Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.
Το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε με την ελπίδα, συν Θεώ, να προσφέρει κάποιο ωφέλιμο προβληματισμό για το ημερολογιακό ζήτημα – δηλαδή για το σχίσιμο του άρραφου χιτώνα του Κυρίου, όπως το βιώνει με οδύνη ο γράφων, σε ορθόδοξους του νέου και του παλαιού ημερολογίου, που δεν κοινωνούν εκκλησιαστικά μεταξύ τους, αλλά βρίσκονται σε διαμάχη.
Πιστεύω πως η προσπάθεια αυτή θα αντιμετωπιστεί με εμπάθεια και ύβρεις από αδελφούς μας, που θα τη θεωρήσουν είτε άστοχη είτε πονηρή και παραπλανητική. Φοβάμαι πως οι αδελφοί μας αυτοί (ας είναι συγχωρημένοι) θα είναι κυρίως παλαιοημερολογίτες, γιατί εκεί εντοπίζονται κυρίως τα νεύρα και οι κραυγές. Αλλά και στην Εκκλησία του νέου ημερολογίου (στην οποία ανήκω) πιστεύω πως θα βρεθούν κάποιοι που θα μας λοιδορήσουν. Είναι οι αδελφοί που δεν «συγχωρούν».
Μάλλον εκείνοι οι αδελφοί –είτε του ν.η. είτε του π.η.– δεν θα ωφεληθούν από τον προβληματισμό που θα καταθέσουμε εδώ. Ίσως όμως κι εκείνοι, αργότερα, να δουν τα πράγματα διαφορετικά… Ο Θεός έχει. Όμως ελπίζω πως νηφάλιοι ορθόδοξοι αδελφοί μας ίσως ωφεληθούν. Και μαζί μ’ εκείνους και εγώ, τόσο στον παρόντα αιώνα όσο και στον μέλλοντα. Μακάρι.
Δεν διεκδικούμε το αλάνθαστο, ούτε έχουμε να δώσουμε απαντήσεις στα μεγάλα εκκλησιολογικά προβλήματα που μας ταλαιπωρούν. Έχουμε, κυρίως, να απευθύνουμε ερωτήσεις. Και ευχαρίστως θα φιλοξενήσουμε, με τη χάρη του Θεού, σοβαρές απαντήσεις. Αν μάλιστα είναι απαντήσεις εκκλησιαστικών ομάδων, παρά προσώπων, ίσως συμβάλουν περισσότερο στην επίλυση ορισμένων ζητημάτων ακανθωδών.
Είμαι νεοημερολογίτης, αλλά φίλος του παλαιού ημερολογίου. Όπως, νομίζω, πολλοί σοβαροί χριστιανοί στην Ελλάδα (δεν τοποθετώ τον εαυτό μου στους σοβαρούς), θεωρώ πως η υιοθέτηση του νέου εορτολογίου από την Εκκλησία της Ελλάδος, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και άλλες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες ήταν σφάλμα, που ίσως μάλιστα ξεκίνησε από δάκτυλο του πονηρού. Το σωστό θα ήταν να παραμείνει το πάτριο (παλαιό) εορτολόγιο, όπως έπραξαν οι Μονές του Αγίου Όρους, τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας και άλλες τοπικές ορθόδοξες κοινότητες όπου γης.
Θεωρώ ταπεινά πως θα ήταν ευχής έργο η επιστροφή όλης της Ορθοδοξίας στο πάτριο εορτολόγιο, πράγμα που είχε προτείνει με επιστολή του στην Εκκλησία της Ελλάδος ένας ορθόδοξος που δεν μασούσε τα λόγια του, ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος.
Όμως, επειδή η αγωνία του παρόντος ιστολογίου είναι η σωτηρία εαυτών και αλλήλων, πρέπει να αναφέρω εξ αρχής ότι η αλλαγή του ημερολογίου/εορτολογίου από μόνη της δεν αποτελεί ούτε αίρεση ούτε σχίσμα. Ως απόδειξη φέρω το ότι καμία τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία παγκοσμίως (ούτε και εκείνες που παρέμειναν στο π.η.) δεν διέκοψε την κοινωνία της με την Εκκλησία της Ελλάδος και τις άλλες Εκκλησίες που υιοθέτησαν το ν.η. Μόνο μεμονωμένα πρόσωπα ή μικρές ομάδες διέκοψαν την κοινωνία και εκείνες, για να υποστηρίξουν την πράξη τους (και να μη θεωρηθούν σχισματικοί), αναγκάστηκαν να υποστηρίξουν πως η παγκόσμια Ορθόδοξη Εκκλησία έπεσε σε σχίσμα ή αίρεση, γι’ αυτό και δεν έκοψε την κοινωνία της με τις Εκκλησίες του ν.η. Έτσι, εκείνοι διέκοψαν την κοινωνία με όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες παγκοσμίως, εκτός από τις ομάδες ομοϊδεατών τους, υποστηρίζοντας πως είναι οι μόνοι αληθινοί ορθόδοξοι χριστιανοί επί της γης.
Έτσι βλέπουμε την Εκκλησία του παλαιού ημερολογίου («ΓΟΧ») εμείς οι νεοημερολογίτες. Σφάλλουμε; Πριν μας αναθεματίσετε, ακούστε μας. Ίσως έχουμε κάτι να σας πούμε.
Είναι σαφές λοιπόν ότι από την τήρηση του π.η. ή του ν.η. δεν εξαρτάται η σωτηρία των χριστιανών. Η σωτηρία μας όμως εξαρτάται άμεσα από τη συμμετοχή μας στο εκκλησιαστικό σώμα Χριστού και τη μετοχή μας στα θεοπαράδοτα μυστήρια της Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό, μείζον θέμα, για το οποίο αγωνιά και με το οποίο προτίθεται να ασχοληθεί, Θεού θέλοντος, η παρούσα ιστολογική γωνιά, είναι η εγκυρότητα της ιεροσύνης και των μυστηρίων στην Εκκλησία του ν.η. και στις εκκλησιαστικές ομάδες του π.η.
Αν η Εκκλησία του ν.η. διαθέτει κανονικούς ιερείς, που τελούν έγκυρα μυστήρια, τότε καλώς παραμένουμε στην Εκκλησία αυτή, αλλά πρέπει φυσικά να ζούμε κατά Χριστόν αγία ζωή και όσοι δύνανται να αγωνιστούν, με την προσευχή αλλά και τη φωνή τους, για τη λύση των μεγάλων προβλημάτων που ταλανίζουν την καθ’ ημάς Εκκλησία, όπως το μέγα και επίπονο πρόβλημα του οικουμενισμού.
Αν η Εκκλησία του π.η. επίσης διαθέτει κανονικούς ιερείς, που τελούν έγκυρα μυστήρια, τότε καλώς οι παλαιοημερολογίτες αδελφοί μας παραμένουν σ’ αυτήν, αλλά θα πρέπει να εξετάσουν τα δικά τους μεγάλα εκκλησιολογικά προβλήματα, όπως και το ζήτημα της κανονικότητας των μυστηρίων της Εκκλησίας του ν.η., για να μην πέφτουμε σε μίση και φανατισμούς.
Αν λυθεί το πρόβλημα του ποιος έχει και ποιος δεν έχει κανονικούς ιερείς και μυστήρια, εκείνοι που έχουν θα μπορούσαν να κοινωνήσουν μεταξύ τους ή έστω να αναγνωρίσουν ο ένας την κανονικότητα του άλλου, για να μην κινδυνεύει η σωτηρία μας με την πρόκληση σχισμάτων. Σκοπός του χριστιανικού αγώνα πάνω στη γη, ας μην το ξεχνάμε, είναι η σωτηρία της ψυχής
Σας καλωσορίζω. Εύχεσθε.
ΥΓ. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν θα αναρτώ σχόλια αναγνωστών, δεδομένου ότι και η πίκρα έχει τα όριά της - και τα όρια αυτά είναι οι βολές αδελφών κατά αδελφών... Ο Θεός μαζί σας - Με αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου