητα να διακρίνουν την διαφορά μεταξύ των λατινοφρόνων της εποχής τους και των λατινοφρόνων που έκαναν τις ενώσεις του 1274 και του 1439».

Με αυτό το μικρό απόσπασμα σας απαντώ και στο ερώτημα που μου θέσατε για την θέση του όντως μεγάλου αγίου Θεοδώρου Στουδίτη.

Και επειδή αναφέρατε και τον «ονοματοκρυπτισμό» που επικαλείται ο θεολογικός γίγαντας των ημερών μας π. Θεόδωρος Ζήσης, σας υπενθυμίζω ότι ο Μέγας Βασίλειος και ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός αναγκάσθηκαν να κάνουν και κινήσεις τακτικής, προνοώντας ότι με «γιούργια» δεν θα κατάφερναν το επιθυμητό αποτέλεσμα για την Εκκλησία μας. Πιθανολογώ ότι και άλλοι Πατέρες θα αναγκάσθηκαν να κάνουν κινήσεις φαινομενικής υποχώρησης σε τέτοια ζητήματα για λόγους τακτικής.

Ας περιμένουμε λοιπόν και ας μη βιαζόμαστε να χαρακητρίσουμε «δειλούς» τους Ορθοδόξους Επισκόπους μας. Να είστε σίγουροι, ότι οι οικουμενιστές δεν ενοχλούνται από τη δική σας αποτείχιση, αλλά από την θεολογική κόντρα με τους αντιοικοουμενιστές επισκόπους ή ηγουμένους, για τους οποίους κυκλοφορούν συκοφαντίες περί σιμωνίας, τους δημιουργούν εμπόδια στο ιεραποστολικό και κοινοβιαρχικό τους έργο ή ευνοούν πρωτοφανείς αντιδράσεις μοναστηριών για να τους λυγίσουν... Αυτούς υπολογίζουν μόνο ως αντιπάλους. Γι’ αυτούς τους κοσμικά ισχυρούς, εσείς δεν υπάρχετε.

Και κάτι τελευταίο περί «ονοματοκρυπτισμού»: Ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου κατέδειξε δημόσια τις κακοδοξίες του Περγάμου, βρίσκοντας φανερό σύμμαχο στο πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Πειραιώς… Προσευχηθείτε να πυκνώσουν αυτές οι θεολογικές μάχες.

 

Δείτε:
Ο Οικουμενισμός επί Τουρκοκρατίας και η αντίδραση των τότε αγίων...

«ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ»

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω φωτογραφικό αφιέρωμα από το παλαιοημερολογιτικό ιστολόγιο Εν τούτω νίκα. Δεν κάνουμε σχόλια (πλην ολίγων διευκρινίσεων εντός), ούτε τοποθετούμαστε στο θέμα. Δε μπορούμε.
Ας εξαγάγουν τα συμπεράσματά τους και ας τοποθετηθούν οι εμπειρότεροι. Επισημαίνουμε μόνον ότι το ιστολόγιο πρόσκειται στην ηπιότερη μερίδα των ΓΟΧ (τους διαδόχους του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου), που δεν αρνούνται την εγκυρότητα των μυστηρίων των νεοημερολογιτών. Επαναλαμβάνουμε τη θέση μας ότι το ημερολογιακό σχίσμα δεν θα λυθεί, αν δε λυθεί το πρόβλημα του Οικουμενισμού, το οποίο ατυχώς για κάποια μερίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας (ν.ημ.) δεν αποτελεί καν πρόβλημα...
Ως τότε, καλούμε σε διάλογο τους ορθοδόξους αρχιερείς του νέου και του παλαιού ημερολογίου προς θεραπείαν των σχισμάτων.

ΣΕ ΣΕΙΡΑ ΟΜΙΛΙΩΝ ΟΙ «ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ» ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΠΡΟΒΑΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΥΠΟΥ «ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑ, ΟΥΤΕ ΙΕΡΩΣΥΝΗ...»
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΕΣ!

ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ

Ο ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΕΒΡΑΙΟ ΡΑΒΒΙΝΟ

ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Ο ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΕΞΟΡΙΑΣ ΤΟΥ

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ

"Σ": Για τον πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη εδώ.

ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ

Ο ΔΙΩΚΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

Την σκυτάλη του Αρχιεπισκοπού θρόνου των Αθηνών ανέλαβε ο Σπυρίδων Βλάχος. Αναφερόμενος ο Αρχιεπ/πος Σπυρίδων, κατά την πρώτην συνεδρίαν της ΙΣΙ, της το παλαιοημερολογιτικόν ζήτημα, ως τούτο ενεφανίζετο κατά την εποχήν της αναρρήσεως αυτού εις τον Αρχιεπ/κόν θρόνον, έλεγεν ότι εύρεν ούτος τούτο «εις κατάστασιν αυτόχρημα γαγγραίνης».

Ιδού πώς εν επισήμω συνοδικώ ανακοινωθέντι περιγράφεται η κατάστασις αύτη απο τον ίδιο:

«Ουδείς νόμος ίσχυε και ουδεμία απαγορευτική διάταξις επεβάλλετο εις αυτούς (τους παλαιοημερολογίτας). Καθηρημένοι δι' επαισχύντους πράξεις παρά της επισήμου Εκκλησίας εξηκολούθουν εμφανιζόμενοι ως ιερείς δι' απλής προσχωρήσεως εις τον παλαιοημερολογιτισμόν, χοιροβοσκοί ετέλουν Επισκοπικά καθήκοντα και εξωμόται είχον το θράσος να κηρύττωσι σχισματικούς απαξάπαντας τους ορθοδόξους Έλληνας χριστιανούς και άκυρον το βάπτισμα αυτών, αξιούντες να χρίωσιν αυτούς εκ νέου δι' «ορθοδόξου», κατ' αυτούς, μύρου, αγνώστου προελεύσεως. Καθ' ον χρόνον ναοί και παλαιαί ιστορικαί Μοναί, σεμνώματα της ορθοδόξου Ελληνοχριστιανικής παραδόσεως, έκλειον τας πύλας των και κατηρειπούντο λόγω των γνωστών συνθηκών, ως μύκητες εξεφύτρωνον και κατεσπίλουν το ιερόν εδάφιον της ενδόξου γης δήθεν «Ναοί» και «Μοναί» παλαιοημερολογιτικαί, εν τη πραγματικότητι δε καταγώγια και λησταρχεία, άνευ ουδενός ελέγχου και ουδεμιάς ουδαμόθεν αδείας» («Εκκλησία» 1953 σ. 49.).


ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Σχόλιο "Συγχώρησης": Ο Ν. Υόρκης Φιλάρετος (με το άσπρο καλυμαύχι) είναι ο προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Διασποράς (ΡΟΕΔ), που τότε τελούσε σε ακοινωνησία με το Πατριαρχείο Μόσχας λόγω του κομουνισμού, στην οποία όμως υπάγονταν κληρικοί όπως ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς και ο π. Σεραφείμ Ρόουζ. Ο μητροπολίτης Φιλάρετος είναι άφθορος και τιμάται ως άγιος από τους Ρώσους της Διασποράς, που σήμερα είναι ενωμένοι με τη Μόσχα. Για το ενωτικό πνεύμα του αγίου (και κατ' εμέ) Φιλάρετου (εξ αιτίας του οποίου πνεύματος θεωρώ ότι αναγνώρισε, όπως θα δείτε σε φωτογραφία παρακάτω, τις - κατ' εμέ αντικανονικές - χειροτονίες ΓΟΧ επισκόπων που τέλεσαν χωρίς την έγκρισή του επίσκοποι της ΡΟΕΔ [βλ. και εδώ]) και για την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς κτλ δείτε εδώ.

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

"Σ": Για τον πατριάρχη Αθηναγόρα παρακαλώ εδώ.

ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ

Παρουσιάζουμε αποσπάσματα από ομιλία του Σεβασμιωτάτου κ. Αμβροσίου ενώπιον της Αριστίνδην Συνόδου του 1974 (δημοσιεύθηκε στον "Ορθόδοξο Τύπο" στα φύλλα 202 και 203):

"ΑΡΝΟΥΜΑΙ να μετάσχω της εκλογής δια λόγους συνειδήσεως.
Η παρούσα Σύνοδος είναι αντικανονική ως μη μετεχόντων πάντων των επισκόπων της Ελλαδικής Εκκλησίας...
Οι ιεροί Κανόνες θέλουν και αξιούν όπως υπό πάντων των Επισκόπων εκάστης Εκκλησίας αναδεικνύεται ο Προκαθήμενος και όχι υπό μερίδος αυτών...
Σας ερωτώ, άγιοι Αδελφοί: Είμεθα όντως και απολύτως κανονικοί; Έχομεν άσπιλον κανονικότητα; Απαντώ στεντορείως: ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ! Είμεθα και ημείς αντικανονικοί, πρώτον, διότι όλοι φέρομεν εν εαυτοίς προπατορικόν αμάρτημα αντικανονικότητος, ως προελθόντες, αμέσως ή εμμέσως, εκ της Ιεραρχίας, την οποία εδημιούργησεν η αντικανονική πενταμελής Αριστίνδην Σύνοδος του 1922, η οποία ανέδειξεν Αρχιεπίσκοπον τον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, και μάλιστα διά τριών μόνο ψήφων... δεύτερον, διότι εις την παρούσαν Σύνοδον παρακάθηνται Ιεράρχαι, εκλεγέντες υπό της Αριστίνδην Συνόδου του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού... τρίτον, διότι οι ημίσεις περίπου εκ των Συνέδρων της παρούσης Συνόδου είναι συναυτουργοί των μετά το 1967 γενομένων... τέταρτον, διότι το σύνολον των μελών της παρούσης Συνόδου, ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειονότης, έλαβον χειροτονίαν Διακόνου ή Πρεσβυτέρου ή και αμφοτέρας εις ηλικίαν κατωτέραν της υπό των ιερών Κανόνων οριζομένης...
Επαναλαμβάνω τους λόγους των τηλεγραφημάτων μου: "Εν τη Εκκλησία της Ελλάδος ουδείς Ιεράρχης ευρεθήσεται καθαρός από ρύπου αντικανονικότητος" και "Εάν αντικανονικότητος παρατηρήσεις εν ημίν, Κύριε, Κύριε, τίς υποστήσεται..."; Προσφυέστατα εγράφη προχθές εις ημερησίαν εφημερίδα των Αθηνών, ότι αν θέλη η Πολιτεία να εύρη Επισκόπους ανεπιλήπτου κανονικότητος, ίνα αυτοί αναδείξουν τον νέον Αρχιεπίσκοπον, μία λύσιν έχει: Να ζητήσει παρά του Θεού όπως στείλει και πάλιν εις την γην τους 12 Αποστόλους!"

ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ

Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 

ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ

ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

"Σ": Φωτογραφία από εδώ, όπου και σχετική τοποθέτηση, από την οπτική των ΓΟΧ.

ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ

ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ

ΕΠΙΧΥΣΗ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ

"Συγχώρησις": Η ανάρτηση κλείνει με τις παρακάτω παραπομπές, που μπορεί να μελετήσει ο ενδιαφερόμενος και ας εξαγάγει τα συμπεράσματά του. Τα παραθέτουμε, για να μη λογοκρίνουμε το άρθρο. Για να μη σπεύσει κάποιος να πει ότι διαφημίζουμε τους ΓΟΧ, διευκρινίζουμε ότι στο παρόν ιστολόγιο έχουμε εκφράσει τους προβληματισμούς μας με σειρά αναρτήσεων προς κάθε κατεύθυνση (βλ. τις διάφορες ενότητες των αναρτήσεών μας). Ο Θεός ας βοηθήσει την αγία Ορθόδοξη Εκκλησία Του και όλους τους αδελφούς μας. Αμήν.

ΥΓ. Θα παρακαλέσω επίσης να επισκεφθείτε και το άρθρο μας: Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος: παλαιό ή νέο ημερολόγιο;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΡΙΤΑΣ ΜΑΣ: ΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΙ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΕΠΟΨΕΩΣ

Γνωμοδότηση γιά τήν ἀποστολική διαδοχή τῶν Γ.Ο.Χ.

''Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ ΕΞ ΕΠΟΨΕΩΣ 

ΝΟΜΙΚΗΣ''

Ἐκκλησία σημαινομένη ἐν τοῖς Μυστηρίοις

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ (ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ Γ.Ο.Χ. Κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ)